เราชอบหนังสือ E-BOOK เล่มนี้มากเลยค่ะ ถึงแม้ว่า จะเป็นเรื่องแรกของคุณนักเขียน แต่นักเขียนเขียนออกมาได้สนุกมากๆ และพระเอกตกเราไปทั้งใจเลยค่ะ แบบว่า รักมากสุดๆจะว่าได้ ตอนจบก็ดีต่อใจมาก

     “ถึงแม้ว่าใจฉันเป็นคนอโยธยา

แต่คุณค่าอยู่ที่หงสาวดีนี้

เพราะมีคนรักอยู่เคียงข้างกายดี

ทำให้มีใจมั่นคงในรักนี้

และถึงแม้ว่าเขาจะเข้าใจผิด

ฉันขอคิดสักวันเขาจะรู้ดี

ว่าใจฉันนั้นมีเขาเพียงผู้นี้

และจะมีรักนิรันดร์ตลอดไป”

     “พิกุล” นางรำหลวงของอโยธยาไม่มีทางเชื่อว่า พี่แก้วหรือพี่ชายของตัวเองตายไปแล้วอย่างที่พี่ทัดบอก และเมื่อถึงวันที่เธอตัดสินใจ เธอจึงขอร้องแม่ทัพหนุ่มของพม่า นามว่า “เมงเลวิน” ให้ช่วยพาเธอไปยังหงสาวดี เพื่อจะตามหาพี่ชายของเธอ แต่แล้วขณะที่เธอกำลังตามหาพี่ชายในคุกหลวง เธอดันถูกจับได้ และเธอถูกเฆี่ยน จนเมงเลวินต้องไปช่วยเธอไว้ และได้ช่วยรักษาเธอจนหายดี เมงเลวินได้มอบปิ่นอันสำคัญให้กับพิกุล ในครั้งแรก พิกุลไม่กล้ารับรักของเมงเลวิน แต่เมื่อเมงเลวินต้องจากบ้านไปสู้รบ จนได้รับบาดแผลกลับมา ทำให้พิกุลรู้ว่า ใจของพิกุลนั้นมอบให้แม่ทัพหนุ่มผู้นี้ไปหมดแล้ว

     จนกระทั่งวันหนึ่ง พิกุลเจอพี่ชายของเธอ ที่ตอนนี้ได้ทรยศต่อประเทศชาติและกลายเป็นคนพม่าไปแล้ว ทำให้พิกุลเสียใจอย่างมาก ส่วนเมงเลวินเห็นทั้งสองสนิทกัน ก็เกิดความแคลงใจอย่างมาก จนถึงวันที่พี่ชายของพิกุลต้องเลือกชีวิตของน้องกับชีวิตของตัวเองว่า “เขาจะเลือกใคร” และเขาตัดสินใจเลือกชีวิตของน้องสาว ทำให้เมงเลวินยิ่งหึงมากเข้าไปใหญ่ และเมื่อเห็นว่า เมียรักอย่างพิกุลเอาใจใส่คนนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งปวดใจมากเท่านั้น

     ส่วนด้านพิกุลพยายามจะบอกกับสามีที่รักว่า “ผู้ชายคนนี้คือพี่ชายของเธอ” รวมถึงพี่ชายของพิกุลที่ยอมฆ่าตัวเองตาย และเขียนจดหมายถึงน้องเขย แต่น้องเขยก็ไม่ยอมอ่าน และด้วยความตรอมใจของพิกุล ทำให้พิกุลเสียชีวิตไปพร้อมกับลูกในท้องของตนเอง และเมงเลวินมาดูใจภรรยาตัวเองไม่ทัน จึงขอสัญญากับตัวเองว่า “จะรักหญิงผู้นี้แต่เพียงผู้เดียว ทุกภพทุกชาติ”

     และชาติในปัจจุบันนี้ ทั้งสองคนได้เวียนว่ายตายเกิดมาเจอกันอีกครั้ง เมื่อพิกุลคือเพ็ญพิกุล และเมงเลวินคือมังลวิน โดยที่ทั้งคู่ได้บังเอิญฝันถึงเรื่องเดียวกัน และเมื่อได้เจอกัน ทั้งคู่พร้อมใจที่จะรู้ว่า ทั้งคู่รอคอยกันมานานแสนนานมากแล้ว และทั้งคู่แต่งงานและสร้างครอบครัวด้วยกัน

     “สักรวาทินกรนั้นยลโฉม

แลโพยมชมโฉมในทุกที่

ปฐพีกลับลั่นทุกชลธี

รักฤาดีรักฤาร้ายพาไฉน

จิตใจของพี่นั้นเปี่ยมรัก

เพราะน้องมาลักใจไปไหน

เมื่อใจน้องอยู่ ณ ที่ใด

ใจพี่ได้อยู่กับน้องทุกกาลนาน

เปรียบพี่ดั่งคงคาสุราลัย

น้องขอใจให้พี่รักสมัครสมาน

แลน้องขอใจให้พี่อยู่นาน

อยู่ทุกคืนวานอย่าทิ้งน้องไปเอย”

ขอพูดถึงคู่พระ-นางนึดนึงเถอะค่ะ

     พระเอก (เมงเลวิน) เป็นลูกครึ่งพม่าและล้านช้างค่ะ แถมพระเอกเป็นแม่ทัพใหญ่ในพม่า และพระเอกเป็นคนที่มีความรักชาติ กตัญญูต่อแผ่นดิน คลั่งรักมาก เพราะอะไรก็หวง อะไรก็ห่วงไปหมด แถมมีหยอดนิด หยอดหน่อย มีแบบทำให้นางเอกใจละลาย และรักเดียวใจเดียว แต่เราบอกเลยนะ แหมตอนพ่อคุณ แอบหลอกใช้ปัทมา คู่หมั้นของตัวเอง มาทำให้นางเอกหึงนี่ เราอยากบอกมากว่า “อยากเขกกบาลสักรอบหนึ่ง” และตัวเองดันมาโกรธเอง ที่นางเอกไม่ได้แสดงถึงความหึงเลยนี่ และอีกตอนที่หงุดหงิดพระเอก คือ ตอนที่นางเอกบอกว่า “ผู้ชายไม่ใช่ชู้ แต่เป็นพี่ชาย” อยู่ดีๆ พ่อคุณก็ไม่เชื่อขึ้นมา และดันโกรธซะเต็มที่เลย แบบทำให้เราอยากเขกกบาลอีกสักรอบ แต่ด้วยความน่ารักของพระเอกอย่างอื่นทำให้เราต้องยอมให้อภัย

     ส่วนนางเอก (พิกุล) ตอนแรกคือเล่นตัว แบบว่า “เกลียดเข้ากระดูกดำ” จริงหรือเปล่า เพราะเรามีคำถามตลอดว่า “แหม นางดูแอบรักผู้ชายคนนี้อยู่” เพราะนางแอบเหล่ แอบมอง และแอบคิดถึงเขาอยู่ทุกวัน ทุกเมื่อเหม่อลอย ที่หัวใจจะปล่อยให้ไปกับเขาได้ตลอดเวลา แต่เมื่อนางเอกรู้ตัวแล้วว่า ตัวเธอรักเขาจนหมดใจ นางเอกก็เลิกเล่นตัว และมอบทั้งกายและหัวใจให้พระเอกไปจนหมดสิ้น และยังเป็นผู้หญิงที่เหมาะกับพระเอกมาก เพราะว่า นางรักเต็มที่ และนางไม่อยากจะมอบผู้ชายคนนี้ให้กับใคร ดังนั้น เราเลยรักนางเอกคนนี้เหมือนกัน และเราชอบ ตรงที่นางเอกตั้งใจที่จะบอกให้พระเอกรับรู้จนหมดลมหายใจว่า “เธอรักเขาอย่างจริงใจ”

     เราขอบอกว่า เราซึ้งมาก โอ้ย อะไรจะปวดใจได้ขนาดนี้ คือ แบบตอนที่พิกุลจะตาย ใจของเราก็ปวดไปจนระบบที่เดียว และพระเอกเรื่องนี้น่ารักมากค่ะ คือ บทจะรักก็รักสักจนหมดหัวใจ บทจะโกรธ ก็โกรธซะจนพสุธาสะท้านไปจนหมดปฐพีทีเดียวเลยค่ะ ดังนั้น หากใครหาอ่านหนังสือที่สนุก พระเอกคลั่งรัก พระเอกสายเปย์ และซึนๆหน่อยๆนะ เหมาะเลย เล่มนี้ตอบโจทย์ทุกอย่างเลยค่ะ และรอมาดูเล่มสองต่อไปว่า จะเป็นอย่างไรค่ะ

LOOK A BREATHE