ในมือถือบุหรี่ ที่ปกติเราจะสูบแค่ตอนอยู่ในวงเหล้า

เราคิดว่าเราไม่ได้ติดบุหรี่ แค่เคยชินกับการมีมันอยู่ในมือตอนถือแก้วเบียร์

แต่ตอนนี้ในมือเราถือเมาส์ปากกา...

อาจเป็นเพราะน้อยใจพ่อในเรื่องไม่เป็นเรื่องเมื่อตอนบ่าย ทำให้เราหยิบมันขึ้นสูบที่

กลิ่นมันเหม็นตามปกติ แต่ควันที่ลอยออกมามันมีเสน่ห์สำหรับความเหงาของเราเหลือเกิน

ควันสีขาวลอยขึ้นและค่อยๆหายไปในอากาศ นั่นอาจเป็นสิ่งเดียวที่ชอบตอนที่จุดมันขึ้นมา

เราวาดรูปคนที่เรารู้สึกดีด้วยมากมาย แต่มีคนเดียวที่เราไม่เคยกล้าส่งรูปไปให้

ทุกครั้งที่วาดรูปเธอ เราไม่สามารถมอบให้ได้ด้วยตัวเอง ต้องฝากคนอื่นเอาไปให้

ทำไมวาดแล้วไม่เก็บไว้เองหล่ะ? 

อาจเพราะว่าการแอบชอบของเรามันไม่บริสุทธิ์มากพอที่จะซ่อนไว้คนเดียว เราอยากให้เธอรับรู้โดยที่เธอไม่ต้องรู้ ประโยคนี้ดูสับสนเกินไปไหมแต่ถ้าเธอชอบใครเดี๋ยวเธอก็เข้าใจถ้าเธออยากให้เขารับรู้

2016 ผ่านไปแล้ว เราหวังลมๆแล้งว่าจะมีโอกาสได้พบเธอบ้างในร้านบางร้านที่เราชอบไป

2017 อีก 364 วัน ขอสักวันที่เราจะได้อยู่คุยกันสักครั้งนะ