เธอกับฉันเปรียบเป็นสองสิ่ง
หากเธอเป็นดวงอาทิตย์ที่เฉิดฉาย
ฉันผู้นี้คงเป็นทานตะวัน
ที่รอคอยแสงอาทิตย์จากเธอ
ใครต่อใครบอกว่าเธอใจร้าย
เธอใจร้ายอย่างไรฉันอยากทราบ
ใครต่อใครเตือนฉันมากมาย
ว่าหากหลงไหล
ฉันจะเสียใจ
ไม่เป็นไร
ความเสียใจอยู่กับฉันเสมอ
แต่ไม่มีเขาฉันจะเติบโตได้อย่างไร
ฉันบอกใครๆแบบนั้น
ทานตะวันในยามกลางวัน
ที่มีแสงแดดคอยส่องมักสวยงามเสมอ
เธอบอกฉันสวยงาม
เมื่อมีเธอ
ไม่มีเขาฉันจะไม่สวยงามหรือ
ฉันคิดสงสัย
แต่ไม่เป็นไร
ฉันยินดีจงรักภักดีต่อเขาเสมอ
ความจงรักภักดียึดเหนี่ยวไม่ได้
หรือไม่มากพอให้มั่นคง
สุดท้ายแล้ว
แสงอาทิตย์ผู้เฉิดฉาย
ไม่ได้ส่องแสงมาที่ฉันผู้เดียว
มีทานตะวันอีกมากมาย
ที่ได้รับเฉกเช่นฉัน
ทานตะวันผู้โง่เขลาอย่างฉัน
ขอเหี่ยวเฉาภายใต้แสงจันทร์
ลาแล้วความรักและจงรักภักดี
.
.
.
.
.
ใครที่โอบกอดความเศร้าอยู่เราขอให้ท้องฟ้าโอบกอดคุณนะคะ
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่ยังคอยอ่านผลงานเราไม่มากก็น้อย
ขอบคุณสำหรับแรงผลักดันเล็กๆจากทุกคนนะคะ (*つ´･∀･)つ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in