ปีใหม่ วันใหม่ ผมเหมือนตื่นจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงทุ้มคุ้นหูร้องเรียก

มือที่กำลังจับส้อมกลับค้างไว้ขณะเขาเข้ามาโอบจากข้างหลัง เจ้าตัวเอาคางเกยไหล่ผม หัวเราะในลำคออย่างอารมณ์ดี

รู้สึกถึงไออุ่นจากลมหายใจคนเก่งของผมเบาๆ

ใกล้ชนิดที่ไม่เคยคาดฝันว่าจะได้อยู่ใกล้ปานนี้

ผมกลอกตา บอกตัวเองให้ตั้งสติไว้ แล้วค่อยวางส้อมลงในชาม

"บอกให้รอที่ห้องไงครับคุณ" ผมพูดพึมพำ คล้ายคุยกับตัวเอง แต่นั่นแหละ ผมดุเขาจริงจังไม่ได้เสียที "เดี๋ยวเอาอาหารเช้าขึ้นไปให้"

เสียววาบเร็วๆเหมือนถูกกระแสไฟฟ้าอ่อนๆช็อตที่ต้นคอ

ดุก็แพ้ ไม่ดุก็แพ้

คนอะไร พอจับจุดอ่อนผมได้แล้วก็ไม่ปล่อยเลยสักนิด

"...." ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าเขาเพิ่งถอนปากนุ่มๆ จากต้นคอผม และกำลังทำปากเบะน้อยๆ แบบที่เขาชอบทำเวลาอยากอ้อนผม

"ก็ผมอยากทานคุณเจแทนนี่ครับ"

ถ้าถามว่าผมชินกับอะไรทำนองนี้แล้วบ้างไหม

ตอบเลยว่า ไม่

ไม่เคย

ผมเม้มปาก ยอมกลับมาเจอหน้าเขา แล้วหายใจเฮือก

แสงแดดยามเช้าตรู่ของเดือนมกราคมทำอะไรเขาไม่ได้หรอก

คนรักของผมยังอยู่ในชุดนอนสบายๆ เสื้อยืดตัวหลวมโคร่งสีเทาและกางเกงวอร์มเข้าเซ็ท ผมยาวหยักศกเป็นทรงสวย that just got out of bed look ที่เขาไม่เคยต้องพยายาม

"ทะลึ่ง!" ผมตีไหล่เขาเข้าให้ เจ้าตัวยิ้มกว้างแทนที่จะหลบ "จะให้ของขวัญต้นปีหน่อยก็ไม่ได้--"

คนเรามันก็ทำได้แค่ เฟรนช์โทสต์ ขนมปังชุบไข่ง่อยๆ ป่ะวะ

"--มาบุกรุกกันถึงครัว"

เขาไม่หุบยิ้ม  มือใหญ่จับไหล่ผมไว้สองข้าง

"คนน่ารักมักดุเก่งหรอครับ"

เอาละ ใครทนได้ก็เก่งแล้ว

อะไรใดๆที่เขาทำกับผมเมื่อคืนกลับไม่มีผลต่อไฟสุมกองย่อมๆในแก้มทั้งสองของผมตอนนี้

หยอดอีกแล้ว

หยอดเก่งนัก 

"คุณเมฆ...."

ผมเรียกชื่อเขาแกมปราม มือก็คว้าส้อมจากเคาน์เตอร์มาแตะปลายจมูกคนตรงหน้า

"ถ้าจะดื้อไม่ไปก็ต้องอยู่ช่วยนะฮะ"

ชายหนุ่มส่ายหน้าแทนคำตอบว่าไม่ได้ดื้อสักหน่อย คว้าส้อมแล้วเดินไปเจียวไข่ในชามต่อเงียบๆข้างขวาผม

ทิ้งให้ผมมองอากาศอย่างงงๆ

เมฆาเคยเป็นเพียงอากาศธาตุสำหรับผม เช่นชื่อเขา

ผู้ชายผิวขาว หล่อเหลา สูง และเอวเพรียวหากไหล่กว้าง ที่ไม่เคยผ่านสายตาผม

จนคืนที่เขาเดินเข้ามาในบาร์แจ๊ซคืนนั้น

"น่ารักอย่างนี้..." เสียงแก้วชนแก้วยังกังวลาในหูผมเมื่อนึกถึงครั้งแรกที่สบตาเขา

"เป็นที่รักของใครหรือยังครับคุณ?"

                                                 ------------ x ---------------

เบาๆ หวานๆ อารมณ์ domestic > <~

(อีกอย่าง เหมือนไม่ได้เขียนอะไรหวานเว่อร์ขนาดนี้นาาาาาานแล้ว55555) ฟื้นมาเพราะคุณหมอและน้องจงอูเลยเนี่ย!)

ฝากคุณเมฆาและคุณน้องเจไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ

ไม่ได้เขียนนาน กำลังเคาะสนิมอยู่ อะไรผิดพลาดก็ขออภัยด้วยค่า

ขอบคุณที่สนใจ อ่าน และรีวิวนะคะ

ชอบไม่ชอบยังไงความคิดเห็นและทุกกำลังใจของคุณมีค่าเสมอ

x

ข้าวเอง.