----

บันทึก

- ช่วงนี้ติดการ์ตูน Dr. Stone มากๆ  ?

- ความคิดแรกก็คงจะเป็น อยากวาดอะไรที่มีดาวเยอะๆ จังเลย อะไรแบบนี้ค่ะ 

- ตอนที่วาดก็มีคิดขึ้นมาบ้างว่า เอ แอบ ooc มั้ยน้า แต่ลึกๆ เราก็รู้สึกว่า เซ็นคูคุงก็ยังคงเป็นเด็กมัธยมปลายคนนึงที่มีเวลาเลิกเรียน กลับมาเจอหน้าคุณพ่อ ถึงจะมีช่วงเวลาที่ห่างกันบ้าง เช่นคุณพ่อไปทำงานที่ต่างประเทศ แต่สุดท้ายก็รู้ว่าจะได้พบกันอีก และการนัดกินราเมงของสองพ่อลูก ก็เป็นเรื่องที่ดูจะเป็นสิ่งเล็กๆ ทว่าก็เป็นสิ่งสำคัญที่เกิดขึ้นอย่างสม่ำเสมอแน่เลย

- ข้างบนพูดมายาว จริงๆ ก็คือจะพูดว่า มันมาถึงไวเหลือเกิน ชีวิตของเซ็นคูที่ไม่มีเบียคุยะ ไวเกินกว่าที่เจ้าตัวจะคิดแน่ๆ เลย

- เซ็นคูที่ดูเข้มแข็ง และแสดงอารมณ์ด้านนี้ออกมาไม่มาก เราชอบที่จะนึกถึงด้านนี้ที่อ่อนไหวของเซ็นคูคุงค่ะ ช่วงเวลาที่มองผืนฟ้ายามค่ำคืน นึกถึงอะไรอยู่นะ 

- ที่มาของคอมมิคนี้มาจากภาพนี้ที่วาดไว้สักพักแล้ว เราชอบดาวเรืองแสงค่ะ (แบบว่า เป็นของที่ติดไม้ติดมือจากร้านชำแถวหอพัก รู้ตัวอีกทีก็เอาไปจ่ายเงินแล้ว) เลยอดไม่ได้ที่จะวาดลงไป พอนึกถึงเบื้องหลังว่า อืม พวกเขาจะติดดาวนี้กันยังไงน้า เบียคุยะซังเป็นคนติด? หรือเซ็นคูนะ สตอรี่ของคอมมิคข้างบนก็แว๊บเข้ามาในหัว คีย์เวิร์ดก็คือ ดาวเรืองแสง, ร้านร้อยเยน, เบียคุยะที่ชอบเดินดูของไปเรื่อยเปื่อย, มือใหญ่และมือเล็กที่แปะดาว, การสร้างจักรวาลที่เริ่มต้นในห้องเล็กๆ 

และกลายเป็นทั่วทั้งท้องฟ้าในอีกสามพันปีต่อมา

สนุกที่ได้วาดสองพ่อลูกค่ะ ☁️ ? 

และดีใจที่ทุกคนแวะมาอ่าน ถ้าส่งต่ออารมณ์อะไรบางอย่างได้ ทางนี้ก็ดีใจมากๆ 

ขอบคุณแบบหมื่นล้านเปอร์เซ็นต์ค่ะ!