เป็นความรู้สึกที่เรารักเขามากๆ จนไม่อยากให้เขาฝืนที่จะอยู่กับคนอย่างเราต่อ แค่บอกว่าไม่รักกันแล้วเราจะพอ แต่เขาไม่เคยพูดสักครั้ง เขาคงอยากให้เราเป็นฝ่ายพูดกก่อน เราจะทำใจพูดได้ยังไง ในเมื่อเรารักเขาไปหมดทั้งหัวใจแล้ว แค่คิดว่าสักวันจะไม่มีเขาอยู่ข้างๆเหมือนเดิม ตื่นมาจะไม่เจอข้อความมอนิ่ง เราก็รู้สึกเหมือนดอกไม้ที่กำลังเฉาตาย ใครกันที่บอกจะอยู่ฟังเราบ่น ใครกันบอกจะอยู่รอเราตัดผมสั้น ใครกันบอกจะอยู่ดูเราโตในทุกๆวัน ทำไมเธอถึงเย็นชากับเราจัง เรารู้ว่าเธอก็เป็นห่วงเรา เวลาเราเดินตามหลังห่างๆเธอก็คอยหันกลับมามองตลอด แต่ทำไมเธอถึงยังเย็นชากับเรา ทำไมไม่บอกว่ารักเราสักที เราสับสนไปหมดแล้ว ว่าตกลงเธอยังอยากมีเราในชีวิตมั้ย มันจุกไปหมด ตั้งแต่รู้จักเธอ เธอเป็นคนแรกที่บอกให้เราร้องไห้ออกมา อย่ากลั้นเอาไว้ เป็นล่ะ เดี๋ยวนี้เรากลายเป็นเด็กขี้แงแล้วนะ เวลาเราร้องไห้ เราก็ร้องให้เธอเห็นคนเดียว เราสบายใจเวลาร้องไห้แล้วมีเธออยู่ข้างๆ เราอยากให้เธอคนเดิม คนที่อ่อนโยนกับเรากลับมา เรารุ้ว่าเธอก็เหนื่อย เราจะพยายามเป็นคนที่ดีขึ้น อย่าหนีไปจากเราเลยนะ