นี่มันเพลงในตำนานเลยนะ! ลองเอาชื่อไป Search ใน Youtube เจอแน่นอน

เคยสงสัยกันไหม แล้วทำไมหนูต้องรักข้าวสาร ทั้งๆที่หนูมันก็วิ่งวุ่นไปทั่วเมือง กินสารพัดที่มันจะหากินได้ แต่สุดท้ายมันก็ไม่มีอะไรที่จะมาแทนข้าวสารได้...
มองกันง่ายๆ ขนาดมนุษย์เรา ใน 1 วัน ยังต้องการข้าวเลย หนูเป็นสัตว์เลือดอุ่น เราคิดว่าก็คงไม่ต่างกัน
สำหรับคนทั่วไปมองว่าหนูเป็นสัตว์ที่สกปรก ต้อยต่ำ ตัวเล็ก ไม่มีประโยชน์ แถมเป็นพาหะนำโรคด้วย แต่ถ้าเรามองในมุมกลับ หามันเลือกเกิดได้ หามันกลับไปแก้ไขพฤติกรรมมันได้ มันคงกลับไปทำ แต่เพื่อความสมดุลในระบบนิเวศ มันจึงยอมเสียสละที่จะเป็นแบบนี้
หนูในเมืองบ้างก็ถูกตีตาย บ้างก็โดนเชื้อโรคกัดกินจนตัวตาย บ้างก็ถูกรถชนตาย บ้างก็ถูกวางยา ชีวิตของหนูมันไม่ได้สวยสดงดงามเสมอไป ชีวิตของหนูต้องเผชิญกับความเจ็บปวดที่ตัวเองไม่รู้้ด้วยซ้ำว่าจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่ ตอนไหน ความเจ็บปวดที่หนูเองก็ไม่ได้อยากจบพบเจอ หนูแค่ต้องการจะหากินไปวันๆเพื่อดำรงชีวิตของมันให้มันมีชีวิตอยู่รอด ใช่ว่าหนูจะมีแต่เรื่องแย่ๆ เรื่องดีๆมีประโยชน์ของหนูก็มี นอกจากจะสร้างสมดุลทางระบบนิเวศแล้ว ยาบางตัวถ้าไม่ได้หนูเป็นตัวเสียสละทดลองก็คงไม่มีรักษาโรคให้มนุษย์ทุกวันนี้หรอก...แต่สุดท้ายแล้ว จุดจบของหนูก็คือความเจ็บปวด
อย่างที่กล่าวด้านบนคือ ถ้าหนูเลือกได้ มันคงไม่เลือกหนทางที่จะทำให้ตัวเองเจ็บปวด นับถือคนแต่งเพลงนี้จริงๆ ที่หยิบเรื่องที่ใครหลายๆคนมองข้าม นำมาแต่งเป็นเพลงรักที่แฝงไปด้วยความซ้ำ จินตนาการง่ายๆ ถ้าเพลงนี้เป็นคน ก็เป็นคนที่กำลังยิ้ม ทั้งน้ำตา...เราไม่รู้ว่าในขณะที่แต่งเนื้อเพลงนี้คนเขียนนั้นเขาจินตนาการไว้ว่าอย่างไร แต่เท่าที่เราจินตนาการตามเนื้อเพลงแล้วนั้น ก็แค่หนูตัวหนึ่ง ที่รักข้าวสาร อยากจะเข้าไปใกล้ เข้าไปสัมผัส และพยายามที่จะทำให้ได้ ทั้งๆที่รู้ว่า ยิ่งเข้าใกล้ ก็ยิ่งเหมือนฆ่าตัวเองทางอ้อม...แต่นั่นแหละคือ "ความรัก"
ความรัก บางครั้งก็ทำให้มนุษย์เราเองไม่ต่างจากหนู ทั้งๆที่รู้ว่า ความรู้สึกยิ่งถล้ำเข้าไป ยิ่งรู้สึกมากเท่าไหร่ ก็เหมือนเอาไม้ตีหัวใจตัวเองแรงขึ้น แต่เคยห้ามตัวเองได้ไหม ก็ไม่เคยได้ ความรักมันช่างน่ากลัว มันอันตรายต่อใจจริงๆนะ แต่มันก็แค่ความรักน่ะ ก็แค่ความรัก...แต่กลับควบคุมตัวเราได้อย่างง่ายได้ ถ้าพูดกันในเชิงจิตวิทยาคงต้องพูดกันยาว แต่เมื่อพูดในเชิงความรู้สึก...คำตอบที่ได้คือ ก็แค่ความรัก
ทำไมความรักถึงทำให้เราเหมือนหนูล่ะ เพียงแค่มันต้องการได้สิ่งที่ตัวเองรัก แม้จะต้องเจอกับอะไรก็พร้อมจะยอมเสี่ยง เพราะความเชื่อ เชื่อว่าสักวันมันจะเป็นจริง ไม่ว่าจะต้องเจออะไรก็ตาม เพื่อ...สิ่งที่รัก แม้สุดท้ายแล้ว จะทำได้เพียงแอบมองอยู่ไกลๆ แต่ในเมื่อทำให้สิ่งที่ตัวเองรัก มีความสุข อยู่ในที่ดีๆ ที่เหมาะสม มันก็ดีมากพอแล้ว...บางครั้งหนูเองก็ต้องเสียสละตัวเอง เพื่ออะไรบางอย่าง แต่ไม่มีใครเคยเห็นเลย
...และนั่นแหละ ก็แค่ความรักที่เรามีต่อเขา ก็แค่ความรู้สึกรัก เหตุใดเราต้องแลกความรักนี้ด้วยความเจ็บปวด ทำไมทั้งๆที่รู้ว่ามันเสี่ยง ถึงยังจะย่างเท้าเดินต่อ ก็เพราะมันคือ ความรัก ... ที่ไม่มีใครหาเหตุผลตายตัวให้มันได้เลย