มิอาจฝันถึงสกาวและดาวเดือน
เกรงคนหาว่าฟั่นเฟือนเลอะเลือนหลง
มิอาจฝันว่าความรักจักมั่นคง
จึงเป็นฉันที่นั่งปลงอยู่ตรงนี้

มิอาจฝันเห็นบ้านเมืองเฟื่องพัฒนา
เพราะทุกเรื่องเราไปช้ากว่าทุกที่
มิอาจฝันให้สังคมบ่มคนดี
ด้วยเหตุร้ายยังมีทุกวี่วัน

มิอาจฝันเห็นป่ามีสัตว์ใหญ่
เพราะปืนยังเหนี่ยวไกเสียงสนั่น
มิอาจหวังความเท่าเทียมเทียบเท่ากัน
เพราะผู้คนแบ่งชนชั้นลดหลั่นไป

มิอาจฝันถึงจรรยาน่าเคารพ
แม้ยังเห็นการน้อมนบจบมือไหว้
มิอาจฝันวันที่มีประชาธิปไตย
ด้วยมีคนถ่วงไว้คือนายก!