*รีวิวนี้มีการเปิดเผยเนื้อหาบางส่วน*

          ไม่ใช่แฟนอาจารย์เจี้ยงจื่อเป้ย (เรื่องเดียวที่อ่านแล้วคลิกคือน้อง Soft ของพ่อ) แต่เรื่องนี้อ่านตัวอย่างทดลองอ่านแล้วชอบมากทีเดียว เลยตัดสินใจสอยมา สำหรับใครที่เป็นสายเรื่องราวในรั้วโรงเรียน ไม่มีซีนให้เครียดมาก พระเอกจีบหน้าตายอันนี้ต้องตำ

          เรื่องราวของ อวี้ฝาน อันดับหนึ่งของโรงเรียนในด้านการชกต่อย เป็นตัวตึงประจำโรงเรียนที่ใครๆ ก็ขยาด โดนพวกหมาหมู่ดักตีก็สู้ได้ไม่มีถอย เข้าเรียนสาย นอนหลับตลอดคาบ ใช้ชีวิตในโรงเรียนไปวันๆ แต่แล้ววันหนึ่ง เด็กท็อปของสายชั้นอย่าง เฉินจิ่งเซิน ก็โยกย้ายจากห้องเด็กเก่งมาเรียนอยู่ที่ห้องเดียวกันกับเขา นั่งโต๊ะติดกัน แถมยังสารภาพรักหน้าตายอีกต่างหาก

          อวี้ฝานงง จากงงก็กลายเป็นเขิน จากเขินก็กลายเป็นโกรธ แต่มือก็เก็บจดหมายสารภาพรักเค้ากลับมาแล้วแหละเออ ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไปถูกตาต้องใจเด็กท็อปได้ แถมวิธีการสารภาพรักและการเต๊าะก็ช่าง...แหวกแนวและมีสไตล์ไม่ซ้ำใครจริงๆ

          นี่จะบอกตัวฮาของเรื่องก็คือเฉินจิ่งเซินนี่แหละ ดูเป็นพวกเด็กเนิร์ดขยันเรียนยังกับโรบอท แต่จีบเค้าแต่ละทีมันตลกมาก แต่เพราะมันแหวกแนวมันเลยชวนให้เขิน ถ้าชั้นเป็นอวี้ฝานชั้นก็แอบเขิน และเฉินจิ่งเซินเอาใจใส่อวี้ฝานมาก ไม่ใช่แค่เรื่องทั่วไปแบบการบอกเจ้าตัวว่าเราชอบนายนะ แต่มันคือการใส่ใจไปถึงว่านายอยากติวมั้ย ถ้าทิฐิเยอะไม่กล้าขอให้ช่วยงั้นเราแกล้งทำเป็นส่งคลิปติวไปให้แล้วบอกทีหลังว่าเราส่งผิดก็ได้ อะไรทำนองนี้ แนะนำหนังสือการเรียนให้ พยายามเข้ากับกลุ่มเพื่อนของอวี้ฝาน เป็นซัพพอร์ตโซนที่ดีในรูปแบบหนึ่ง

          ส่วนอวี้ฝานดูเป็นสายตึงๆ ที่เอาจริงแม้คล้ายจะเป็นตัวปัญหาแต่ก็ไม่เคยไปหาเรื่องใครก่อน แต่เรื่องมันชอบเข้ามาหาเอง เจ้าตัวก็เลยต้องใช้กำปั้นเพื่อจะได้ใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบๆ เท่านั้น ภายนอกดูเป็นพวกเม่นพองหนาม แต่ข้างในแอบสายซอฟต์และหูแดงง่ายมาก คุณพี่คิดว่าเฮียเฉินแกจะมองไม่เห็นเหรอคะ 5555

          เล่มแรกยังเน้นเรื่องในรั้วโรงเรียน เพื่อนฝูง คุณครู ชีวิตการเรียน แต่ก็จะเห็นแนวตึงๆ จากชีวิตครอบครัวของแต่ละฝ่ายโผล่มาแวบๆ เล่มหน้าน่าจะมีขยายความเพิ่มว่าเป็นยังไง เพราะทั้งอวี้ฝานและเฉินจิ่งเซินเหมือนจะมีครอบครัวที่ชวนอี๋ทั้งคู่ เด็กที่ครอบครัวไม่ใส่ใจและใช้กำลัง กับเด็กที่ครอบครัวใส่ใจเกิดเหตุจนทำให้เด็กขาดไพรเวซี่ในชีวิตตัวเอง ดูเป็นส่วนผสมที่ลงตัวดี

          ลืมบอกว่าชอบแก๊งเพื่อนๆ ของอวี้ฝานมากด้วย เป็นตัวชงมุกอันดับหนึ่งเหมือนกัน และพอเห็นเด็กท็อปอย่างเฉินจิ่งเซินค่อยๆ กลมกลืนและเริ่มทำอะไรที่แตกแถวจากชีวิตประจำวันของตัวเองมันก็ดูปลื้มปริ่มดีนะ

          แต่สิ่งที่เราไม่ค่อยชอบคือพวกครูในเรื่อง เข้าใจว่าครูเป็นห่วง รู้สถานการณ์ในบ้าน และอยากเข็นให้อวี้ฝานได้ดีแต่คำพูดคำจามันไม่ได้เลย ส่วนใหญ่อ่านแล้วหงุดหงิดสุด เราอ่านนิยายที่มีครูโหดๆ ไล่หวดก้นเด็กมาเยอะ แต่ไม่เคยคิดว่าพวกเขาหงุดหงิดเลย แต่เรื่องนี้มันหงุดหงิดแปลกๆ บอกไม่ถูก เรารู้สึกว่าคำพูดหลายๆ คำมันแรงเกินไปมาก พาร์ทน่ารักก็มีแหละ แต่ส่วนใหญ่มันไม่น่ารักไง ตรงนี้สำหรับเราเลยทำให้เสียบรรยากาศโดยรวมของเรื่องไปหน่อย

          อวี้ฝานแข็งนอกอ่อนใน ส่วนเฉินจิ่งเซินดูจะแข็งในอ่อนนอก เพราะอันที่จริงน่าจะไม่ได้ดูแอบแหยอย่างที่คนอื่นเข้าใจแต่เป็นพวกเสือซ่อนลายอะไรทำนองนี้มากกว่า แถมพี่เค้ายังเลี้ยงโดเบอร์แมนอีกต่างหาก ก็ทำไงได้ เฉินจิ่งเซินบอกแล้วว่าเขา "ชอบไทป์ดุๆ" *ก้มหน้าเขิน*

TWT : @malavitabb

IG: ilovenotmanbkk

FB: I love not man the less, but books more