สัปดาห์ก่อนเป็นช่วงชีวิตที่งีบหลับในออฟฟิศบ่อยมากๆ ถ้าง่วงนอนช่วงบ่ายก็ไม่น่าจะแปลกอะไร ใครๆ เขาก็ง่วงกันเหอะ แต่นี่ง่วงตั้งแต่9โมง แล้วง่วงต่อไปอีกทุกๆ ชั่วโมง เอ้า!!บ้าเเล้ว นี่เราง่วงนอนทั้งวันเลย บ้าจริง นี่เราเกิดมาเพื่อนอนอย่างเดียวเลยเหรอเนี่ย?!

ระหว่างนั่งบีทีเอสกลับบ้านวันนั้น นอกจากจะมองผู้บ่าวออฟฟิศแน่นๆ บนบีทีเอสแล้ว ทีนี้ใจก็มานึกถึงประโยคที่แม่ชอบบ่นให้อยู่ตลอดว่า 

'ก็หัดเข้านอนแต่หัววันบ้างสิ นอนไม่เต็มอิ่มมันก็ง่วงแบบนั้นแหละ’

ซึ่งจริงๆมันเบสิคมากๆ เลยนะ ใครๆ เขาก็รู้กันหมด เป็นสาระสุขภาพที่เว็บไหนก็บอกไว้เหมือนกันหมดว่าการนอนเต็มอิ่ม นอนครบ8ชั่วโมง อาการง่วง เหงา หาวนอน ระหว่างวันจะหมดไป คุณจะรู้สึกกระปรี้กระเปร่า วี้ดวิ้ว อะไรแบบนี้

เอาวะ ปกตินอนเกือบเที่ยงคืน ตื่นตีห้าครึ่ง ฉันจะปฏิวัติตัวเองเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำดูบ้าง สามทุ่มเริ่มบิวต์ตัวเองให้ง่วง บวกกับช่วงนี้เบื่อๆ โซเชียลเหมือนกัน ไถหน้าจอโทรศัพท์ไปมาก็ชักจะน่าเบื่อแล้ว นั่นเลยทำให้ง่วงไวได้มากขึ้น สามทุ่มกว่าๆ สี่ทุ่มก็เริ่มหาวและหลับไป

หลังจากเปลี่ยนพฤติกรรมการนอนของตัวเอง จากเกือบเที่ยงคืน มาเป็นสามทุ่ม สามทุ่มครึ่ง สี่ทุ่ม หรือสี่ทุ่มครึ่งบ้างบางคราว (แล้วตื่นตีห้าครึ่งเหมือนเดิม) โอ้โหไม่นึกเลยว่าคำแนะนำของเเม่จะเห็นผลขนาดนี้ เพราะหลังจากที่เปลี่ยนมาเข้านอนตอนหัวค่ำเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ 

ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือ

.

.

ดิฉันก็ไปผล็อยหลับตอนเช้า เวลา9โมงที่ออฟฟิศเหมือนเดิม...

ขอบคุณค่ะ ขอบคุณนะคะแม่ ที่กล้าจะสอนหนู❤️