รีวิวเว้ย (764) "ทุนนิยมกำลังทำลายสุขภาพจิตของเราอย่างรุนแรง" (น. 12) ข้อความจากหน้าหนึ่งในหนังสือเล่มนี้ และข้อความดังกล่าวมันทำให้เราย้อนกลับไปคิดถึงคำถามที่อาจารย์ท่านหนึ่งโยนมันกลางโต๊ะกินข้าว ในช่วงบ่ายของวันหนึ่งของชีวิตการเป็นนักศึกษา "พวกมึงว่าโรคซึมเศร้ามันเกิดจากโรคจริง ๆ หรือเกิดจากโลก" (?) หลังจากที่คำถามถูกโยนลงมากลางวัน คำตอบหลากมุม หลายรูปแบบถูกหยิบยกขึ้นมาอธิบาย "โรคซึมเศร้า" ได้อย่างน่าสนใจ บางคนอธิบายมันด้วยบริบททางวิทยาศาสตร์และจิตวิทยา บางคนอธิบายมันด้วยแนวคิดทางสังคมวิทยา บางคนก็หยิบเอาหลัหการทางด้านรัฐศาสตร์มาอธิบาบการเกิดขึ้นของโรคดังกล่าว และบางคนก็พูดถึงเรื่องของสังคมทุนนิยมที่ทำให้ใครหลายคนต้องกลายมาเป็นคนโดดเดี่ยวในเมืองทุนนยิมและกลายเป็นคนซึมเศร้าในท้าบที่สุด แต่แน่นอนว่าในวันนั้นเราไม่สามารถหาคำตอบที่ชัดเจนของคำถามได้ แม้กระทั่งตัวผู้ถ่ามเองก็ยังชวนกันขบคิดหาคำตอบอยู่อีกหลายนาน
หนังสือ : เมื่อโลกซึมเศร้า
โดย : สรวิศ ชัยนาม แปล สุชานาฎ จารุไพบูลย์
จำนวน : 248 หน้า
ราคา : 350 บาท (ปกแข็ง)
"เมื่อโลกซึมเศร้า" หรือในชื่อเต็ม ๆ คือ "เมื่อโลกซึมเศร้า Mark Fisher โลกสัจนิยใแบบทุน และลัดดาแลนด์" หนังสือที่พูดถึง "โรคซึมเศร้า" ที่อานจะไม่ได้พูดถึงอาการของโรคในทางวิทยาศาสตร์ และไม่มีเรื่องราวที่ว่าด้วยรูปแบบและอาการของโรคซึมเศร้า รวมถึงแน่นอนว่า "เมื่อโลกซึมเศร้า" ไม่มีการพูดถึงแนวทางของการรักษาโรคซึมเศร้าที่อ่านแล้วจะหายป่วย หรืออ่านแล้วจะช่วยมให้อาการป่วยทุเลาลง
แต่ "เมื่อโลกซึมเศร้า" พาผู้อ่านไปมองโลกที่ซึมเศร้าของ "โรคซึมเศร้า" ผ่านมิติของทุนนิยม สังคม และเสรีนิยมใหม่ ที่มันกลายมาเป็นส่วนผสมกันอย่างลงตัวในการก่อให้ "เมื่อโลกซึมเศร้า" และความซึมเศร้าของโลกนี้ผ่านการลงมือของระบบทุนนิยมและเสรีนิยมใหม่ ก็อาจจะนำพาผู้เผชิญหน้ากับพวกมันไปสู่ "โรคซึมเศร้า" ในท้ายที่สุด
ความตื่นตาอย่างหนึ่งของ "เมื่อโลกซึมเศร้า" คือการทำให้เราทุทานกับตัวเองว่า "เห้ย มันมองจากมุมนี้ได้ด้วยหรอวะ" และในหลายตอนหลายย่อหน้าใน "เมื่อโลกซึมเศร้า" มันช่วนให้เราเกิดอาการแบบ "เห้ยมันมองจากมุมนี้ได้ด้วยหรอวะ" อยู่บ่อยครั้ง โดยเฉพาะเมื่อ "เมื่อโลกซึมเศร้า" ลองบอกเล่าเรื่องราวของหนังสยองขวัญรายได้หลายร้อยล้านอย่าง "ลัดดาแลนด์" ผ่านมุมมองและสายตาของทุนนิยม ระบอบเสรีนิยมใหม่ และชนชั้นทางสังคม ที่หนังไม่ได้ฉายให้เห็น ซึ่งใน "เมื่อโลกซึมเศร้า" คล้ายจะบอกกับเราว่าวิ่งเบื้อหลังที่หนังไม่ได้เล่ามันเลวร้ายยิ่งกว่าผีของมะขิ่น และผีของครอบครัวที่อยู่ข้างบ้านพี่ก้อง สหรัฐ เสียอีก เพราะระบอบที่อยู่เบื้องหลังมันคือสิ่งที่ไม่มีใครมองเห็น แต่ในท้ายที้สุดมันก็พลักให้ใครหลาย ๆ คนเดินไปบนเส้นทางของความตายได้โดยที่ผู้ตายอาจจะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำไปว่า "นี่กูตายแล้วเหรอวะ"
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in