Type : OS
Paring : Ae Jirakorn & Tom Isara
Rate : PG
Talk : แก้บนเรื่องที่ 3 มาแบบสั้นๆเพราะไม่ได้แต่งฟิคนาน ยอมรับว่าเหนื่อยละเกิน..
เป็นทุกอย่างให้เธอแล้วแม้ว่าเธอไม่เคยเป็นอะไรกับฉันเลย
ปลายเท้าหยุดชะงักทันทีที่ได้รับรู้ถึงเสียงของใครบางคนที่กำลังขับร้องอยู่ในขณะนี้เสียงทุ้มหวานกับเนื้อเพลงที่โดนใจจนต้องหยุดยืนเพื่อจะได้ฟังได้ถนัดๆ มุมปากยกยิ้มขึ้นมาความรู้สึกตอนนี้กำลังไหลไปกับดนตรีที่สะกดใจเขาในหัวต่างนึกภาพตามเนื้อเพลงก็อดไม่ได้ที่จะอมยิ้มออกมา
ฉันก็แค่คนหนึ่งที่เธอต้องการในบางครั้ง
จิรากรพาร่างสันทัดของตัวเองพยายามแทรกฝูงคนไปมุมดีๆก่อนจะมองผ่านเลนส์กล้องเพื่อจะบันทึกท่วงท่าของนักร้องคนโปรด
“ขอบคุณทุกคนมากๆคร้าบ” เสียงหวานทุ้มกล่าวคำขอบคุณแก่ผู้ฟังและผู้จัดและเริ่มกล่าวคำ“เพลงสุดท้ายนี้ขอมอบให้ทุกคนที่ยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ครับใครร้องตามขอให้ได้แฟนใหม่ที่แซ่บกว่าเดิม”
เสียงกรี๊ดดังขึ้นมาจนรู้สึกน่าชื่นใจแทน และไม่น่าแปลกใจนักที่หัวใจของเขาสูบฉีดเลือดดีขึ้นมากเมื่อนักร้องคนนั้นหันมาสบสายตาผ่านเลนส์กล้องด้วยใบหน้าหวานที่แม้จะมีเคราแพะแต่ก็ไม่อาจปกปิดความหวานละมุนของเจ้าตัวได้เลยยิ่งตอนที่เจ้าคนหน้าหวานขับร้องด้วยเสียงนุ่มๆนั่นยิ่งทำให้มีเสน่ห์จนทำให้ใครต่อใครต้องมองตาม
หลังจากเพลงสุดท้ายสิ้นสุดลงก็อดรู้สึกที่จะเสียดายไม่ได้นักร้องที่ตัวเล็กแต่พลังเสียงมากมายคนนั้นลงจากเวทีไปแล้วและเป็นทุกครั้งที่มาหาจิรากรจะต้องมองตามและหวังจะได้พูดคุยสักนิดก็ยังดีแต่ทุกครั้งก็คอยเอาแต่ถ่ายรูปอยู่ที่มุมไกลๆเหมือนเดิม
“มึงก็อยากไปขอถ่ายรูป ไปกับกูๆๆ”
“กูเขิน”
เสียงของหญิงสาวสองคนที่ยืนอยู่ไม่ห่างนัก ตอนนี้กำลังดึงดันผลักกันไปมาเพื่อจะไปถ่ายรูปกับนักร้องคนนั้นเสี้ยวความคิดที่โผล่ขึ้นมาในจิตใจคือเขาเองก็อยากถ่ายรูปคู่ด้วยเช่นกันแต่ก็มีอีกเสี้ยวหนึ่งก็รู้สึกแปลกๆที่ไปขอถ่ายรูปคู่กับนักร้องที่เป็นผู้ชายด้วยกันแต่อันที่จริงก็มีผู้ชายหลายคนที่เข้าไปต่อแถวขอถ่ายรูปเช่นกัน
ทำไมกันนะ..
เขาเองก็ตามนักร้องคนโปรดคนนี้มาหลายเดือนจนแฟนคลับคนอื่นๆจำหน้าเขาได้แต่กลับไม่เคยมีรูปคู่เหมือนคนอื่นๆเลย หลังจากทะเลาะกับตัวเองสักพักจิรากรก็ตัดสินใจที่จะคอยถ่ายรูปให้แฟนคลับคนอื่นเหมือนเดิมแทนที่จะไปขอถ่ายรูปคู่ด้วย
การมองอีกฝ่ายผ่านเลนส์กล้องก็ให้ความรู้สึกที่ดีแปลกๆสีหน้าท่าทางน่ารักที่เขาเก็บเอาไว้ดูยามท้อใจจนเหมือนเป็นคนโรคจิตกลายๆดวงตากลมของอีกฝ่ายจู่ๆก็หันมาสบสายตา ความรู้สึกที่แก้มทั้งสองข้างของคนเป็นตากล้องจู่ๆก็ร้อนผ่าวขึ้นมาซะอย่างนั้นสายตาอีกฝ่ายยังคงจับจ้องมาที่เขาจนต้องเป็นฝ่ายหลบสายตาและแอบกลืนน้ำลายเพราะเริ่มลนลานทำตัวไม่ถูกจิรากรลดแขนลงก้มหน้าก้มตาทำเป็นปรับกล้องนู่นนี่ไปเรื่อยอยู่คนเดียว
ใครบางคนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา แม้จะไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปสบตาแค่เห็นขากางเกงและรองเท้าที่อีกฝ่ายสวมใส่ก็เดาได้ไม่ยากจิรากรพยายามกลั้นยิ้มแป้นๆตัวเองให้เป็นปกติที่สุดการที่ทำท่าตื่นเต้นกับอีกฝ่ายมากไปดูจะไม่งามนัก
อิศราหันไปโบกมือกับกลุ่มแฟนคลับที่ยังคงยกโทรศัพท์และกล้องถ่ายเจ้าตัวอยู่ด้านหลังห่างออกไปเพื่อนๆพี่ๆที่เขารู้จักหันมาส่งสัญญาณว่าจะถ่ายรูปคู่ให้แม้จะซึ้งในน้ำใจแต่รู้สึกแปลกใจมากกว่าที่เจ้าตัวยอมเดินมาหาเองขนาดนี้
โดนพวกนั้นพูดอะไรแปลกๆใส่ชัวร์เลย เวร
“พี่เอ๊ะ.. สินะครับ?”
เสียงทุ้มหวานเรียกสติให้เขาออกจากภวังค์เมื่อเงยหน้าไปสบสายตาหัวใจก็แทบจะหลุดออกไปหาเจ้าตัวการที่ทำให้ใจสั่นไหวใบหน้าที่ดูน่ารักน่าชังบวกกับเวลายิ้มแล้วเหมือนเข้าไปสู่อีกโลกที่มีสายรุ้งกับทุ่งดอกไม้นั่นอีกจิรากรที่แม้จะถ่ายรูปคนตรงหน้าบ่อยแต่กลับไม่เคยใกล้ชิดขนาดนี้มาก่อนและยิ่งใกล้ชิดกว่าเดิมเมื่ออีกฝ่ายเอื้อมมือมาจับที่แขนของเขา
โอ้...
“ทอมเห็นพี่บ่อย ชอบรูปที่พี่ถ่ายให้ด้วยแต่เราไม่เคยคุยกันเลยเนอะ”
ราวกับกลายเป็นภาพสโลวโมชั่น จิรากรจ้องใบหน้าตรงข้ามพร้อมกับสังเกตสีหน้าอีกฝ่ายที่ไม่กี่วินาทีสีหน้าเปลี่ยนไปหลากหลายแบบเริ่มจากสีหน้ายิ้มน่ารักๆในประโยคแรกพอประโยคต่อมาก็เป็นหน้ามุ่ยไม่นานนักก็แปรเปลี่ยนเป็นสีหน้าอ้อนๆก่อนจะส่งสายตาวิ้งๆรอคำตอบของคู่สนทนาที่สติยังไม่กลับมาครบดีนัก
จิรากรได้แต่พยักหน้ารับแบบยังไม่เข้าใจสถานการณ์แต่รู้สึกดีชะมัด
“เอ่อ.. พี่เห็นแฟนคลับสาวๆเขารุมทอมเยอะ ก็เลยไม่กล้าไปแย่งที่กับเขาฮ่าๆ..”
จิรากรขำแห้งให้กับประโยคบอกเล่าที่ไม่รู้ว่าตัวเองจะหัวเราะทำไมเจ้าตัวได้แต่นึกร้องไห้ในใจที่ศิลปินคนโปรดมาอยู่ตรงหน้าแต่กลับทำตัวไม่ถูกซะงั้น
“อ๋อ ฮ่าๆ”อิศราหัวเราะตามด้วยความน่าเอ็นดูอีกครั้ง“พวกพี่ๆเขามากระซิบบอกว่าพี่บ่นว่าอยากได้รูปคู่แต่ไม่กล้ามาขอแล้ววันนี้วันเกิดด้วยทอมเลยมาสุขสันต์วันเกิดด้วยเลย เย้!”
“วันเกิด...?”จิรากรนิ่งคิดไปสักพัก ก่อนจะเหลือบไปมองกลุ่มเพื่อนตัวเองอีกครั้งพอหันกลับมาก็เจอรอยยิ้มน่ารักๆแอคแทคเข้ากลางหัวใจอีกครั้งเลยเออออตอบกลับไปเพื่อรักษาน้ำใจอีกฝ่าย
ก็วันเกิดเขานะ มันผ่านไปเกือบสองเดือนแล้วโว้ย
“มาๆ ถ่ายรูปกันฮะ เซลฟี่ไหม?”
“อ่า ให้คนอื่นถ่ายให้ดีกว่า”
จิรากรได้แต่กล่าวขอโทษที่หักหาญน้ำใจอีกฝ่ายในใจแรงๆ เพราะเขารู้สึกว่าการเซลฟี่มันต้องใกล้ชิดมากๆซึ่งเขาไม่น่าจะทนอีกฝ่ายไหว...ซึ่งก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงทำให้เขาเป็นได้ขนาดนี้ แต่เขาทนไม่ไหวแน่ๆ..
หนึ่งในเพื่อนแฟนคลับอาสาถ่ายรูปคู่ให้เขาไม่กล้าจะยืนใกล้ๆมากนักเลยได้แต่ยืนชูนิ้วโป้งอยู่ห่างเกือบศอกได้
“ทำไมยืนห่างกันจังคะ ใกล้ๆกันหน่อยสิ”เพื่อนคนนั้นพูดพร้อมส่งสัญญาณให้ทั้งคู่ขยับเข้าหากันซึ่งเด็กข้างๆก็ทำตามแต่โดยดี
อิศราเอื้อมมือมาโอบไหล่ของเขาและมืออีกข้างก็ชูนิ้วโป้งแบบที่เขาทำท่าค้างอยู่เพราะกำลังช๊อกนิดๆซึ่งเขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนเดิมว่าตัวเองจะช๊อกไรขนาดนี้ เมื่อทั้งคู่ถ่ายเสร็จก็ยืนแยกจากกันแทบจะทันที
“น้องทอมอวยพรให้เพื่อนพี่หน่อยสิพี่เอ๊ะแกจะได้มีกำลังใจถ่ายรูปให้บ่อยๆ”
“ได้สิฮะ ขอบคุณนะคร้าบที่ถ่ายรูปให้ทอมตลอดเลย รูปสวยทุกรูปเลยฮะทอมชอบมากๆ ขอให้พี่เอ๊ะมีสุขภาพแข็งแรง รวยแล้วก็รวยมากๆขึ้นนะครับ
“สาธุครับผม ฮ่าๆ”จิรากรมองอีกฝ่ายเคลิ้มจนนึกเจ็บใจที่ตัวเองไม่ได้ถ่ายคลิปเก็บไว้ดูทีหลังแต่เมื่อเหลือบมองเพื่อนข้างๆก็เห็นว่าความทรงจำดีๆถูกบันทึกไว้เรียบร้อยแล้ว
“งั้นไว้เจอกันใหม่นะครับ”อิศรายิ้มหวานเป็นการส่งท้ายก่อนจะหันไปพูดแบบเดียวกันกับแฟนคลับที่ยืนรอส่งอยู่เช่นกัน ผู้จัดการมาพาตัวเขาไปแล้วแต่สายตาทุกคนก็ยังคงจดจ้องไปทางเดียวกันและความน่ารักของอีกฝ่ายก็คือยังคงหันกลับมาโบกมือให้ตลอดทางจนลับสายตาไป
หัวใจที่ยังคงเต้นระรัวไม่มีทางที่จะหยุดได้ง่ายๆเลย เพื่อนๆกลุ่มแฟนคลับเดินมาลาเขาก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้านไม่นานนักเสียงแจ้งเตือนของไลน์ก็เด้งขึ้นมาจิรากรรีบเปิดดูด้วยความเร็วแบบที่ไม่เคยทำมาก่อนข้อความถูกส่งมาจากเพื่อนที่เป็นคนถ่ายรูปให้เขา รูปคู่และคลิปวิดิโอของเขาและศิลปินในดวงใจถูกส่งมาให้มากมายจนเขาอดยิ้มไม่ได้
‘
‘
ข้อความถูกส่งกลับไปพร้อมกับรอยยิ้มภาพหน้าจอโทรศัพท์ที่เป็นรูปของอิศราตอนกำลังแสดงอยู่บนเวทีตอนนี้ถูกเปลี่ยนเป็นรูปคู่ของเขาสองคนแทน..
ก็รูปคู่ศิลปินในดวงใจนี่น่า.. แค่นั้นละมั้ง?
Fin.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in