*รีวิวนี้มีการเปิดเผยเนื้อหาบางส่วน*

          ตอนแรกเข้าใจว่า "คลื่นขวางพ้นนที" คือจักรวาลเดียวกันกับ "หมื่นคีรีพานพบ" เพราะชื่อมันคล้องจองกันมาก สรุปแล้วไม่ใช่ ก็เลยหยิบคลื่นขวางพ้นนทีมาอ่านก่อนเพราะอ่านตัวอย่างแล้วชอบมาก อ่านจบแล้วพบว่ามันไม่ตรงกับที่เข้าใจอยู่เล็กน้อย เดี๋ยวจะค่อยๆ เล่าให้ฟัง

          นิยายเรื่องนี้พูดถึง เซี่ยโหวเลี่ยน นักฆ่าอายุน้อยจากอารามชีเย่ สถานที่รวมนักฆ่าฝีมือดีของยุทธภพเอาไว้ เซี่ยโหวเลี่ยนเป็นบุตรชายของนักฆ่าหญิงที่ลือลั่นที่สุดในยุทธภพฉายาพญาครุฑ แต่เด็กคนนี้นอกจากเอานิสัยชื่นชอบความครึกครื้นของแม่มาแล้วก็ไม่ได้เอาฝีมือในการใช้ดาบหรือการต่อสู้จากแม่มาเลย ทำให้แม้แต่กับบรรดานักฆ่าด้วยกัน เซี่ยโหวเลี่ยนก็ถูกดูถูกค่อนแคะอยู่บ่อยๆ ตั้งแต่ยังเล็ก

          ระหว่างที่แม่ไปทำภารกิจ เซี่ยโหวเลี่ยนถูกปล่อยทิ้งไว้ที่บ้านตระกูลเซี่ย ตระกูลบัณฑิตแห่งหนึ่ง ช่วงที่ต้องรอแม่มารับกลับบ้านก็เลยต้องอยู่ในคราบเด็กถือคัมภีร์ (aka เด็กรับใช้ข้างกาย) คุณชายน้อยตระกูลเซี่ยที่ถูกบิดาชิงชังและถูกคนรอบข้างกลั่นแกล้งมาตลอดอย่าง "เซี่ยจิงหลัน"

          แต่ระหว่างนั้นตระกูลเซี่ยเกิดเภทภัยถูกนักฆ่ากวาดล้างตระกูลเพราะการจ้างวานของหัวหน้าขันทีผู้กุมอำนาจราชสำนัก แต่เซี่ยโหวเลี่ยนเห็นแก่มิตรภาพไม่อยากให้เซี่ยจิงหลันตาย จึงแอบหาทางช่วยคุณชายน้อยเซี่ยให้หนีไปจากทุ่งสังหาร เซี่ยจิงหลันต้องกลายเป็นคนไร้บ้านขาดมิตรในชั่วข้ามคืน ส่วนเซี่ยโหวเลี่ยนก็ต้องรับโทษที่ตามมาจากการปล่อยเป้าหมายให้หนีไปภายใต้เงื้อมมือของนักฆ่าอารามชีเย่

          ผ่านไปหลายปี เซี่ยโหวเลี่ยนได้พบว่าคุณชายน้อยเซี่ยของเขาในวันวานเลือกเส้นทางโหดเหี้ยมด้วยการก้าวเท้าเข้าไปเป็นขันทีเพื่อกำจัดศัตรูที่ออกคำสั่งฆ่าล้างตระกูล พร้อมเปลี่ยนชื่อใหม่เป็น "เสิ่นเจวี๋ย"

          ฟังประมาณนี้จะเข้าใจว่าเนื้อหาโฟกัสไปที่เสิ่นเจวี๋ย แต่ไม่ใช่เลย ความจริงส่วนใหญ่เป็นเนื้อหา (ระทมทุกข์) ของเซี่ยโหวเลี่ยนต่างหาก บอกตรงนี้ว่าอ่านทดลองอ่านมันเหมือนกึ่งๆ จะเป็นอะไรที่อ่านง่ายชวนอารมณ์ดี มี intense อยู่บ้างแต่ไม่มาก แต่พอเป็นเล่มเต็มเท่านั้นแหละ สภาพนุแบบ...

          ชีวิตเด็กทั้งสองน่าสงสารมาก แต่ที่จะเป็นจะตายสุดๆ คือเซี่ยโหวเลี่ยน เกิดในหมู่บ้านนักฆ่า ในร่างมีพิษที่ทุกปีต้องกินยาต้านตลอด (ประมาณว่าป้องกันไม่ให้นักฆ่าหนีไปอะไรงี้) พื้นฐานเป็นเด็กจิตใจดี แต่เพราะจิตใจดีจึงถูกเหยียดหยาม บอกเลยว่าชีวิตโคตรอนาถ ไม่อยากบอกอะไรมากกว่านี้เพราะมันจะสปอยล์เนื้อหา แต่ชีวิตเซี่ยโหวเลี่ยนหนักหน่วงมากจริงๆ อย่างในเล่ม 2 นี่คือนรกสำหรับเซี่ยโหวเลี่ยนเลย

          กลับกัน เสิ่นเจวี๋ยไต่เต้าในช่วงยุคสมัยที่ขันทีเรืองอำนาจได้ค่อนข้างง่ายดาย คือมันก็ยากแหละแต่เมื่อเทียบกับเซี่ยโหวเลี่ยนแล้วออกจะสบายไปเลย หรืออาจเพราะเนื้อหาหลักไม่ได้โฟกัสช่วงไต่เต้ามากขนาดนั้นก็ได้ แต่เนื้อหาการแก้แค้นของเสิ่นเจวี๋ยจบลงที่เล่ม 2 พอดี หลังจากนี้จะเป็นยังไงต่อก็ยังคิดไม่ออก แต่จบค้างพอตัว

          มันไม่ตรงกับที่เข้าใจก็เพราะเนื้อหานี่แหละ ดีเพรสมาก อ่านแล้วปวดหัวตุ้บๆ ปวดเบ้าตาเพราะร้องไห้อีกต่างหาก สายขมน่าจะชอบ ไม่ได้ขมเพราะรักแต่ขมเพราะคนที่เรารักรอบกายดันทยอยจากไป เรื่องนี้บอกเลยว่าอย่าปักเมนมากยกเว้นตัวเอกทั้งสอง เพราะ...หึๆ

          อีกจุดหนึ่งที่เรามองว่าเป็นข้อด้อยคือตัดไทม์ไลน์เยอะไป คือเล่าตั้งแต่เด็ก 12-13 จากนั้นก็ช่วง 14-15 สกิปไปราวๆ 17 แล้วก็ 21-22 ช่วงปัจจุบัน ด้วยความที่ไทม์ไลน์มันเยอะมันเลยจะมีตัวละครที่โผล่มาแบบปุบปับแล้วเราไม่เข้าใจว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง นักเขียนเลือกที่จะอุดช่องว่างที่มาของตัวละครหรือเนื้อหาไทม์ไลน์ช่วงนั้นด้วยการบรรยายถึงไม่กี่ย่อหน้า อีเว้นท์ที่คิดว่ามันสำคัญก็ตัดออก มันทำให้เราไม่มีอารมณ์ร่วมและเหมือนถูกผลักออกมาจากบางจุดที่รู้สึกว่ามันสามารถขยายความได้แต่นักเขียนเลือกที่จะไม่ทำ

          บางตอนตัดฉับเกินไป อย่างของเสิ่นเจวี๋ยที่เราบอกว่ามันดู rise ง่ายใน career ตัวเอง ส่วนหนึ่งก็เพราะตัดไปดื้อๆ โผล่มาทีก็อ้าวกลายเป็นแบบนี้ไปแล้วอะไรงี้ ทั้งที่ช่วงแรกดูเหมือนเน้นไปที่เสิ่นเจวี๋ยมากนะ มันเลยกลายมาเป็นว่าเนื้อหาของเสิ่นเจวี๋ยจบได้ใน 2 เล่มแรกไปซะงั้น

          นอกจากนี้นิยายมีความละครไทยมาก เข้าใจผิดง่าย เข้าใจกันไปคนละโยชน์ คนนึงปากแข็งอีกคนก็ไม่ค่อยเข้าใจอะไร ความคิดมันเลยไม่ตรงกัน กว่าจะรู้ตัวอีกทีหมดโอกาสซะแล้วอะไรแบบนี้ บางทีแอบหงุดหงิด อยากจับมามัดคู่กันแล้วบอกว่า เอ้า! คุย! 5555

          สนุกมั้ยก็สนุกแหละ และมันยังมีปมเรื่องที่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับอารามชีเย่ในยุคสมัยก่อนหน้านี้กันแน่ เจ้าอาวาสของอารามปกปิดอะไรไว้กันแน่ และอีกจุดหนึ่งที่ทำให้เราตัดสินใจจะตามต่อ (ทั้งที่ขมปี๋ทั้งเรื่อง ตับไตรับไม่ไหว) ก็คือพี่ชายของเซี่ยโหวเลี่ยน เป็นตัวละครที่น่ารักมากๆๆๆ ถูกจับไปเลี้ยงบนเขาแต่เล็กแต่น้อย รับคำสั่งเหมือนหุ่นยนต์ ฆ่าคือฆ่า แต่ก็ใสซื่อเหมือนเด็กมาก ชอบสะสมว่าว ชอบเล่นของเล่น มุแงงง

          และอิพี่ช่วงท้ายน่าสงสารมาก (เท้าเอวเลยพูดถึงตรงนี้ เพราะมันมีตัวละครหนึ่งที่มาช่วยเซี่ยโหวเลี่ยนปลอมตัวเป็นตัวเองระหว่างที่เซี่ยโหวเลี่ยนไปทำธุระ แล้วตัวละครนี้รักสนุก เอาหน้าตาเซี่ยโหวเลี่ยนไปนอนกับคณิกา ไปดื่มเหล้า หลายๆ เรื่องที่ทำให้เซี่ยโหวเลี่ยนพลาดไปหรือทำให้เข้าใจเสิ่นเจวี๋ยผิดก็เพราะการกระทำของอีตัวละครนี้แหละ หงุดหงิด อยากกรี๊ด)

          สำหรับเราแค่ 2 เล่มก็รู้สึกว่ามันเยอะมากแล้วอ่ะ มันมีอีเว้นต์ขมๆ ในชีวิตตัวละครจนเราอ่านแล้วยังเหนื่อย ไม่อยากเห็นพวกเขาซัฟเฟอร์ ตอนนี้ค่อนข้างลงล็อกแล้วเลยไม่รู้จะเกิดอะไรต่อแต่คิดว่าน่าจะเกี่ยวกับความลับของอารามชีเย่ ไว้ติตตามกันต่อไป

TWT : @malavitabb