“ทาคาโกะต้องออกจากงาน

และลาบ้านพักนั้นมา

เพราะว่าถูกคนรักทิ้งและบอกว่า

อย่าลืมมางานแต่งงาน

แต่เธอทำใจไม่ได้

เธอตั้งใจหนีมาอยู่ที่ร้านนี้

นั้นคือร้านหนังสือโมริซากิ

และขายดีคือขายหนังสือเก่านี้

เมื่อทาคาโกะเดินทางมาถึง

ยังดึงดันทำใจไม่ได้ดี

แต่เมื่อได้เริ่มต้นอ่านหนังสือนี้

พบว่าชีวิตดีขึ้นทุกวัน

และทาคาโกะค่อยๆเข้าใจ

งานที่ให้เกี่ยวกับขายหนังสือนั้น

และได้ค่อยๆเรียนรู้ทุกๆวัน

ว่าชีวิตนั้นมีค่าเพียงใด

แต่วันนั้นคนรักโทรมาหา

บอกว่าให้ทั้งคู่คุยกันอีกไฉน

และทาคาโกะก็รู้สึกเศร้าใจ

แต่ได้คุณน้าพาไปหาคนนั้น

เมื่อทั้งคู่คุยกันเรียบร้อย

ทำให้หยุดคอยเศร้าใจทุกวัน

และทาคาโตะตัดสินใจเร็วพลัน

ที่จะออกนั้นไปค้นความจริง”

หนังสือ

      หนังสือเล่มนี้อ่านแล้วอิ่มใจมากค่ะ มีความสุขไป อ่านไป วางไป และค่อยๆอ่านต่อจนจบค่ะ ซึ่งหนังสือเล่มนี้ทำให้เรามีความหวังที่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไป เหมาะสำหรับคนที่กำลังเบื่อชีวิตค่ะ 

     ทาคาโกะเลิกกับแฟนและลาออกจากงาน ก่อนจะหนีมาพักใจที่ร้านหนังสือเก่าโมริซากิ วันแรกๆเธอก็ยังไม่ชิน แต่เมื่อเธอเริ่มอ่านหนังสือและเข้าใจงานที่ทำ เธอก็รักงานนี้ขึ้นมา และตั้งใจทำให้ดีที่สุด จนกระทั่งวันที่เธอออกไปอยู่ด้วยตัวเองได้แล้ว เธอจึงขอออกไปจากที่นี้ และวันหนึ่ง เธอก็พบว่า โมโมโกะ ภรรยาน้าชายที่หนีออกจากบ้าน ได้เดินกลับบ้านหรือกลับร้านมาอีกครั้ง เพราะเธอดันป่วยจึงอยากกลับมาหาน้าชาย เพื่อมาขอกำลังใจ และทาคาโกะก็ช่วยให้ทั้งสองคนเข้าใจกันได้ในที่สุด 

     เราชอบที่น้าชายบอกให้ทาคาโกะหยุดพักที่ร้านหนังสือแห่งนี้ ใช่ ทำไม ชีวิตของคนเราถึงพักผ่อนแบบสบายไม่ได้ ทำไม คนเราอยากพักผ่อนไม่ได้ ในเมื่อชีวิตของคนเราควรมีช่วงที่พักบ้าง ไม่ใช่หรือไง และเราขำทาคาโกะเรื่องนี้มาก คือ ชอบผู้ชายอยู่สองคน และคิดว่า ผู้ชายสองคนชอบเธอ แต่ความจริงไม่ใช่ และเธอถูกเท เป็นต้น

ภาพยนตร์

     ส่วนหนังญี่ปุ่นเรื่องนี้เป็นหนังเก่ามากค่ะ ภาพก็เลยดูหม่นๆหน่อย และไม่มีซับค่ะ เรียกว่า ดูแบบดำน้ำเอา เพราะว่า บางที ฟังออกบ้าง ฟังไม่ออกบ้าง และบางทีกำลังจะแปลเป็นประโยค ก็ผ่านไปแล้วบ้างค่ะ แต่เอาเป็นว่า ขอเล่าจากที่เราเข้าใจล่ะกันค่ะ

     ทาคาโกะต้องออกจากงานและเลิกกับแฟน ก่อนจะมาขอพักใจที่ร้านหนังสือโมริซากิ ซึ่งเป็นร้านหนังสือเก่าของครอบครัวที่คุณน้าดูแลมานานแล้วค่ะ และคุณน้าอยากให้หลานมาอยู่ด้วย เพราะตอนที่ตัวเองสมัยหนุ่ม กำลังหมดหวังในชีวิต และมาเจอหลานสาวที่คลอดพอดี จึงทำให้รู้สึกว่า ชีวิตช่างน่าอัศจรรย์มาก และคุณน้าตั้งใจรับกิจการของที่บ้าน คือ ร้านหนังสือ โดยที่เขาทำออกมาได้อย่างดี และเป็นคนช่วยส่งกำลังใจให้กับทุกคน

(ในหนังจะมีพูดเรื่องนี้นิดนึง แต่เราขอนำหนังสือมาเล่าว่า เรื่องที่คุณน้ารักหลานสาวมาก เพราะการเกิดของหลานสาวทำให้คุณน้าได้เข้าใจชีวิตมากขึ้น ที่ต้องเล่า เพื่อให้เพื่อนๆเข้าใจมากขึ้นค่ะ) 

     และคุณน้าเลยตัดสินใจมาทำงานที่ร้านของพ่อแม่ค่ะ และทาคาโกะจะเจอลูกค้าหลายแบบ ตอนแรกทาคาโกะก็เบื่อๆ แต่เมื่อผ่านไปนานเข้า ก็เริ่มเข้าใจวิถีการทำงานมากขึ้น และเริ่มรักการทำงานแบบนี้ค่ะ แต่ตอนจบที่เราเข้าใจก็คือ เหมือนกับว่า ทาคาโกะก็จะพบทางของตัวเองแล้ว เธอตัดสินใจว่า เธอจะออกจากร้าน เพื่อค้นหาทางเดินของตัวเอง

(ตอนจบไม่มั่นใจเท่าไหร่ เพราะเราฟังแล้วไม่แน่ใจว่าแปลผิดหรือเปล่าค่ะ ดังนั้น เอาเท่าที่เราเข้าใจล่ะกันค่ะ)

    เราชอบคำพูดของน้าที่พูดกับทาคาโกะว่า “ทาคาโกะอย่าคิดว่า ชีวิตของทาคาโกะไม่มีคุณค่า เพราะคุณค่าของคน หากฝากไว้กับมุมมองของคนอื่น ก็ย่อมจะมีค่าหรือไม่มีค่าก็ได้ตามมุมมองของคนเหล่านั้น แต่หากถ้ามองในมุมมองของทาคาโกะอย่างรอบด้านก็จะเข้าใจว่า ชีวิตของทาคาโกะนั้นมีคุณค่าแค่ไหน ถึงแม้ว่า ตอนนี้ ชีวิตของทาคาโกะเหมือนกับพักผ่อน และพักใจ แต่เมื่อทาคาโกะพักใจแล้วพร้อมที่จะเดินออกไปยังจุดมุ่งหมายใหม่ ทาคาโกะค่อยไปก็ได้ และค่อยๆไปค้นหาชีวิตของทาคาโกะอีกครั้งเท่านั้นเอง” เราคิดว่า เราพยายามแปลเท่าที่แปลได้จากการฟัง

(เราแปลได้ประมาณนี้ เอาเป็นว่า เราไม่มั่นใจว่า เราเเปลถูกไหม แต่ก็ดำน้ำเอา จนพยายามฟังและแปลออกมาได้ประมาณนี้ค่ะ หากผิดพลาดด้วยประการใด ต้องขออภัยมาใน ณ ที่นี้ด้วยค่ะ)

LOOK A BREATHE