ผมเช็คอินชื่อนามสกุลหน้าเคาน์เตอร์ เมื่อรับกุญแจคลื่นแม่เหล็กมาจากคลังลิ้นชักของตู้ล็อบบี้เรียบร้อยแล้วก็ค่อย ๆ เดินกระย่องกระแย่งขึ้นบนขั้นบันไดเลื่อนความเร็วรุ่นพิเศษของทางบริษัท ขณะพื้นรางมอเตอร์ใต้รองเท้าส้นหนังเริ่มชะลอแรงเสียด เคลื่อนชิดปลายทางทีละน้อยกระทั่งหยุดสนิท ผมจึงเพ่งสายตาอ่านลายเซ็นต์อันถูกสลักบนบานประตูอีกหน มันเป็นลายอักษรเดียวกันกับหน้ากระดาษเมื่อครู่ ข้อนิ้วและปลายสัมผัสของผมประทับรอยเลเซอร์สีน้ำเงิน แสดงตราความเป็นเอกลักษณ์ของขดลายนิ้ว มิสเตอร์ยาโนส โบกุสลาฟ ผู้ทำธุรกรรม 

เสียงปลดล็อกอัตโนมัติบนหน้าจอแง้มบานพับทรงสูงออกห่างเพื่อให้ผมเดินล่วงเข้าไป ม่านขาวพราวแดดอุ่นตอนเที่ยงวันสาดกระทบมาถึงลานน้ำพุของชั้นสิบห้า ผมเลิกเนื้อผ้าแอบมองผู้คนจำนวนไม่น้อยที่ออกมาใช้ชีวิตใต้แสงจำลองดาวฤกษ์ สาว ๆ บางกลุ่มสวมเสื้อผ้าอวดเนื้อหนัง บ้างสวมชุดเดรสธรรมดา หรือคาร์ดิแกนตัวโคร่งกำบังความแผดร้อนโลมเลียผิว ผู้ชายส่วนใหญ่มักจะไม่ค่อยมากัน เดาว่าพวกเขาคงอยู่ในห้องเสียมากกว่า ที่นี่เป็นเมืองจำลองของระบบนิรภัยแห่งวิถีทางเลือก กล่าวคือ ชีวิตของเราจะสามารถแตกแขนงตัวตนไปได้อีกยี่สิบสี่เส้นทาง นับเป็นรูททางเลือกซึ่งแยกต้นกำเนิดมาจากสามตัวเลือกแรกในชีวิต ครั้นแต่จำความ เคียงวัยเยาว์ จวบเข้ากลางคน กระทั่งเฒ่าชรา ไม่นับภาวะเจ็บป่วยรวมเข้าหนึ่งในกลไกป้องกันตัวเองแบบทางเลือก เพราะความเจ็บปวดทางกายจำเป็นต้องใช้สารเคมีและการดำเนินหน้าที่ทางตรรกะศาสตร์ของสถาบันแพทย์อิเล็กทรอนิกส์ วิเคราะห์ความน่าจะเป็นจากสิ่งประดิษฐ์อย่างโปรแกรมเซฟไลฟ์ของกล่องพยาบาลฉุกเฉิน ที่ทุกครัวเรือนต่างก็มีกล่องนิรภัยขนาดกลางคนละหนึ่งชิ้นนั้นไว้สำหรับแสดงความเห็น ตอบคำถามคนในบ้าน และกดเลือกค่าความต่างของเลือด สามารถผ่อนจ่ายรายสัปดาห์ รายเดือน หรือรายปีก็ตามแต่ความสะดวกและการสมัครใจ ซึ่งทุก ๆ หลังต่างก็มีติดบ้านแทนสัตว์เลี้ยงตัวโปรดไปเสีย อนึ่ง เพราะเป็นนโยบายจากรัฐบาล บนโลกนี้เราไม่เอาสิ่งมีชีวิตมาเป็นสัตว์เลี้ยงเหมือนอย่างบรรพบุรุษแล้ว สืบเนื่องโลกยุคปัจจุบันไม่มีเผ่าพันธุ์อื่นอีกต่อไปแล้ว ผมหมายความว่าเราทุกคนล้วนเป็นเศษจำลอง ซากอารยธรรมจากมนุษย์รุ่นเก่าแก่หนึ่งเดียวที่เหลือรอดหลังการล่มสลายของอาณาจักรเข้าสู่ยุคนิรันดร์กาล กาลวิภพอันใกล้ลุล่วงเป้าหมายของอนาตมันขึ้นไปทุกที เพราะการสวมรวมทุกความสูญสิ้นและมีอยู่ของแหล่งที่มาทางความคิดของกลไกสมองสมทบจิตวิญญาณ เริ่มเหนี่ยวยึดเป็นจุดมุ่งหมายเดียวกัน หากแต่เพราะยังมีเซลล์ประสาทแปดเปื้อนร่วมกลไกวิวัฒนาการจากเซลล์เกิดใหม่ที่สามารถงอกและเจริญเอง สิ่งริก่อใต้รอยแผลนั้นจึงสมานครบถ้วนเป็นเนื้อเดียวกับร่างกายได้เอง เพียงเพราะไม่มีอุณหภูมิของร่างกายมาทำปฏิกิริยาเหมือนรหัสพันธุกรรมรุ่นเก่าก่อน คราวลอบสายตาใคร่สงสัยมองสาวผมแดงคนหนึ่งที่กำลังก้มหน้าอ่านหนังสือ (ซึ่งปัจจุบันยังตีพิมพ์รูปเล่มอยู่ และคงเหลือกระดาษกับเครื่องเขียนไว้เพื่อจรรโลงใจทางศิลปะ แม้สามารถใช้กำไลสามมิติฉายตัวหนังสืออ่านบนสุญญากาศได้) กระทั่งการมีอยู่ของเธอเบียดติดมุมอับผนัง แผ่นหลังซีดเผือดในชุดเดรสสายเดี่ยวลายดอกไม้ห่างลับสายตา ผมถึงปิดม่านผืนบางชั้นแรก ทับด้วยกรองแสงอีกชั้น ก่อนถลาตัวลงนั่งบนโซฟาหนังดำขลับ ดูหรูหราเกินกว่าสถานะสามัญจะมีครอบครองในชีวิตประจำวัน ตัวเลขเรียงสิบเอ็ดปุ่มพร้อมจุดทศนิยมถูกป้อนรหัสที่ผมตั้งขึ้นเองเหมือนกับเครื่องกรองประชากรชั้นล่างสำหรับเข้าสู่ระบบ ลำดับเหนือจอแปลงเป็นเครื่องหมายดอกจันทร์บนกรอบสี่เหลี่ยมเรียงจนอักษรสุดท้าย รูปลักษณ์ของสิ่งทำนายเส้นทาง ณ ขณะนี้ยังคงแบนราบคล้ายแผ่นตารางหมากรุก เพื่อระบุตัวตนให้แน่ชัดอีกครั้งว่าร่างกายของผมไม่ใช่ภาพสามมิติจากเงาหนึ่งในใครแฝงมาโจรกรรมข้อมูล แต่ผมคิดว่าจะเป็นใครไปได้ นอกเสียจากข่าวประโคมยุคนี้เห็นทีจะมาจากวงในค่ากำไรข้อมูลขายทอดให้คนทำชั่วกันอีกที แลกทั้งเงินที่ได้จากการรับซื้อของโจร เพราะการทุจริตของผู้ร้ายเองก็ได้มาจากเรียกเงินไถ่ประชาชนอีกขั้น น่าสลดใจเสียจริง ผมนึก ก่อนเสียงแจ้งเตือนของสายเรือนรัดข้อมือสีขาวจะส่งคลื่นสัญญาณเชื่อมกับระบบทางเลือกตรงหน้า บ้าเอ๊ย ! ผมดันแยกทางเลือกระหว่างออกไปจากห้องธุรกรรมดี ๆ หรือเลือกขโมยข้อมูลคนอื่นเองซะงั้น ไอ้สมาธิงี่เง่านี่ ผมนึกสบถ แต่ก็ไม่วายเลือกความต้องการไปยังทางเลือกที่สองของสิบปีที่แล้ว 

สิบปีที่ผมเพิ่งจะสร้างครอบครัวกับดาเนียลา แบงก้า อดีตภรรยาผู้ซึ่งคลอดลูกชายวัยกระเตาะออกมาหลังแต่งเจ็ดเดือน แต่แล้วผมก็พลาดท่าให้เธอ เพิ่งรู้ว่าการออกห่างจากครอบครัวเพื่อสานต่อธุรกิจนำเข้าสินค้าอิเล็กทรอนิกส์อย่าง ‘อากาศบริสุทธิ์’ ที่มีฐานวางจำหน่ายเกลื่อนห้างสรรพสินค้า จะทำให้ครอบครัวจากน้ำมือตัวเองแตกสลายเสียเอง ตระกูลของผมประกอบธุรกิจกับชีวิตคน เพราะเมื่อกรมอุตุพยากรณ์ว่าจะมีฝุ่นปกคลุมเมืองและแจงให้มีนโยบายงดเว้นการทำงานนอกบ้านล่วงหน้าเมื่อไหร่ ผู้คนในเมืองจำเป็นต้องมีเครื่องผลิตอากาศสำหรับหายใจติดห้อง มันสามารถพกพาคล้ายเครื่องวิทยุสื่อสารสมัยอดีต แม้จะยังเชื่อมสายระโยงกับหน้ากาก แต่มันก็ถือว่าเล็กจ้อยหลายโข เท่าที่จะสามารถดัดแปลงอย่างสุดความสามารถในอารยธรรมของประดิษฐ์ ทุกอย่างบนโลกใบนี้ต้องย่นกระชั้นและควรสั้นง่ายอยู่เสมอ เพื่อความสะดวกสบายของชีวิต เพราะทรัพยากรมีอยู่อย่างจำกัดและสามารถผลิตซ้ำได้แค่ไม่กี่ชนิด เรียกง่าย ๆ ว่ากระแสลมทุก ๆ สิบนาทีของชั้นโทรโพสเฟียร์แฝงมลพิษเข้าขั้นวิกฤติ แต่เพราะการรอดชีวิตของเผ่าพันธุ์อย่างเรา ดาวดวงนี้จึงต้องพำนักอยู่ภายใต้สิ่งประดิษฐ์แปลกใหม่อยู่ทุก ๆ ปี ทางเลือกแรก แน่อยู่แล้วว่าผมเลือกที่จะหย่ากับเธอเพราะรับไม่ได้ว่าเธอมีคนอื่น ทางเลือกที่สองมากไปกว่านั้นคือผมยินยอมที่จะอยู่โดยไม่ติเตียนเรื่องเธอแอบมีสัมพันธ์เชิงชู้สาวกับเพื่อนร่วมงานในบริษัท มากไปกว่านั้นเธอยังเป็นหนึ่งในพนักงานของผมเสียด้วยซ้ำ แถมสาวคู่กรณีก็เป็นคู่แข่งที่ถูกส่งมาเจรจาการขาย น่าเจ็บใจซะจริง ผมรับไม่ได้ เลือกปิดรับระบบอัตโนมัติของภาพสามมิติและข้อมูลวิเคราะห์ประกอบจากน้ำเสียงของโรแรนดา โปรแกรมซึ่งถูกติดตั้งมากับเครื่องหยุดชะงัก ก่อนเอ่ยเสริมอย่างเห็นอกเห็นใจ “ฉันเข้าใจนะคะว่าโลกของคนเป็นมีหลายอย่างซึ่งควบคุมไม่ได้ เหตุการณ์นี้เป็นเพียงทางเลือกของการตัดสินใจแง่มุมส่วนตัวของคุณเพียงผู้เดียว ไม่อาจโจรกรรมความคิดส่วนตัวของฝ่ายกรณีทั้งสองมาวิเคราะห์ความเป็นไปได้ สำหรับคาดการณ์ผลลัพธ์ออกมาเป็นบทสรุปเท็จจริงหนึ่งเดียว ฉะนั้นฉันจึงมีอีกหลายข้อสรุปที่ไม่เป็นความจริงเพื่อลบล้างบาดแผลนั้นของคุณ หรือไม่ต้องการฉันเองก็ยินดีค่ะ ต้องขออภัยด้วยหากการวิจารณ์นี้ทำร้ายความรู้สึกส่วนตัว หากต้องการยุติความเป็นไปได้ในข้อมูลเหล่านี้กรุณาเลือกหัวข้อถัดไป” ผมกดเลือกตัวเลือกถัดไป ถัดไป และถัดไป อย่างคนเหม่อลอย นึกรังเกียจจนอยากฆ่าเธอทั้งสองเสียให้หายไปจากวงโคจรของความคิด กระแสสำนึกของผมเชื่อมต่อกับทางเลือกอีกรูทของปัจจุบัน เสียงแจ้งเตือนถมเตือนผนังบาง ๆ สิ่งกร่อนพังเพียงน้ำเสียงสั้น ๆ ของโรแรนดาสะกิดต่อมรับรู้ “ตัดกระแสไฟเครื่องผลิตอากาศห้องพักหมายเลข 104668 และ 152475 เรียบร้อย การโจรกรรมข้อมูลเสร็จสิ้น” สำนึกตื่นรู้ของผมพุ่งพรวด ภาพในอนาคตของเธอทั้งสองที่นอนหลั่งทะลักรอยสีชาดออกจากรูแคบสองข้างเพราะลมพิษฉายย้ำ ทางเลือกนั้นผมจำต้องเสียลูกชายวัยสามขวบไปด้วย ผมกดลบฐานข้อมูลของเธอทั้งสองคนในสายรัดข้อมือทิ้งลงถังขยะถาวร ตัวตนของคนในยุคนี้ถูกกำจัดง่ายดายเกินบรรยาย ณ ดาวฤกษ์ดวงใหม่มีแค่คนแบบผมเท่านั้น หนึ่ง คนที่มีราคา สอง คนที่มีสิทธิ์ฆ่า ผมปิดระบบโจรกรรมความคิดเพราะถือกรรมสิทธิ์ครองฐานมูลส่วนตัวเนื่องจากความชิดเชื้อเจ้าของผู้ก่อตั้งเมืองจำลองระบบนิรภัยแห่งวิถีทางเลือก ความรู้สึกผิดของเธอที่มีต่อผมตั้งแต่แรกจึงไม่มีใครล่วงรู้ ความบริสุทธิ์ของคนทั้งสองที่เกิดเสียก่อนที่ผมจะชิงตระกูลแบงก้าออกจากหญิงผู้นั้นจึงไม่เป็นความจริงในโลกเสมือน กลวงเปล่า แบนเรียบ เฉกเช่นเดียวกับตารางหมากรุกซังกะบ๊วยของคนที่อยากใช้มันเป็นเครื่องมือปลิดชีพใครสักคนบนดาวดวงนี้จึงรุ่งเรือง กอบโกยกำไรมหาศาล เกื้อหนุนเพียงสิ่งลวงเคลือบบังผิว เสมือนเปลือกหัวหอม ยิ่งปลอกลอกหาความจริงเท่าไหร่ ก็รังแต่จะแสบเคืองลูกตาและกลวงโบ๋ในความสูญสิ้น เหลือแค่สิ่งพิมพ์อย่างโพรมีเทียสสมัยใหม่ในมือสาวผมแดง      อสูรกายจากความปรารถนาที่เป็นไปไม่ได้ของมนุษย์

พรุ่งนี้ หรือวันวาน ผมจะกลับมาที่ห้องนี้อีก เพื่อลงมือฆ่าคนทั้งสอง หนแล้ว เพื่อระลึกถึงคราบน้ำตา หนเล่า เพื่อเห็นม่านกั้นแสงพาดประกายขาว ผ่านสีหน้ากรุ่นความเคียดแค้นในสิ่งหยั่งลึก แม้เงานี้จะเป็นความผิดพลาดจากหลายปีที่ผ่านมา ทว่า การคุมขังในเรือนจำของโลกแห่งวิถีทางเลือก มีบทลงโทษเดียวสำหรับผู้โจรกรรมคือ หน่วงขังความรู้สึกดารดาษไว้ในตัวผมด้วยเช่นกัน ผมไม่เคยหาทางออกไปจากมัน ไม่มีวัน