เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เนี่ยวอ๋งกับกิ้มกิ้ม
Day 5 : Joint
  • 366 words
    #เนี่ยวอ๋งกับกิ้ม
    note : วันนี้มาสั้นหน่อยนะคะ ;-; 
    - Joint (ในตอนของเรา) = รอยเชื่อม 
    ไม่รู้ว่าตรงโจทย์แค่ไหนเหมือนกันค่ะ ฮา 




                มือของเขาประสานกันแน่น คังดาเนียลพึมพำบทสวดบางอย่าง

                หมอกควันไหลเอื่อยอยู่ในสายลมรอบตัวเขา

                หน้าหนาว – หนาวไปถึงขั้วหัวใจ แต่เขายังพยายาม

                แสงสีขาวเริ่มปรากฏ

                ความฝันกำลังจะมาถึงในไม่ช้านี้

                เด็กหนุ่มพร่ำสวดภาวนาต่อไป ทั้งที่ร่างกายสั่นเทิ้มด้วยความเหน็บหนาว

                องซองอู องซองอู – ขอแค่ครั้งนี้

                ม่านหมอกบนฟ้ากำลังพาเข้าไปอีกที่หนึ่ง

                เงียบสงัดราวกับทั้งโลกเหลือเพียงตัวเขา

                ดาเนียลหลับตาลง ริมฝีปากปิดสนิท ไม่มีบทสวดใดๆ อีกต่อไป

                เขาต้องการจะฝัน

                ดาเนียลดำดิ่งลงไปในหุบเหวความคิด – ลึกยิ่งกว่ามหาสมุทร

                ในนั้นมืดมิดเสียจนน่ากลัว

                ไม่มีตะเกียง ไม่มีเทียนไข ไม่มีแสงไฟ

                แดนดิไลออนที่เหลือเพียงเมล็ดสีขาวลอยเคว้งคว้างอยู่ตรงหน้าเขา

                เขาเอื้อมมือคว้ามันไว้ แต่ช่างว่างเปล่า มีเพียงสายลมอยู่ในกำมือ

                สัญลักษณ์ที่บอกว่าไม่มีองซองอู

                ขาดหาย–

                แม้เป็นความฝันก็ไม่มีอีกต่อไปแล้ว

                คำภาวนาแด่พระเจ้า ไร้ความหมาย

                น้ำตาของเขาล่องลอย ดั่งหยาดฝนที่ไม่ได้รับอนุญาตให้ตกลงมา

                เสียงสะอื้นดังก้องในความฝัน

                แดนดิไลออนดอกนั้นยังอยู่ตรงหน้าเขา เหมือนกำลังเฝ้ามอง

                คังดาเนียลรู้ว่าองซองอูกำลังจ้องมองเขา ด้วยความเจ็บปวด – ไม่ต่างกัน

                ไม่มีอ้อมกอดที่คอยปลอบโยนเหมือนครั้งก่อน มีเพียงความเศร้าโอบอุ้มเขาไว้

                คิดถึงจนแทบขาดใจ องซองอู

                “ขอโทษ” เขาเจ็บที่อก เหมือนหัวใจกำลังถูกบีบอัดลงในกระป๋อง “ทุกๆอย่าง”

                เขาแค่อยากบอก – เป็นครั้งสุดท้าย

                ในสถานที่ที่เราทั้งคู่ได้มาบรรจบกัน

                “ผมรักพี่” หัวใจในอกเต้นแรง แต่ช่างเจ็บปวด

                คำบอกรักที่เขาเคยพูดให้ฟัง ในวันนี้มีหยดน้ำตาเป็นพยาน

                แดนดิไลออนดอกนั้นให้ปุยเมล็ดแก่เขา

                บอบบางจนกลัวว่าจะแตกสลาย

                ของขวัญครั้งสุดท้าย

                แทนคำบอกรักขององซองอู

     

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in