หนังสือ : สามัญสำนึก
โดย : Thomas Paine แปล ภัควดี วีระภาสพงษ์
จำนวน : 175 หน้า
ราคา : 215 บาท

เอาเข้าจริงหนังสือเล่มนี้ "สามัญสำนึก" ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องราวของไวรัสโควิทแต่ประการใด หากแต่เป็นเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับเองของ "การเมือง" และการตั้งคำถามถึง "ความชอบธรรม" ของคนบางคนและบางกลุ่มในสังคมหนึ่ง ๆ เมื่อหลายร้อยปีก่อนที่คอยเอาแต่กดให้จม และข่มเหงผู้ที่อยู่ใต้การปกครอง หากแต่ผู้คนเหล่านั้นเองกลับเป็นปัจเจกชนที่สามารถมี "สามัญสำนึก" ของตนเองเพื่อจะต่อต้าน ขัดขืน ท้าทาย และทำลายโครงสร้างที่กดข่มพวกเขาเหล่านั้นให้มลายหายสิ้นไปได้ในทุกห้วงเวลา หากแต่สิ่งที่พวกเขาเหล่านั้นขสดหายไป คงจะหนี้ไม่พ้นในเรื่องของสำนึกของความเป็นปัจเจก และสำนึกของความเป็นเจ้าของ (เจ้าชีวิตของตัวเอง) หรืออาจจะเรียกง่าย ๆ ว่าพวกเขายังคงขาด "สามัญสำนึก" ของความเป็นปัจเจกที่จะลุกขึ้นมาบอกใครต่อใครว่า "ฉันมีสิทธิที่จะต่อต้านความไม่ชอบธรรมบางประการได้ ถึงแม้นว่าฉันจะมีเพียงแค่ร่างกายและมือเปล่าแต่เพียงเท่านั้น"

อาจจะเรียกได้ว่า "สามัญสำนึก" ชวนให้เราตั้งคำถาม และแสวงหาสิ่งที่เรียกว่า "สามัญสำนึก" ของปัจเจกบุคคล ที่จะช่วยสร้างความกล้าหาญที่ยำพามาซึ่งความเปลี่ยนแปลงบางประการ หากแต่ปัญหาสำคัญของหนึ่งที่หนังสือเล่มนี้ชี้ชวนให้เรามอง บอกให้เราดูก็คือ "สามัญสำนึก" คือส่งที่ "สร้างได้" แต่ใครหลาย ๆ คน ในหลากหลายสังคมยังคงไม่รู้ว่า "สามัญสำนึก" มันสร้างได้

ก็คงไม่ต่างอะไรกับสถานการณ์ตอนนี้มากนัก ที่หลายคนในหลายสังคมยังคงไม่รู้และไม่เข้าใจว่า "สามัญสำนึก" มันคือสิ่งจำเป็น โดยเฉพาะ "สามัญสำนึก" ของการเป็นปัจเจกชนในสังคม "ประชาธิปไตย" ที่อำนาจอธิปไตยนั้นเป็นของ "ประชาชน" ดังความตอนหนึ่งของประกาศคณะราษฎรฉบับที่หนึ่งที่ได้ประกาศเอาไว้ว่า "ราษฎรทั้งหลายพึงรู้เถิดว่า ประเทศเรานี้เป็นของราษฎร ไม่ใช่..............." (ข้อความที่เหลือไปหาอ่านเอาได้ เพราะมันถือเป็นหลังฐานสำคัญชิ้นหนึ่งของประวัติศาสตร์การเมืองไทย)