วันนึง 
นายอาจจะซึมเข้ากับตัวตนของคน ๆ นึง
ตัวตนของใครซักคนที่นายรู้สึกว่าหลงใหล

จนตัวตน ความชอบ และหลาย ๆ อย่างในตัวนาย  มันกลายเป็นเค้า...
เพลง หนัง ภาษาที่นายใช้ สไตล์ของรูปภาพที่นายชอบ ไปจนถึงความรู้สึกต่าง ๆ
 
นายจะซึมไปจนคล้ายกับเค้าหรือเธอคนนั้น
กลายเป็นตัวตนของนายโดยอัตโนมัติที่ไม่ทันจะได้สังเกต

ตัวตนของเค้า ซึมเข้าไปในความรู้สึก
เคล้ากับตัวตนของนาย
และมันก็ยากที่จะเอาออก แกะออก หรือดึงออก
เพราะว่ามันไม่ได้แค่ติดหรือว่าเลอะ 

แต่ว่ามันซึม...

เหมือนสีของอะไรซักอย่างที่หกเลอะเสื้อผ้าและกระดาษ
เหมือนกลิ่นของอะไรซักอย่างที่ซึมเข้าโซฟาและผ้าห่ม
หรือว่าซึมเข้ากับหมอนใบโปรด

มันอาจจะเปลี่ยนแปลงได้โดยการซัก หรือว่าทาสีเดิมทับลงไปใหม่ 
บางครั้งมันอาจจะจางหายไป หรืออาจจะหายไปเลย จนนึกไม่ออกว่าครั้งนึงมันเคยเลอะมาก่อน
นั่นคงไม่มีปัญหาถ้านายไม่ได้หลงรักสีสันหรือกลิ่นอายของสิ่งนั้น 

เพราะถ้านายหลงรักมันไปแล้ว
นายก็คงจะรู้สึกทรมานและเศร้าในช่วงแรกที่มันจางหายไป
หรือว่าความเป็นมันเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม
แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก
เพราะว่ามันไม่นาน
ไม่นานนายก็จะลืม
จะลืมมันไปได้เอง.