คิดมาตลอดก่อนทำงาน เตรียมใจมาแล้วว่าเออ สงสัยคงต้องเลือกระหว่างสุขภาพร่างกาย กับสุขภาพจิต แต่หลังจากทำงานมาเกือบสามเดือน ความอดทนของทุกคนมีขีดจำกัด เราก็เช่นกัน ความอดทนเราสิ้นสุดไปเมื่อเวลา 18:00 น.ของวันนี้ บอกตัวเองตลอดว่าเออ โรคร้ายยังผ่านมาได้ ทำไมจะผ่านเจ้านายผีๆแบบนี้ไปไม่ได้ แต่ ณ ตอนนี้ชั้นรู้แล้วว่าชั้นผิดเองที่ประเมินเขาต่ำเกินไป คุณน่ะร้ายกว่าโรคร้ายที่ชั้นเจอมาซะอีก แต่รู้มั้ย ชั้นไม่ใช่เหยื่อของแกอีกต่อไป 

                       ตอนฝึกงาน คิดว่าเจอคนประสาทแดกมาทุกรูปแบบแล้วนะ แต่เห้ย คนบ้าในสังคมนี้มันเยอะจริงว่ะ (บ้าจนย้อนกลับไปตั้งคำถามเลยว่า หรือจริงๆชั้นเองที่เป็นบ้า) ไม่รู้จะเริ่มจากเรื่องไหนก่อนดีเลย เอาเป็นว่า ย้อนไปตั้งแต่ตอนที่เราเข้ามาทำงานวันแรกๆแล้วกัน ตามมารยาททางสังคมน่ะ ไม่น่าจะมีใครเค้ามานั่งวิจารณ์รูปร่างคนอื่นหรอกมั้ง แต่ไม่ใช่กับคนคนนี้

"ปกติเป็นคนอ้วนไหม"

"ทำไมอะคะ"

"คือวันที่มาสัมฯภาษณ์อะ เธอดูอ้วนมากเลย อ้วนแบบ อ้วนกว่านี้มากๆ ยังคุยกับเลขาอยู่เลยว่า ทำไมอ้วนจัง อ้วนขนาดนี้จะไปออกงานกับผมได้หรอ"

(คำหยาบในใจ)

"อ๋อ ค่ะ"

แก เชื่อปะ วันที่มาสัมฯ กับวันที่เขาทักเรื่องนี้กับชั้นอะ มันห่างกันแค่สิบวันเท่านั้นนะ ยาลดความอ้วนยังใช้เวลานานกว่านี้เลยอะ แล้วแบบ พี่ว่าคำถามนี้มันน่าตอบมั้ยอะคะ เป็นหนูหนูไม่ตอบนะ มารยาทนิดนึงอะค่ะ แล้วเค้าเป็นคนที่เผือกกับน้ำหนักคนอื่นไปทั่วเลยนะเว้ย เรียกคนนู้นอ้วนๆๆๆไปหมด ทัศนคติโคตรแย่ มีวันนึงที่นั่งกินข้าวกันอยู่ แล้วพี่อีกคนเปิดรูปผู้หญิงคนนึงให้ดู เป็นรูปผู้หญิงที่มีน้ำหนักหน่อย แล้วใส่ชุดออกกำลังกายแบบทูพีช ที่เหมือนสปอร์ตบาร์อะ เจ้านายชั้นทำหน้าแหยงๆ เหมือนจะกินข้าวไม่ลง แล้วหันมาถามว่า ชั้นกล้าใส่แบบนี้ไหม กล้าไม่กล้าไม่รู้ แต่ก็ไม่เคยไปเสือกกับรูปร่างคนอื่นอะค่ะพี่ ตอบไปแบบนี้หรอ? ป่าวค่ะคิดในใจ แต่ชั้นอะตอบไปว่า น่าอิจฉาออกที่เค้ามั่นใจในแล้วก็พอใจในรูปร่างของตัวเอง ผญ.ทุกคนก็มีความสวยของตัวเองทั้งนั้น สุดท้าย มาถามชั้นว่า อิจฉาเค้าหรอ อยากอ้วนแบบเค้าหรอ คือแบบ พอ พอเลย ไม่พูดแล้ว มึงคุยไม่รู้เรื่องแล้วอะ

                     เขาเป็นประเภทบ้าอำนาจจัดๆ โทรไปด่าพนักงานข้างล่างเสร็จ หันมาหัวเราะใส่ชั้น ถามว่าเป็นไง พี่โหดมั้ย ยัง ยังมีตอนที่โทรไปด่าคอลเซ็นเตอร์ธนาคารทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นคนกดจ่ายเงินไปผิดเองแท้ๆ ถามพนักงานคอลเซ็นเตอร์ว่าตำแหน่งอะไร คุณเป็นแค่ซุปจะ handle ปัญหาผมไหวหรอ ผมจะคุยกับเมเนเจอร์เท่านั้น ผมเคยทำงานที่นั่นมาก่อนนะ ผมรู้จักคนใหญ่คนโตในนั้นนะ ผมรู้ Process การทำงานหมดแหละ ผมรู้ผมผิดเองแต่ทางคุณก็ต้องบลาๆๆๆ ถ้าเที่ยงยังไม่ติดต่อกลับมา ผมขออนุญาตโทรหาเขานะ วางจบปุ๊บ หันมาหาชั้นแล้วพูดว่า พี่โหดมั้ย ให้ไปรับจ้างขู่คนปะ คือแบบบบบบบบบ มึง เป็น เชี่ยมไรวะ แบบ ฮือ อีบ้า มึงมันบ้า ถ้ารู้ Process การทำงานจริงๆ ก็ต้องเข้าใจพนักงานมั้ยวะ ความผิดพลาดเกิดมาจากตัวเองแท้ๆ แล้ววันนั้นพึ่งแปดโมงกว่าๆ โคตรสงสารพนักงานคอลเซ็นเตอร์คนนั้นเลยต้องเริ่มต้นวันด้วยคนประสาทแดกแบบนี้

                 ตอนเข้ามาทำงานแรกๆ เขาจะถามเราว่าทำได้ไหม เครียดไหม ไม่ต้องเครียดนะ ไม่ต้องกดดัน แต่พอถามถึงอะไรที่เรายังไม่รู้ เขาจะทำหน้าแบบ เรื่องแค่นี้ทำไมไม่รู้วะ คือ หลายดอกละนะ งง คาดหวังให้กูเป็นกูเกิ้ลหรอถามก่อน พอทำงานผ่านมาสักระยะนึง ก็แบบ เครียดไหม พอเราบอกก็มีเครียดบ้าง เขาถาม เครียดอะไร ไม่เห็นจะมีอะไรน่าเครียดเลย เอ้อออออ ปากดี ก็เพราะงานที่แกต้องทำชั้นเป็นคนทำมันทั้งหมดนั่นไง แล้วก็จะมาเครียดอะไร ไอ้บ้าเอ้ย โมโห

                 ไม่ใช่มีแค่เราที่เหม็นเบื่อเขานะ ทุกคนในบริษัทตอนนี้อยากลาออกกันหมดเพราะเขาอะ ทำงานกับคนบ้าแม่งท้อจริงๆ ล่าสุดงานที่เราต้องกลับมาทำให้เขานี่มันไม่ใช่งานของเราแท้ๆ จะเอางานแบบอลังการแต่บรีฟมาเหี้ยเหลือเกิน แล้วก็ต้องแก้อยู่นั่นอะ ตอนแรกบอกไม่เอาอันนี้ โทรกลับมาอีกที เอาตรงนี้(ที่บอกว่าไม่เอาแล้ว)ด้วยสิ คือแบบ มึงไปเถียงกับตัวเองให้เสร็จก่อนป่าวอ่า มีแม่ซื้อนะเอาไหม ให้ยืม แล้วคนแก้มันคือชั้นไง สุดท้ายแล้วเหมือนทำใหม่ทั้งหมด พอโทรมาสั่งเสร็จ ชั้นถามยังไม่ทันจบประโยค ตัดสายทิ้ง แบบ เป็นอะไรมากปะวะ อีนิสัยตัดสายทิ้งทั้งๆที่คนอื่นเค้ายังพูดไม่จบเนี่ย มารยาทมีไหม พูดไม่เคลียร์แล้วทำผิดมาก็ต้องแก้อีกไง แล้วก็ต้องแก้จริงๆ ชั้นก็พูดไปว่าเมื่อกี๊หนูจะถาม แต่พี่ตัดสายไปก่อน เขาพูดว่าไรรู้ปะ ไอ้นี่หนิ เดี๋ยวตบเลย เออๆ พี่ผิดเอง ใช่จ้าาาาาาา มึงผิดจ้า แล้วเกลียดมาก เวลาบอกจะตบคนนู้นคนนี้ คือพี่คะ ถ่อยอะ รู้ตัวบ้างไหม


นี่แค่เศษเสี้ยวเดียวจากที่ชั้นต้องเจอทุกวันเท่านั้น เออ จะว่าความอดทนต่ำไรก็แล้วแต่เลย แต่ชั้นคนนี้ไม่ทนอีกต่อไปแล้ว สังคมการทำงานเป็นแบบนี้หมดแหละ อ๋อ คือเข้าใจค่ะ แต่อย่างน้อย ถ้างานมันเชี่ยม แต่เพื่อนร่วมงานดี ก็ยังจะทนไหว หรือถ้างานดีแต่คนเชี่ยมก็ยังพอได้ แต่ถ้าเชี่ยมพร้อมกันทั้งสองอย่างแล้วเงินเดินยังน้อยนิดอีก พอกันที พรุ่งนี้จะไปลาออกละ ระหว่างสุขภาพร่างกายกับสุขภาพจิต คือต้องเลือกด้วยหรอคะพี่ถ้าเรามีทั้งสองอย่างได้พร้อมกัน ลาก่อน นังบ้า



เฟิร์สจ๊อบเบอร์ที่กำลังจะว่างงาน      

if you know who i am , clap your hand