นักเขียนได้เขียนไว้ในคำท้ายว่า เล่มนี้เป็นเล่มที่ไม่ต่างจากเด็กชายเลขที่ 34 ที่มีการกล่าวถึงความสัมสนของตัวเอง จนทำให้เกิดหนังสือเล่มนี้ออกมา ซึ่งเรื่องราวในเล่มนี้ก็ทำออกมาได้น่าติดตามน่าดู

      “สัตว์ประหลาดจริงๆคือใคร

บอกได้ไหมหรือหารู้ไม่

ว่าความจริงแล้วนั้นคือใคร

หรือจริงได้คือเป็นตัวเรานั้น

เพราะบางครั้งเรารู้สึกว่า

สัตว์ประหลาดน่ารักทั้งหลายนั้น

คือตัวตนของเราในบางครั้งกัน

และแต่ละวันแสดงออกมา”

      นักเรียนตัวอย่างที่เป็นเด็กดีสุดๆถูกให้มาอยู่โรงพยาบาลสัตว์ประหลาด ที่เต็มไปด้วยสัตว์ประหลาดมากมาย ไม่ว่า หลงตัวเอง ขี้ตืด ใจแคบ มักมาก หลงทาง ติดฝัน และอีกหลายอย่าง ซึ่งนักเรียนตัวอย่างอยากจะออกจากที่นี้ แต่ก็ออกไม่ได้ จนกระทั่งวันหนึ่ง วันที่คุณหมอรักษาโรคเหล่านี้ได้กลายร่างเป็นสัตว์ประหลาด และโรงพยาบาลนี้ก็หายไป จนนักเรียนตัวอย่างได้กลับไปใช้ชีวิตในโลกปกติ โดยเธอไม่ลืมว่า ตัวเธอนั้นก็กลายเป็นสัตว์ประหลาดได้ทุกเมื่อ

      “สัตว์ประหลาดที่เกิดขึ้นนี้

คือความจริงดีสักวันไหน

ที่ตัวตนเราจะเปลี่ยนไป

เป็นดั่งใจที่เป็นสัตว์ประหลาดนี้

เพราะสัตว์ประหลาดมีหลากหลาย

และมากมายด้วยดวงใจฉะนี้

คือมีใจร้ายหรือว่าใจที่ดี

เต็มด้วยมีสัตว์ประหลาดมากมาย

โอ้ๆใจดวงนี้นั้นมีสองสถาน

คือว่านานก็กลายเป็นใจร้าย

และฝึกฝนจนกว่าใจดีได้

ใจเลิกร้ายเลิกกลายเป็นสัตว์เอย”

      เราชอบเล่มนี้พอๆกับเรื่องเด็กชายเลขที่ 34 และครั้งแรกที่อ่าน ไม่ค่อยเข้าใจ เพราะอ่านครั้งที่สองเราก็เข้าใจเลยว่า นักเขียนต้องการสื่อว่า หลายครั้ง คนปกติก็มีจิตใจร้ายที่เป็นตัวแทนของสัตว์ประหลาดได้ ดังนั้น วันหนึ่ง เมื่อเราฝึกฝนใจให้ไร้สัตว์ประหลาด สัตว์ประหลาดเหล่านั้นก็หายไปในที่สุด

LOOK A BREATHE