ฝนที่ร่วงฟ้าที่ร้าวดาวที่หม่น                             สายน้ำปนสีเลือดบ้างเหือดหาย

                        ดินครวญคร่ำเจ็บปวดก้อนกรวดทราย                     ลมนิ่งเงียบเปลี่ยวดายคล้ายหมดลม

                        ครบหนึ่งปีที่ฟ้าหลับลาลับ                                        สวรรค์สดับสรรพสำเนียงเสียงขื่นขม

                        หมู่แมลงกรีดร้องก้องระงม                                       ใบไม้ร่วงทับถมจมน้ำตา

                        แผ่นดินคล้ายว่าจะแตกดับ                                       ประชาชนล้มพับไปต่อหน้า

                        โอ้ว่าพระภูมินทร์สิ้นบุญญา                                      ก็เหมือนว่าโลกสิ้นแสงแห่งสุรีย์

           บรรยากาศเมื่อหนึ่งปีที่แล้วกำลังจะกลับมา วันที่ประชาชนชาวไทยทราบข่าวสวรรคตของในหลวงรัชกาลที่ 9 ทุกคนสวมชุดไว้ทุกข์ อากาศทึมเทา เงียบเชียบ สายฝนโปรยปรายคละเคล้าน้ำตาของใครหลาย ๆ คน

            บางคนเคยบอกว่า แต่งกลอนเกี่ยวกับในหลวงนี่แต่งยาก แต่กรมศิลปากรกำลังจัดพิมพ์หนังสือ "89 พรรษาแห่งภูมิพลังแผ่นดิน" ในนั้นรวบรวมร้อยกรองชั้นครูที่แต่งถวายในหลวง มีให้อ่านกันในรูปแบบหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ ในเว็บไซต์ของกรมศิลปากร นี่คือตัวอย่างบางส่วนของร้อยกรองที่อยู่ในหนังสือเล่มนั้น

                                    หนึ่งเอยหนึ่งในหล้า                                พระมิ่งฟ้าภูมิพล

                        สิบเอยสิบชาติชนม์                                              จนใจหามาเทียมทาน

                        ร้อยเอยร้อยดวงจินต์                                            จะขาดสิ้นสุดร้าวราน

                        พันเอยพันทรมาน                                                ปานหมกไหม้ในโลกันตร์

                        หมื่นเอยหมื่นคำครวญ                                         คร่ำโหยหวนสู่สวรรค์

                        แสนเอยแสนจาบัลย์                                             รันทดเศร้าเหงาฤดี

                        เจ็ดสิบล้านไทยร้อง                                              น้ำตานองท่วมธรณี

                        สูญเสียพระภูมี                                                      ชีวีพร้อมยอมตายแทน

                        กราบซบกับภพพื้น                                               เสียงสะอื้นระงมแดน

                        อื้ออึงถึงเมืองแมน                                                แผ่นดินดุจลั่นทรุดลง

                        หัวใจไทยทั้งชาติ                                                  สนองพระราชประสงค์

                        ทำดีถวายพระองค์                                                รักคงมั่นนิรันดร

(ก้องภพ   รื่นศิริ)

                                    พระลับเพียงวรกายสลายธาตุ                     แต่สะอาดสว่างสงบมิลบหาย

                        ยังตระการโชติฝันพรรณราย                                 เป็นหมุดหมายชีวิตนิจนิรันดร์

                        พระเสด็จเพียงรูปโดยวูบวับ                                   แต่พระนามไหนกลับเสวยสวรรค์

                        ยังสถิตเสถียรใจให้รำพัน                                        ยังกล่อมขวัญผองชาติพิลาสภพ

                        คุณพระองค์คงค่ากว่าฟ้ากว้าง                                กี่กล่าวอ้างเอ่ยไปไม่รู้จบ

                        เหมือนแสงทองส่องทางสว่างทบ                            มืดก็ลบเลือนหายไร้ร่องรอย

                        บุญประเทศสร้างมาฝ่าวิกฤต                                  จึงพบทิศทางไทไร้ท้อถอย

                        พบพระองค์ทรงธรรมงามล้ำลอย                            มือน้อยน้อยกราบรักด้วยภักดี

                        พระผู้เป็นทุกสิ่งยิ่งทุกอย่าง                                     เป็นผู้สร้างผู้สละ เป็นศักดิ์สรี

                        เป็นปวงธาตุปวงธรรมเป็นเมธี                                เป็นวลัลึกล้ำคำปรัชญา

                        พระลับเพียงวรกายสลายรูป                                   แต่หอมธูปกลิ่นธรรมยังล้ำค่า

                        แม้อาวรณ์อ่อนไหวในน้ำตา                                   แต่เจิดจ้าหัวใจได้ชุ่มเย็น

(กานติ ณ ศรัทธา)

ด้วยความสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดมิได้

***ลิงก์หนังสือ "89 พรรษาแห่งภูมิพลังแผ่นดิน"