ขอบคุณภาพจาก ch3plus
"ทุกวันพฤหัสพวกนักล่าสัตว์จะไปเต้นรำกับสาวๆในหมู่บ้าน"
"ฉะนั้นวันพฤหัสจึงเป็นวันพิเศษ ที่ฉันสามารถวิ่งเล่นในสวยองุ่นได้"
"แต่ถ้านักล่าสัตว์เต้นรำทุกวันเหมือนเดิม วันพฤหัสก็จะกลายเป็นแค่วันธรรมดา"
มันเป็นบทในหนังสือเจ้าชายน้อย ซึ่งเราว่ามันตรงมากๆกับซีนนี้ เพราะวันเกิดพีรณัฐมีแต่ความทรงจำที่เจ็บปวด และทุกปีก็จะมีแค่ตัวเองซื้อเค้กมาเป่าคนเดียว (ยกเว้นตอนที่คบกับพี่ธาร) จนมาปีนี้ที่วันเกิดธรรมดากลายเป็นวันที่พิเศษ เค้กที่ถูกปฏิเสธไปในตอนนั้น และคนที่ปฏิเสธก็เป็นคนถือมาให้
"ความรักมันไม่ผิด พี่ณัฐไม่ได้ทำผิดอะไร"
ขอบคุณภาพจาก ch3plus
"การรักใครมันไม่ใช่เรื่องผิด ความรักไม่ได้ผิด พี่ณัฐไม่ได้ทำผิดอะไร"
"ผมจะจับมือพี่ณัฐไว้ จนกว่าพี่ณัฐจะไม่ปัดมือ จะจับไว้จนกว่าพี่ณัฐจะจับมือผมได้อย่างสบายใจ"
ซีนนี้เป็น best scene อีกอันของเรา พอยิ่งดูละครจนจบ ยิ่งรู้สึกถึงความสวยงามของตัวละครเต้าหู้อ่ะ เต้าหู้เหมือนเป็นคนเฉลยคำตอบให้พี่ณัฐในทุกเรื่อง ในความรู้สึกเราพีรณัฐคิดว่าการเป็นตัวเองแบบที่อยากเป็นมันผิด แค่เกิดเป็นพีรณัฐก็ผิดแล้ว (จากคำพูดของพ่อที่กดทับมาตลอด) จนการได้รักกับตาธารก็ผิดอีก การที่อยากเป็นนักเขียนก็ผิดอีก แค่เป็นพีรณัฐทุกอย่างก็ผิดไปหมด และสำหรับเราการที่เต้าหู้บอกว่า "จะจับมือไว้จนกว่าพี่ณัฐจะจับมือผมได้อย่างสบายใจ" อาจไม่ได้หมายถึงแค่การจับมือเต้าหู้ได้อย่างสบายใจ แต่อาจหมายถึงใครในอนาคตที่พีรณัฐรักตังหาก เต้าหู้คงหวังให้พี่ณัฐได้รักอย่างที่ไม่ต้องรู้สึกผิดกับอะไรและกับใครทั้งนั้น "เพราะรักไม่ผิด"
"การถูกลืมทั้งที่มีชีวิตอยู่ เจ็บยิ่งกว่าการตายจากกัน"
ขอบคุณภาพจาก ch3plus
พาร์ทเส้นเรื่องของสองกับพ่อเราค่อนข้างชอบเลยนะ คือมันแบบจริงมากๆที่ว่า ถ้าเรากลายเป็นคนที่ถูกมองข้าม และเป็นที่สองตลอดในสายตาคนที่เรารัก คงแย่มากจริงๆ "การถูกลืมทั้งที่มีชีวิตอยู่ เจ็บยิ่งกว่าการตายจาก" เป็นประโยคที่สะท้อนมุมมองของครอบครัวได้ดีมากๆ พ่อไม่ผิดที่จะคิดถึงพี่หนึ่งแต่พ่อเองก็ต้องไม่ลืมที่จะใส่ใจสองด้วยเหมือนกัน
"พ่อ-แม่ ทำลายความเชื่อมั่นของกู"
ขอบคุณภาพจาก ch3plus
แค่การไม่ได้รับการยอมรับจากคนในครอบครัวก็เจ็บมากพอแล้ว แต่การที่พ่อเลือกที่จะทำร้ายลูกแทนการอธิบายด้วยเหตุว่าทำไมถึงมองว่าสิ่งที่ลูกทำมันผิด และยิ่งไปกว่านั้นการที่แม่เลือกที่จะเมินเฉยต่อการทำร้ายลูกมันยิ่งผิดไปกันใหญ่ ซีนของครอบครัวพีรณัฐทั้งหมดมันสะท้อนถึงความไม่สมบูรณ์ของครอบครัวโดยแท้เลยอ่ะ แถมบางทีพ่อ-แม่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันสร้างบาดแผลให้ลูกยังไง
"จุดเริ่มต้นของ…เต้าหู้"
ขอบคุณภาพจาก ch3plus
เราชอบสตอรี่การมาเป็นเต้าหู้มาก ไม่แปลกใจที่ป้าแจ๋ว ผู้กำกับบอกว่าอยากให้ทุกคนได้มีเต้าหู้เป็นของตัวเอง เพราะเต้าหู้เกิดขึ้นมาจากความรัก ความปรารถนาดี ยิ่งพอดูจบยิ่งเข้าใจมากๆที่เต้าหู้บอกว่า การมีอยู่หรือไม่มีอยู่ของเต้าหู้ไม่สำคัญ เท่ากับการที่พี่ณัฐมีความสุข คือมันจริงมากๆๆๆ เพราะตาธารเองในซีนนี้ก็เลือกที่จะเคารพการตัดสินใจของณัฐโดยไม่โกรธหรือโทษณัฐเลย
"เป็นเกย์ ไม่ได้เป็นโรค"
ขอบคุณภาพจาก ch3plus
เป็นซีนที่สะท้อนมุมมองความคิดการเป็นLGBTQ+ ได้สะเทือนใจจริงๆ แต่ปฏิเสธไม่ได้จริงว่าเมื่อก่อนการเปิดรับ การรับรู้เรื่องนี้มันน้อยมาก แต่ซีนนี้ก็เล่นกับใจคนดูมากไปเหมือนกัน "ณัฐเป็นเกย์ ไม่ได้เป็นโรค ไม่มีวันรักษาหายหรอก"
"เวลาทะเลาะกันแม่ก็แค่เอาข้าวมาให้ แล้วก็ขอโทษ"
ขอบคุณภาพจาก ch3plus
เป็นซีนที่ตอนดูก็จุกในใจ เชื่อว่าทุกคนต้องเคยมีโมเม้นนี้จริงๆ จนบางทีเรายังแอบคิดเลยว่าทำไมเวลาพ่อ-แม่ทำผิดกับเราถึงคิดว่าการเรียกไปกินข้าวแล้วมันจะจบ แต่กลับกันถ้าเป็นเราที่ทำผิดกับพ่อ-แม่ การซื้อกับข้าวมาให้ก็คงแทนคำขอโทษไม่ได้เช่นกัน
"เกย์ไม่ใช่โรค ไม่ใช่กรรมเก่า"
ขอบคุณภาพจาก ch3plus
"เกย์ไม่ใช่โรค ไม่ใช่กรรมเก่า ไม่ได้อารมณ์รุนแรง
ไม่ได้ตลกตลอดเวลา สามารถใครรักจริงได้เหมือนชายหญิง"
ซีนนี้สำหรับเราคือดีมาก และเรื่องนี้ก็สะท้อนภาพรวมของประโยคนี้ได้แบบครบถ้วน เพราะทุกตัวละครที่เป็น LGBTQ+ ไม่ได้มีลักษณะแบบที่บอกมาเลย(ยกเว้นตัวละครพีรณัฐที่ขึ้น-ลงตลอดเวลา ฮ่าา) และอีกเรื่องที่ชอบคือตัวละครพริบพรีที่ไม่ได้ร้ายกาจแบบที่ละครวายเรื่องอื่นนิยมสร้างให้ตัวละครหญิงเป็นแบบนั้น
"ไม่มีกฏหมายรองรับ เพราะไม่ได้รับการยอมรับอย่างแท้จริง"
ขอบคุณภาพจาก ch3plus
"ประเทศที่ส่งออกซีรีส์วาย มีกระเทยสวยที่สุดในโลก มีคู่เกย์เป็นเน็ตไอดอล แต่กลับไม่มีกฏหมายรองรับ เพราะไม่ได้รับการยอมรับอย่างแท้จริง
เป็นประโยคที่จริงที่สุด และมองเห็นภาพมากที่สุด คือมันสะท้อนบ้านเราเนี่ย คือทำเหมือนเปิดรับและเข้าใจ แต่ก็จริงๆแล้วคือไม่ได้ใส่ใจมันเลย
"แค่นี้ก็เก่งมากแล้ว"
ขอบคุณภาพจาก ch3plus
เป็นอีกหนึ่งซีนที่เราชอบ แค่คิดว่าในชีวิตจริงถ้าเรามีใครสักคนที่คอยอยู่ข้างๆ บอกเราว่าเราทำดีแล้ว ในวันที่เราอ่อนแอ ก็คงทำให้รู้สึกมีกำลังใจอีกครั้งมั้ง ตัวละครเต้าหู้พอมันเกิดขึ้นจากความรัก ทุกอย่างที่เต้าหู้ทำมันเลยมีแต่ความปรารถนาดีทั้งนั้น
"เพราะเราคือครอบครัว"
ขอบคุณภาพจาก ch3plus
"ครอบครัวไม่ต้องใหญ่ ครอบครัวไม่จำเป็นต้องมีลูก ไม่จำเป็นต้องมีทะเบียนสมรส
คนอื่นจะมองยังไงช่างเขา อยู่ที่เราสองคน เราคือครอบครัว "
เราชอบเส้นเรื่องของลุงชูกับน้าโหน่งมากๆอย่างที่บอกไป มันสะท้อนภาพของคำว่าคู่ชีวิตอ่ะ อยู่ด้วยกัน2คน คอยดูแลกัน คอยให้คำปรึกษา แล้วภาพในละครก็ทำออกมาได้ดีมากด้วย มีช่วงที่งอนกัน หึงกันบ้าง ให้ดูมีมิติ ซึ่งประโยคนี้มันก็ใช้ได้กับทุกคู่จริงๆนะ บางคนอยู่กินกันโดยไม่แต่งงาน ไม่มีลูก แต่มีความสุขมากๆ
"พ่อ-แม่ ไม่ใช่คนที่ไปเรียนด้วย"
ขอบคุณภาพจาก ch3plus
อย่างที่เราบอกละครเรื่องนี้มันไม่ได้เล่าแค่มุมมอง LGBTQ+ แต่มันเล่าครอบคลุมไปถึงสังคม แทบจะทั้งหมดที่เราต้องเคยเจอ อย่างเรื่องการเรียนนี่คือเข้าถึงได้ง่ายมาก "สิ่งที่เขาเลือก คือสิ่งที่เขาจะต้องอยู่กับมัน ไม่ใช่พ่อ-แม่หรือใครทั้งนั้น เพราะฉะนั้นมันควรเป็นสิทธิ์ของเขา"
"ถ้ามีโอกาสได้รัก ก็ให้รักและดูแลกันให้ดีที่สุด"
ขอบคุณภาพจาก ch3plus
"เราไม่ทางรู้ว่าปลายทางที่เราเลือกจะเป็นยังไง ถึงปลายทางจะเจอความเจ็บปวด แต่เราก็จะไม่เสียใจ เพราะมันไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการที่เราเห็นคนที่รักมีความสุข ในช่วงเวลาที่เรามีกันและกัน"
เป็นซีนที่แบบว่าทำให้เข้าใจเต้าหู้ไปอีกทุกๆการกระทำของตัวละครเต้าหู้ มันคือการอยู่กับตรงนี้ ปัจจุบันแค่นี้ ไม่เคยมองถึงอนาคตเลย มองแค่ว่าถ้าอยู่ด้วยกันก็ขอให้เป็นช่วงที่ดีแค่นั้นจริงๆ รักกันแบบที่พอมองย้อนกลับมาแล้วไม่รู้สึกเสียใจ
"พ่อตายไปก็ดีเหมือนกัน…จะได้ไม่มีใครต้องเจ็บอีก"
ขอบคุณภาพจาก ch3plus
เป็นซีนที่สะเทือนใจมาก เราไม่ได้สะเทือนใจกับการจากไปของพ่อ แต่สะเทือนใจกับการที่รับรู้ว่าการมีอยู่ของพ่อมัน toxic ต่อตัวละครพีรณัฐแค่ไหน ถึงขนาดที่มีประโยคนี้เกิดขึ้น
"วันนั้นพี่ณัฐคงเสียใจมากใช่ไหมฮะ"
"วันที่พ่อตาย มันก็เหมือนวันธรรมดาวันหนึ่ง"
และเผลอทำให้คิดถึงประโยคที่ว่า บ้าน พ่อ-แม่ ใช่ไม่เซฟโซนสำหรับทุกคน ตัวละครพีรณัฐเองก็คงเป็นแบบนั้นเหมือนกัน
"เพราะเต้าหู้ คือที่รัก"
ขอบคุณภาพจาก ch3plus
เป็นซีนที่อบอุ่นแบบบอกไม่ถูก ที่ผ่านมาเส้นเรื่องของเต้าหู้คือการคอยถมช่องว่างในใจคนอื่น ทำให้คนอื่นได้รักกัน และที่ผ่านมาเต้าหู้เป็นผู้ให้มาโดยตลอด พอถึงซีนที่เต้าหู้เป็นฝ่ายได้รับบ้างเราเลยรู้สึกอิ่มใจ เพราะเต้าหู้ไม่ใช่แค่ของขวัญที่ตกมาจากฟ้าเหมือนเจ้าชายน้อย แต่เต้าหู้มาที่นี่เพื่อเป็นท่ี่รักของทุกคน ของเราด้วยยยยยยย มายเต้าหู้ ಥ_ಥ
"ถ้าตอนจบ เป็นแบบนี้ก็คงดี"
ขอบคุณภาพจาก ch3plus
เชื่อเลยว่าถ้าใครที่ดูถึงตอนจบแล้ว ก็อยากหยุดฉากนี้ให้เป็นฉากสุดท้ายของเรื่อง เอาจริงตอนที่ดูอีพี15 จบ เราไม่คิดเลยว่า อีพี16มันจะเป็นความเจ็บปวดที่สวยงามแบบนั้นอ่ะ เพราะตัวละครเต้าหู้ทำให้เรารักมากจนไม่อยากเสียไป "ขอให้ความสุขอยู่กับเราไปนานๆด้วยเถอะฮะ"
"ลาก่อนนะฮะพี่ณัฐ"
ขอบคุณภาพจาก ch3plus
นอกจากสงสารตัวละครก็สงสารตัวเองด้วย ซีนนี้พอดูจนจบอีกรอบก็เสียใจแทนพี่ณัฐเหมือนกันที่เต้าหู้เลือกจากแบบที่ไม่บอกลา แบบที่ไม่มีโอกาสให้เลือก แต่อีกใจก็ดูจนเข้าใจตัวละครเต้าหู้ว่าถ้าบอกลาพี่ณัฐหรือให้พี่ณัฐได้เลือก เต้าหู้ก็จะมีความเห็นแก่ตัวที่จะอยากอยู่ต่อไปแน่ๆ มองทางไหนก็เจ็บไปหมด คนบอกลาก็เจ็บ คนที่ไม่ได้บอกลาก็เจ็บ
"อยู่ตรงนี้นะ วันที่ได้พบกัน อีกครั้ง"
ขอบคุณภาพจาก ch3plus
เป็นซีนที่ขนาดกลับมาดูอีกรอบก็ยังร้องไห้อยู่ เป็นการจากเต้าหู้แบบที่เป็นคนไปตลอดกาล แต่เต้าหู้จะย้ายไปอยู่ที่อื่นในความทรงจำแทน คือมันเป็นซีนที่ดูธรรมดามากๆๆแต่ก็เจ็บปวดมากๆเช่นกัน
ซีนนี้เป็น the best scene ในใจเราแบบที่สุดลำดับที่1
"6ปีที่แล้ว เราเสียคุณพ่อไปแบบที่ไม่มีวันกลับมา ก่อนพ่อเสียเราเคยคิดมาตลอดว่า ทุกคนต้องเสียใจมากแน่ๆรวมถึงเราด้วย แต่ความจริงมันไม่เป็นนั้น วันที่เผาศพทุกคนในบ้าน ร้องไห้เหมือนว่าวันนั้นเป็นวันสิ้นโลก แต่พอรุ่งเช้าหลังจากวันนั้น จนถึงวันนี้ เราทุกคนไม่เสียน้ำตาให้กับเรื่องพ่ออีกเลย ไม่ใช่ไม่รัก ไม่ใช่ลืมว่าเคยรัก แต่มันเป็นเพราะเราทุกคนรู้ว่าพ่อจะยังอยู่ในใจส่วนไหนสักส่วน และวันครบรอบของพ่อทุกปีมันเหมือนนาฬิกาย้อนเวลาพาทุกคนในครอบครัวย้อนกลับในวันที่พ่อเสียเพียงแต่วันนี้เรายิ้มได้แล้ว ไม่มีน้ำตาเหมือนวันนั้นอีกแล้ว "
"ถ้าเป็นไปได้ กูยอมแลกกับการที่กูไม่ต้องรู้จักมึง"
ขอบคุณภาพจาก ch3plus
"ถ้าเป็นไปได้ กูยอมแลกกับการที่กูไม่ต้องรู้จักมึงไปตลอดชีวิต แค่ขอให้มึงได้มีชีวิตที่ดีกว่านี้ ไม่ต้องผ่านมาเจอกู เพื่อพบจุดจบแบบนี้ "
เป็นประโยคที่เศร้ามากจริงๆเพราะพี่ณัฐเองก็ยังคงคิดว่าตัวเองคือความโชคร้ายของทุกคน และการที่เต้าหู้ได้เจอพีรณัฐ นั่นก็เป็นเพราะความโชคร้าย แต่ถ้าในมุมของเต้าหู้การได้เจอ ได้รัก ได้อยู่ข้างๆพีรณัฐ มันคือโชคดีและมันคือ ปาฏิหาริย์
"มีความสุขมากๆนะฮะ"
ตอนจบเรื่องนี้ทำให้เรามีความรู้สึกเดียวกับตอนที่ดู 2521 เลยอ่ะ ความรู้ที่ว่าถ้ารักกันขนาดนี้ทำไมเราถึงไม่อยู่ด้วยกันไปจนจบล้ะ แต่ก็อย่างที่ละครทั้ง2เรื่องต้องการจะบอก การที่วันนี้เราไม่ได้อยู่มีความสุขด้วยกัน ใช่ว่าวันนั้นในอดีตไม่เคยเกิดขึ้นจริง การรักใครสักคนถึงแม้คนนั้นจะไม่ใช่เรา เราก็ยังหวังว่าเขาจะมีความสุขกับใครที่เขาเลือก เราว่าตอนจบเรื่องนี้มันเหมือนประโยคที่เราเคยอ่านเจอเมื่อนานมาแล้วแต่ยังจำได้อยู่ ของ once ที่บอกว่า
เธอยังอยู่ที่เดิม หมายถึงในใจ
ไม่ไกลไปกว่านั้น ไม่ใกล้ไปกว่าเดิม
พูดถึงนักแสดงกันบ้างงงงงงงงงงงงง
ขอบคุณภาพจาก twitter Tanadlakorn
อิน-จ็อบ เป็นเต้าหู้ กับ พีรณัฐ แบบที่เรารู้สึกว่ามันพอดีมากๆแล้ว คิดภาพไม่ออกว่าถ้าเจอเต้าหู้ในโหมดที่ีแบ๊วกว่านี้ หรือ พีรณัฐที่โมโหร้ายกว่านี้จะเป็นยังไง แต่การแสดงทั้งของอินและจ็อบ สิ่งที่เราชอบมากที่สุดคือ ซีนดราม่าทุกซีน สองคนนี้เก็บได้หมดจริงๆ สารินช่วงที่เป็นเต้าหู้แบบเริ่มต้น การได้รับรู้ปัญหาของครอบครัวพี่ณัฐ การแสดงที่แบบรู้แต่ไม่รู้อ่ะ มันยากๆ ทุกครั้งที่เวลาสารินเข้าฉากดราม่าเยอะๆแล้วทำให้ตัวเองมีส่วนร่วมในซีนแต่ไม่ร้องไห้ได้ คือที่สุดสำหรับเรา ส่วนจ็อบ เป็นคนที่ร้องไห้ได้น่าสงสารที่สุดคนหนึ่งเลยอ่ะ และเป็นคนที่เข้าฉากปะทะอารมณ์ได้ดีมากๆด้วย จ็อบรู้จักการใช้น้ำเสียงตัวเองอ่ะ หวังว่าจะได้เห็นเขาสองคนได้รับบทดีดีแบบนี้อีก
ขอบคุณภาพจาก twitter Tanadlakorn
พี่อุ๋ม พี่ชาย พี่จอย แค่ชื่อก็รับประกันฝีมือแล้วอ่ะ พี่อุ๋มเป็นคนที่เล่นแบบใช้อินเนอร์เยอะมากๆๆ แบบไม่แสดงออกทางการกระทำเท่าไร แต่จะแสดงออกผ่านคำพุดและแววตาเป็นส่วนใหญ่ พี่ชาย คือ ท็อปฟอร์มมาก ไม่ว่าจะเป็น สิบ หรือ แสน คือเล่นแตกต่างจนต้องขอชม ยิ่งพาร์ทตอนสิบที่ทะเลาะกับพีรณัฐคือที่สุดสำหรับเรา พี่จอย เป็นคนที่แสดงบทนี้แบบจะเกลียดละนะ แต่ก็เกลียดไม่ลงอ่ะ เพราะเส้นเรื่องของน้าจัน-แสน มันผิดตั้งแต่เริ่มอ่ะ ผลมันเลยเป็นแบบนี้
ขอบคุณภาพจาก twitter Tanadlakorn
ตี๋-เฟิร์ส-พีพี เป็นตัวละครที่เป็นส่วนสำคัญๆจริงในชีวิตพีรณัฐ เฟิร์ส-ตี๋ เป็นการแสดงที่เข้ากันแบบไม่น่าเชื่อ ซีนที่เราชอบที่สุดของพาร์ทคู่นี้ คือ ตอนที่ไปสารภาพกับพ่ออ่ะ จังหวะที่เฟิร์สร้องไห้ มันแบบโอยมายย ลุงร้องไห้ เพราะในเรื่องตัวละครเกณฑ์คือเราจะเห็นแต่มุมที่เป็นที่พึ่งอ่ะ ส่วนตี๋พาร์ทที่ดีดๆหน่อยก็ดีเหมาะกับตัวเอง แต่พอพาร์ที่เป็นจริงจังก้เชื่อถือได้ ส่วนพีพี คือถือว่าผ่านนะสำหรับเรา ไม่มากไปไม่น้อยไป ขอบคุณภาพจาก twitter Tanadlakorn
ยูโด แสดงได้ดีจนเราเข้าใจเลยว่าทำไมถึงเป็นรักแรกและรักที่ฝั่งใจพี่ณัฐขนาดนี้อ่ะ ตอนพาร์ทวัยรุ่นเราถือว่าดีเลยนะ แล้วคือแบบเรื่องนี้นะมันจะง่ายกว่านี้เยอะถ้า ตัวละคร เต้าหู้ พี่ธาร พี่ณัฐ มีใครสักคนเป็นคนไม่ดีอ่ะ มันคงเลือกได้ง่ายกว่านี้ และอาจจะเสียใจน้อยกว่านี้ด้วย แต่เพราะตัวละครพี่ธารก็ดี และเต้าหู้เองก็ดีไม่แพ้กัน มันเลยเป็นตอนจบที่จะดีแบบสุดใจก้ไม่ได้อ่าาาาาาาาาาาา
ที่สำคัยต้องขอบคุณป้าแจ๋ว พี่พุ และทีมงานทุกคนมั๊กมากกกกกกกกกก ที่ทำละครเรื่องนี้ออกมาได้แบบเหนือความคาดหมายยยยยยยยย เป็นละครที่ตกตะกอนในใจอยู่ตอนนี้จริงๆ
ละครจบไปแล้วแต่ถ้าใครอยากดูก็
จิ้มได้เลยยยยยยยยย
ขายนักแสดงจ้าาาาา
อิน IG : inpitar TW : @innsarin
จ็อบ IG : jobbiijob TW : @jobbiijob
ตี๋ IG : tee_jaruji TW : @Tee_Jaruji
เฟิร์ส IG : firstparada TW : @firstparada_
ยูโด IG : judo_tantachj TW : @tantachj
ผู้เขียน @DooCries
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in