แต่พอมองผ่านกล้องออกมากลับมองความแตกต่างระหว่างหน้าสดกับแต่งหน้าไม่ออก? 

…ซะงั้น…

     และมีที่ได้ยินครูพูดคุยกัน(หลังเสร็จกิจชวนล้าประเภทนี้)ว่าอยู่ดี ๆ หน้าจอช่อง 4 ก็ดับไปช่วงหนึ่ง ทำเอาใจหายใจคว่ำว่าเกิดเรื่องอะไรหรือเปล่า!

(*เนื่องจาก มีการถ่ายทอดสดหลายที่ จึงได้มีช่อง 1 2 3 4 ตามลำดับสถานที่และคนประจำการ*)

สารภาพว่าตอนนั้นขี้เกียจถือกล้อง+เข้าใจว่าถ่ายเสร็จแล้วเลยปิดกล้องไป(แต่ยังไม่ได้ปิดzoom) +แบตเตอรี่โทรศัพท์มันหมดเร็วด้วย

ตอนที่ได้ยินแบบนั้น เกิดละอายใจ ปากหนัก ไม่อยากพูดแทรก โบยความผิดให้สัญญาณอินเทอร์เน็ตอย่างที่พวกคุณครูเข้าใจไปก่อนละกัน และมันก็ผ่านไปแล้ว ความละอายซาลงไปแล้ว จึงกล้าเอามาเขียนในนี้

     หลังจากปิดกล้องอย่างเห็นแก่ตัวไปโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ คณะอาเซียนได้ถามคำถามถึงช่อง 4 ของเรา พวกเราก็แตกตื่นกันไปสักนิดก่อนจะกลับมาเปิดกล้องอีกครั้ง ฉายหน้ายิ้มสวยเพื่อการค้าของรุ่นพี่และตอบคำถามกลับตาลปัตร แถไปอย่างสวยงามด้วยไหวพริบของรุ่นพี่

A : หนังสือเล่มไหนใหม่ที่สุด?

Q : หนังสือที่ใหม่ที่สุดยังไม่มี แต่ถ้าเล่มที่เก่าที่สุดคือเล่มนี้ค่ะ แถๆๆๆๆๆๆ

ทว่าเหมือนไม่ถูกใจกรรมการ (ที่เขาถาม เพื่อดูระบบของหอสมุดน่ะค่ะ มีคนสรุปมาให้ในภายหลัง) และคำถามเกี่ยวกับระบบหอสมุดอีกหลายข้อ 

     ต้องขอขอบคุณเสียงพรายจากผู้ดูแลหอสมุด ที่คอยส่งเสียงเหนือเสียงใต้มาช่วยเหลือในการตอบคำถามมาก ๆ เลยค่ะ อย่างเช่น ที่ไม่มีหนังสือใหม่เป็นเพราะอะไร (เพราะโควิดระบาด จึงเก็บตัวหยุดงานกันหมด) เป็นต้น

     และงานชวนเหนื่อยอกเหนื่อยใจประเภทนี้ยังไม่จบ ยังมีของจริงภายในเดือนพฤศจิกายนอีก! 

ข่าวร้ายสำหรับพวกเรา แต่เหมือนจะดีสำหรับรุ่นพี่(ที่เมื่อตอนนั้นมาถึง ก็จบออกไปแล้ว) พวกเราปีสาม[ตัวแทนทุกคน]ต้องมาทำแทนรุ่นพี่ละค่ะ ส่วนพวกฝึกงานอย่างเราสามคนก็ต้องช่วยอย่างที่ช่วยในตอนนี้

     เหลือเวลาฝึกงานที่ยังไม่ครบอีกนิด พวกเราก็ชวนกันหางานทำให้ครบหกชั่วโมงทำงาน (โชคดีที่พวกเพื่อนนิสัยดี ช่วยเตือนด้วย)

     ก่อนกลับบ้านเล็กน้อย ได้รับงานใหม่จากคุณครูนุช เป็นงานทำโปสเตอร์สำหรับพิธีกรออนไลน์สองคนสองวัน (ชดเชยให้รุ่นน้องที่อดไปหอสมุดเพราะโควิดระบาด)

จบแค่นี้ สำหรับวันนี้ สวัสดีค่ะ

ฝึกงานวันนี้ 8:00-14:30 น.

ป.ล.การถือไม้สำหรับตั้งกล้องโทรศัพท์มือถือนาน ๆ ด้วยความสนุก ก่อให้เกิดผลเสีย มันทำให้มือสั่นเวลาถ่ายจริง