13.04

     "หญิงลี..กระแต ... เปิ้ลไอริณ ครบแล้ว!" 

     "จะเสียงดังทำไม ตกใจหมด"

     เสียงพี่จิ๊บดังมาจากหน้าร้านแข่งกับเสียงตะหลิวกระทบกะทะใบใหญ่ที่กำลังทำผัดคะน้าให้ยุ้ยกินอยู่

     ทุกคนอย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะคะ วันนี้ปิดร้านค่ะ แต่กว่าจะปิดได้ทั้งยุ้ย พี่แจ้ น้องจุ้ยต้องใช้สารพัดอย่างโน้มน้าวความขี้งกของพี่จิ๊บที่ดันทุรังจะเปิดร้านในวันหยุดสงกรานต์ "พี่กลัวคนไม่มีข้าวกิน"  ใช่ที่ไหนกันล่ะ งกชัดๆ เพราะเห็นร้านพี่ย้งปิดกลับตจว.ไปตั้งแต่เมื่อวานก็เลยได้ทีโกยลูกค้าต่างหาก

     "ยุ้ยนั่งทำเพลย์ลิสต์เพลงเปิดวันสงกรานต์ทั้งคืนเลยนะคะ เนี่ยเดี๋ยว 9 โมง ยุ้ยก็จะเอาไปให้บ้านลุงจำรูญเปิดแล้ว"

     ลุงจำรูญคือหัวหน้าหมู่บ้านที่หน้าเหมือนป๋าเทพโพธิ์งาม เป็นที่รู้กันว่าใครอยากประกาศอะไรให้คนทั้งหมู่บ้านรู้ก็ต้องไปที่เครื่องกระจายเสียงที่บ้านลุงจำรูญ ประกาศได้ทุกอย่างตั้งแต่ตามผัวกลับบ้านยันขายมิสทีน บางวันลุงจำรูญลืมปิดก็จะได้ยินเสียงเมียลุงแกด่าไล่ให้ไปอาบน้ำหมาบ้างเป็นบางวัน แต่พอทุกวันนี้มีไลน์กลุ่มหมู่บ้านก็แทบจะไม่ได้ใช้อะไรแล้ว เว้นแต่เปิดเพลงวันสงกรานต์
    
    "พูดเหมือนคนทั้งหมู่บ้านเค้าอยากฟังเหมือนเธอ" พี่จิ๊บว่าเสร็จก็เดินมาวางข้าวผัดคะน้าให้ยุ้ยบนโต๊ะ

     ห๊อมหอมมมม ไม่ใช่กลิ่นผัดคะน้านะ กลิ่นพี่จิ๊บอะค่ะ หอมมากเลย

    "พี่จิ๊บใช้น้ำหอมอะไรอะค-" ยังไม่ทันจะถามเสร็จก็มีเสียงดังขึ้นมาจากหน้าร้าน

     "โอ้โห วันนี้แต่งตัวเต็มเชียวนะเจ๊ยุ้ย"

      อีกั้งที่มอเตอร์ไซค์ยังไม่ทันจอดดีก็ปล่อยหมาออกมาวิ่งเล่นก่อนแล้ว แถมมาพร้อมกับอีดอสที่ช่วงนี้ไม่รู้ว่ามันเอาอะไรไปสนิทกัน มองไปที่ชุดก็ต้องหยีตา ชุดลายดอกสีแสบตาใส่คู่เสื้อยืดสีขาวข้างในตามแบบฉบับชุดออกไปสาดน้ำของคนทั่วไป มือถือปืนฉีดน้ำกับกาละมังใบใหญ่หนึ่งใบที่มันหนีบมาด้วย

     "ไม่ยักกะรู้ว่าพี่จิ๊บเลี้ยงผีบ้านผีเรือนด้วยผัดคะน้าหมูกรอบ"

     "แม่การะเกด อีดอส กูแต่งเป็นแม่การะเกด!!" บังอาจมากฉันตื่นมาแต่งตั้งแต่ตีสามมาเกล้าผมแต่งหน้ามาบอกว่าเป็นผีบ้านผีเรือน
    
      คอนเสปท์วันนี้คือฉันจะต้องสวยที่สุดในย่านนี้ห่มเขียวแดงตามตำราหญิงไทยใจงามที่นั่งอ่านเมื่อคืนในส่วนของทรงผมแม่การะเกดที่ว่าทำให้ออกมาสวยยากนั้นฉันทำเสร๋็จภายในครึ่งชั่วโมง เพราะใช้พี่นีทำ ดูจากความพร้อมของเสื้อผ้าหน้าผมแล้วถ้าวันนี้คนทักไม่ถึงห้าสิบคนจะถือว่าล้มเหลว

     "มึงดูด้วยหรอ" ดอสถาม

     "เหอะ แต่งไปงั้นอะ" ก็เวลามันดันตรงกับลิเกจอแก้วเรื่องที่กำลังตามดูอยู่นี่

     พูดแล้วก็นึกถึงเมื่อเช้าที่มาร้านพี่จิ๊บพร้อมของใส่บาตร กะจะมาชวนใส่บาตรตอนเช้าซะหน่อยเลยมาหาตอนตีห้า ถึงหน้าร้านเจอเจ้าตัวกำลังรดน้ำต้นไม้ พอพี่จิ๊บหันมาเจอยุ้ยกลับยกมือไหว้ปล่กๆบอกถวายน้ำแดงกับหมากพลูไปแล้วเมื่อวาน ตอนนั้นไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น  จนยุ้ยบอกว่า "พี่จิ๊บคะ ใส่บาตรกันค่ะ!" พี่แกถึงเลิกแล้วก็หันมาบอกว่า "เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง"  หนูผิดอะไรอีกเนี่ย

     ฝันมานานแล้วว่าอยากจะใส่บาตรกับพี่จิ๊บ และฝันเพิ่งจะได้เป็นจริงก็เมื่อเช้านี้ ยุ้ยพกสารพัดแกงกับข้าวสารที่พี่นีกับแม่เตรียมให้มา แต่พี่จิ๊บบอกว่าพระวัดนี้เค้ากินข้าวจากบาตรเลยไปหุงข้าวสารให้กลายมาเป็นข้าวสุก แม่แจ่มก็ช่วยเทข้าวแกงใส่ชามใบใหญ่ให้ พอถึงเวลาหกโมงปุ๊บพระก็เดินมาถึงหน้าบ้านพี่จิ๊บพอดี

     "เท่านี้พอไหมคะหลวงพี่"  ตักข้าวขึ้นมาประมาณครึ่งทัพพีเผื่อหลวงพี่ไดเอตอยู่

     "ใครเค้าให้ถามแบบนั้นเล่า" เอ้า ก็หนูไม่รู้

     "ยุ้ยยยยย เต็มมากวันนี้" เงยหน้าจากจานผัดคะน้า เจอยัยหวานที่วันนี้ก็แต่งตัวไม่ต่างกับทุกคนเท่าไหร่ หรือฉันจะเล่นใหญ่เกินไปจริงๆในวันนี้
    
     "กางเกงสวยนะหวาน แต่สั้นไปนิดนึงหรือเปล่า" แน๊ อีดอส
    
     "ไม่หรอก ก็ปกติดีนี่" หวานว่าเสร็จก็หยิบขันแป้งขึ้นมาปาดไปที่แก้มดอสเป็นรูปหนวดแมว

     เออเฮ้ย ลืมนึกไปเลยว่ามันมีเล่นแป้ง แล้วจะตื่นมาแต่งหน้าแต่เช้าทำซากอะไรวะเนี่ย นั่งต่อขนตาตั้งนาน โว้ย
     
     "พี่จิ๊บ ผมขอรองน้ำใส่กาละมังหน่อยนะ"

     พี่จิ๊บที่เก็บของทำกับข้าวปิดแก๊สเรียบร้อยหันมาชูสองนิ้วไม่ใช่บอกว่าให้สู้ตายหรือทำท่าน่ารักอะไรหรอกนะคะ เป็นที่รู้กันดีว่าแปลว่า 20 บาท เพราะทุกบาททุกสตางค์คือค่าเทอมจุ้ยจริงๆ

     "แล้วนี่อะไรวะเจ๊" อยู่ดีๆไอกั้งก็หยิบซองซีดีเพลงวันสงกรานต์ของยุ้ยไปถือในมือ

     "โอโห นี่ลิสต์เพลงมาเลยเหรอกี่ร้อยเพลงวะเนี่ย เปิดได้ยันสงกรานต์หน้ายังไม่หมดเลยมั้ง"

     "อย่ามายุ่งกับกู๊ อีกั้ง" เอื้อมมือจะไปแย่งแต่อีกั้งกลับย้ายมือเอาซีดีหนีไปให้ดอส ซึ่งอีดอสก็รีบรับมือไวเหมือนนัดกันมาแล้วว่าวันนี้อียุ้ยจะต้องไม่อยู่สุขเพราะกูสองคน

     "อยากได้เหรอ อยากได้เหรอยุ้ย" ดอสวิ่งพาซีดีหนียุ้ยไปรอบๆร้านพี่จิ๊บจนต้องถกผ้าถุงวิ่งตาม หวานพยายามวิ่งช่วยจับดอสแต่ก๋็ไม่ทันมันซักที ถ้ารู้ว่าจะโดนอีพวกนี้แกล้งกันแต่เช้าแบบนี้ไม่แต่งมาเต็มขนาดนี้หรอกโว้ย

     "พี่จิ๊บรับ"

     "พี่จิ๊บบบ เอามาให้หนูวววววววววววว"

      หันมาอีกทีเจอพี่จิ๊บหยิบปืนฉีดน้ำฉีดใส่หน้าแล้วเอาแป้งดินสอพองที่กำในมือมาถูหน้าเต็มแรงขยี้ไปทั่วแก้มแถมเข้าปากเข้าจมูกไปอีก

      พี่จิ๊บจะฆ่าหนูเหรอ!!

      "อยากได้ก็มาเอา"

      พี่จิ๊บยิ้มเจ้าเล่ห์แบบที่ยุ้ยคิดว่าหล่อเชี่ยๆ แล้วคว้าแผ่นซีดีวิ่งออกนอกร้านไป เดี๋ยวนะ เล่นใหญ่กว่าอีสองตัวอีก!!

      พูดตรงๆว่าใครผ่านมาคงจะงงที่มีผีชุดไทยถกผ้าวิ่งตามคนถือซีดีแล้วมีผู้ชายเสื้อลายดอกอีกสองคนถือกาละมังที่รองน้ำมาจนเต็มวิ่งไล่สาดกันทั่วซอย

     "อ่าวนี่พี่เริ่มเล่นกันแล้วเหรอครับ ไม่รอจุ้ยกันเลย"


     "ล.. ลุงค๊า..ลุงจำรูญค๊า"

     "...."

     "......"

     "ลุงถวายบีทาเก้นไปแล้วนะเมื่อวาน หรืออยากให้เปลี่ยนรส"

     "ลุง หนูไม่ใช่ผี" ถึงสภาพตอนนี้จะเหมือนผีตานีตกน้ำก็ตามเพราะโดนพวกผู้ชายจับโยนลงกาละมังแล้วสาดน้ำแบบไม่ยั้ง จะแกล้งอะไรกันนักหนา!!

     "แล้วมีอะไรให้ลุงช่วย"

     "หนูเอาซีดีมาให้เปิดค่า"

     "อ๋า เสียใจนะหนู เครื่องเสียงพังน่ะช่างยังไม่มาซ่อมเลย ลูกไอ้กุ้งก็มาเมื่อเช้า มันไม่ได้บอกเหรอ.. อ้าวเฮ้ย เดี๋ยวก่อนไอ้หนู จะเอากาละมังบ้านลุงไปทำอะไร หนู กลับมาก๊อน!!!"

     และแล้วทุกคนก็ได้พบร่างศักดาในคราบชุดแม่การะเกด


14.04

     "ร้อนจังเลย" เอือดมากค่าวันนี้ ร้อนก็ร้อนแถมคนที่ข้าวสารเยอะเหมือนแจกทอง คำว่าเล่นน้ำชิวๆในกทม.คือไม่มีอยู่จริง เว้นแต่จะเล่นเหงาๆอยู่หน้าบ้านตัวเองคอยสาดไลน์แมนกับคนส่งพิซซ่าที่ผ่านไปผ่านมา

     "เป็นคนลากพี่มาเองยังจะบ่นอีก"

     ใช่ค่ะ ลากพี่จิ๊บออกมาได้ ปาฏิหาริย์มีอยู่จริง คนที่เกลียดสถานที่คนเยอะมากที่สุดในโลกอย่างพี่จิ๊บยอมออกมาจากซอยสองได้เพราะอะไรก็ไม่แน่ใจ แต่อีดอส(ที่ตอนนี้หนีไปเล่นกับหวานและน้องเขมที่สยาม)บอกว่า "ก็ดูมึงแต่งตัวสิ" ซึ่งฟังแล้วก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเกี่ยวอะไรกับเสื้อปาดไหล่และกางเกงยีนส์ขายาว

     "กางเกงตัวนี้อย่าซื้อมาใส่อีกนะ"

     "ทำไมอ่าคะพี่จิ๊บ หนูว่ามันก็สวยดีอะ" นี่แน๊ ชูขาซ้ายอวด

     "น่าเกลียด ขาดซะเหมือนขอทานเลย" บ้าเหรอ! เหมือนขอทานยังไง ก็แค่ขาดตั้งแต่เหนือเข่ามาต้นขาเอง

     "พี่จิ๊บไม่ตามเทรนเลย คนแก่แล้วก็งี้"

     "แล้วลากคนแก่มาเล่นน้ำทำไม"

     พอเริ่มเข้าใกล้มวลชนคนเล่นน้ำ เริ่มแรกก็โดนสาดไม่ยั้งเหมือนโดนรับน้อง เผลออ้าปากกินน้ำไปหลายอึกเบียดกันจนพี่จิ๊บต้องเอื้อมมือมาจับแขนเอาไว้กลัวว่าจะหาย

    จังหวะที่คนเยอะจนต้องเบียดกันไปมาเหมือนเอ็มอาร์ทีตอนห้าโมงเย็น คนแย่งกันเดินเบียดซ้ายขวายิ่งกว่าขาเข้ามาจนมือที่จับกันมันหลุดออกไปตอนไหนก็ไม่รู้ตัว

     หันมาอีกทีพี่จิ๊บก็หายไปแล้ว

     รนหันซ้ายหันขวาไปก็ไม่เจอเพราะเตี้ยเกินจะมองจากคนมุมสูง เลยตัดสินใจเดินไปเรื่อยๆก่อนยังไงก็น่าจะได้เจอกัน ในใจก็เซ็งไปแล้ว เดินหงอยคอตกปล่อยให้ประชาชีสาดน้ำใส่ พี่จิ๊บอยู่ไหนก็ไม่รู้ โทรไปก็ไม่ติด ตอนนี้ก็น่ากำลังจะหายุ้ยอยู่เพราะว่าเป็นห่-

     อยู่ดีๆมีมือปริศนาเข้ามาจับแขนแล้วลากออกไป

     "น้องยุ้ยทำไมมาคนเดียว"

     พี่ย้ง

     ไหนบอกกลับต่างจังหวัดไง ไหงโผล่มาอยู่ข้าวสารแถวนี้ได้

     "พี่ย้งกลับจากต่างจังหวัดแล้วเหรอคะ" โดนพี่ย้งลากเข้ามุมที่จะได้คุยกันสะดวก

    วันนี้พี่ย้งหล่อมากเสื้อยืดสีดำล้วนกับเสื้อเชิร์ตสีขาวใส่คลุมทับกางเกงขาสั้นสามส่วน ไหนจะผมเปียกๆที่ถูกเสยกลับด้านหลังดูแล้วอย่างกะหลุดออกมาจากซีรี่ส์ญี่ปุ่น แป้งบนหน้าไม่ได้ทำให้ความหล่อลดลงเลยด้วยซ้ำหรือนี่คือนิยามของหล่อทะลุแป้ง

    "พี่กลับมาตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นแล้ว วันนี้พาน้องสาวมาเล่นที่ข้าวสาร"

    "ตอนนี้น้องอยู่ไหนล่ะคะพี่" มองซ้ายมองขวาไม่เห็นมีน้องสาวคนที่ว่าเลย

    "พี่ถูกทิ้งแล้วล่ะ เพราะเค้าเจอเพื่อนแล้ว ตอนนี้รอไปส่งบ้านอย่างเดียวเลย" พี่ย้งหันมายิ้มให้

    "แย่เลยเนอะคะ แหะๆ" พี่จิ๊บอยู่ไหน๊

    "งั้นสนใจมาเดินกับพี่ไหม ตอนกลับจะได้กลับพร้อมกันไง เดี๋ยวพี่ไปส่ง"

    "จริงๆคือ อุ้ย" สะดุ้งโหยงเพราะพี่ย้งหยิบกระป๋องแป้งขึ้นมาป้ายที่นิ้วชี้และนิ้วกลาง ทาเบาๆที่หน้ายุ้ยทั้งแก้มทั้งจมูก เขินแต่ก็แอบจั๊กจี้โว้ย

    "พี่ประเดิมเลยนะเนี่ย เห็นว่ายังไม่มีใครทาแป้งให้"

    "จริงๆคือยุ้ยมากับพี่..."


    "ยุ้ย กลับบ้าน"

    พูดไม่ทันขาดคำเสียงเย็นๆดังขึ้นมาก็คงไม่ต้องทายว่าใคร เจ้าตัวสภาพเหมือนผ่านสมรภูมิรบอะไรซักอย่างมาเพราะนอกจากจะหัวเปียกแถมยุ่งแล้วหน้ายังเต็มไปด้วยแป้ง  ลามไปยันคอ เฮ้ย ทำไมมันลามมายันเสื้อบนอกเลยวะ ใคร!! ใครจับนมพี่จิ๊บ!! จะไปตัดมือมัน

     บอกลาสวัสดีพี่ย้งเรียบร้อยก็ต้องตามพี่แกต้อยๆออกจากซอย คราวนี้ไม่แค่จับมือแล้วโดนล็อคเอวจนขยับอะไรไม่ได้นอกจากขา แถมได้ยินพี่แกพึมพัมอะไรประมาณว่า "แม่งจะตามมาทุกที่เลยเหรอวะ" คงจะหมายถึงพี่ย้งแบบไม่ต้องสืบ

     ขากลับแวะร้านลูกชิ้นแถวนั้นกะว่าจะนั่งกินซักพักให้ตัวหายเปียกแล้วค่อยโบกแท็กกลับรามอินทรา พี่จิ๊บหน้ามุ่ยจนรู้สึกผิดว่านี่พาเค้ามาในที่ที่เค้าไม่ชอบแบบนี้เค้าก็คงหงุดหงิดใช่เล่น นั่งกินเงียบไม่คุยกันจนโบกแท็ก เข้าไปนั่งในแท็ก ถึงร้านแล้วก็ยังไม่คุยกัน

     พี่จิ๊บโกรธขนาดนั้นเลยเหรอ

     "พี่จิ๊บโกรธยุ้ยเหรอคะ" ถามไประหว่างที่พี่จิ๊บหยิบผ้าเช็ดหัวมาให้คงเพราะผมหมาดแต่ก็ยังไม่แห้งทีเดียวเดี๋ยวจะเป็นหวัดกันทั้งคู่ นั่งเช็ดผมเงียบๆกันอยู่ชานบ้านไปซักพัก พี่จิ๊บก็ยังไม่ตอบซักที นี่โกรธอะไรกันขนาดนั้นนะ

     "พี่ิจิ๊บโกรธอะไรคะ บอกยุ้ยได้ไหม" หยิบมือพี่จิ๊บข้างที่ว่างจากการเช็ดผมมาวางไว้บนหน้าขาแล้วบีบเบาๆซ้ำๆ ท่าไม้ตายแล้วค่า ณ จุดนี้ มากกว่านี้จะโดนพี่จิ๊บเตะเอา

     "......"

     "โกรธที่ยุ้ยพาไปเหรอ งั้นวันหลังไม่ไปแล้วก็ได้เนอะ"

     "ทำไมปล่อยให้เค้าทำแบบนั้น"

     "ใคร ใครทำอะไร" ใครทำอะไร พี่ย้งเหรอ หรือใคร

     "ทำไมปล่อยให้เค้าทาแป้งแบบนั้น" 
    
     งง

     พี่ย้งก็ทำถูกแล้วนี่ ควักแป้งมา ทาวนๆที่หน้า มันมีวิธีการทาดินสอพองที่ถูกต้องกว่านี้เหรอ

     "แล้วมันต้องทายังไงเหรอคะพี่จิ๊บ" เอ้า ถอนหายใจทำไม ก็อยากรู้อะ 

     "อยากรู้เหรอว่าทายังไง"

     "อื้อ พี่จิ๊บทำให้ดูหน่อย"

     พี่จิ๊บหันไปหาถุงแป้งที่ใช้เมื่อวานจับผสมน้ำในกระป๋องแป้ง คนๆมันซักพักแล้วก็หยิบแป้งขึ้นมา

     ทาไปที่หน้าตัวเอง

     แล้วโน้มเข้ามใกล้ ใกล้มาก ใกล้มากๆ

     ยังไม่ทันจะกระพริบตา รู้สึกได้ถึงลมหายใจบางๆรดต้นคอ แก้มข้างขวาถูกแก้มอีกข้างของพี่จิ๊บที่เอียงคอให้หน้าชิดจนแก้มติดกัน  ใบหน้าถูกถูเบาๆเหมือนพะเน้าพะนอให้แป้งสีขาวเย็นๆย้ายจากแก้มของพี่จิ๊บมาอยู่บนหน้าของยุ้ย

     นี่พี่จิ๊บแกล้งยุ้ยอีกแล้วใช่ไหม 

     ฮื่อ

     "วิธีนี้ให้พี่ทาได้แค่คนเดียวนะ"
 
    
16.04

     วันนี้ไม่เล่นน้ำแล้ว เพราะเข็ดจากเมื่อสองวันก่อน

     แต่ก็ใช่ว่าจะนอนอืดอยู่บ้านอะไรแบบนั้นนะ เพราะแม่ก็ไม่อยู่บ้านไปทำบุญกับเพื่อนที่เชียงใหม่เดี๋ยวมา พี่กุ้งก็พาไอ้กั้งไปไหว้ย่ามันที่บ้านเกิด พี่นีก็ลากลับสงกรานต์ไปตั้งแต่เมื่อวาน ที่บ้านไม่มีใครอยู่เลย จนแม่มาฝากไว้ที่ร้านป้าแจ่มจนกว่าตอนเย็นแม่กลับบ้านแล้วค่อยกลับ ซึ่งเป็นกู้ดไอเดีย วันนี้เลยได้มานั่งนวดขาแม่พี่จิ๊บไปดูทีวีไป มองเผินๆเหมือนลูกบ้านนี้

     ส่วนลูกจริงๆอะเหรอ โน่นจ้า นั่งตากพริกอยู่หลังบ้าน

     ตอนเจอหน้านี่เหมือนลืมพฤติกรรมเมื่อวานของตัวเองไป จะเล่าต่อว่าหลังจากนั้นเหมือนวิญญาณหลุด กลับบ้านไปไม่ยอมล้างหน้า นอนฝันยังเจอพี่จิ๊บกับแป้งดินสอพอง บ้ามาก

     ผู้ชายคนนี้เค้ารู้ใช่ไหมว่าเราชอบเค้ามากขนาดนี้

     คือน่าจะรู้แหละ แต่หมายถึงมากอะ มากขนาดนี้

     เหมือนที่คุณแม่พุ่มพวงเคยว่าไว้ อื้อฮื้อ หล่อจัง อะฮ้า หล่อจริง  ทั้งคืนก็เอาหน้าพี่จิ๊บออกไปไม่ได้ นี่หนักกว่าตอนที่ได้เห็นพี่จิ๊บเตะบอลครั้งแรกอีก ความหล่อนี่มันยังทวีคูณได้มากกว่านี้อีกเหรอ เหนื่อยแล้วนะ

     แม่แจ่มหลับไปแล้ว ไม่รู้จะทำอะไรต่อเลยลุกไปดูลูกชายแสนดีที่หลังบ้านซักหน่อยว่าเค้าทำอะไร

     เอ๊ะ เหลือบไปเห็นปืนฉีดน้ำที่น่าจะเป็นของน้องจุ้ยวางอยู่บนโต๊ะกินข้าว

     ยังไม่หมดสงกรานต์นี่เนอะ

     "ปิ้วๆ"

     "เฮ้ย ทำอะไร"
 
     "เห็นตากพริกอยู่ เลยคิดว่าจะร้อน เลยมาช่วยดับร้อนซะหน่อย" พี่จิ๊บทนนั่งไปได้ไงไม่รู้ โคตรร้อนเลยหลังบ้าน

     "ไม่เอา ไม่เล่น เล่นมาตั้งสองวันแล้วจะเอาไรอีก"

     "ปิ้วๆ ปิ้วๆ"

     พี่จิ๊บเงียบไปซักพัก หรือโกรธอะไรอีก จะขี้งอนเกินไปแล้วนะ หัวล้านหมดแล้วมั้งใจน้อยเว่อ

     สรุปไม่ได้น้อยใจอะไร เพราะหันมาอีกทีพี่แกแค่เดินไปหยิบสายยางมาฉีดที่หน้ายุ้ยเป็นการแก้แค้น แล้วก็ฉีดมาซะเต๋็มแรงเลยนะรองพื้นคือลงไปกองที่ไหนแล้วก็ไม่รู้

     "แน่จริงฉีดมาอีกดิ"

     ฉีดไปฉีดมาเกิดศึกแย่งสายยางกันขึ้น ตัวเปียกกันไปหมด เหมือนว่าเสียงกรี๊ดของยุ้ยจะดังจนพี่จิ๊บหันมาดุกลัวว่าจะได้ยินกันทั้งซอย แต่ก็ดุได้ไม่ถึงสามวิพี่แกก็ขำจะเป็นจะตาย พื้นหลังบ้านลื่นจนยืนกันจะไม่อยู่ ต้องประคองกันไปมาแต่ก็ยังไม่เลิกแย่งสายยาง เปียกไปหมดทั้งพริกทั้งแปลงผัก รวมทั้งยุ้ยและพี่จิ๊บที่ตอนนี้ล้มทับกันไม่เป็นท่าอยู่กลางพื้น

     "ไปเปลี่ยนเสื้อกัน" พี่จิ๊บพูดเบาๆ  แบบที่น่าจะได้ยินกันแค่สองคน



     "พี่จิ๊บ เสื้อพี่จิ๊บใหญ่อะ ยุ้ยใส่เสื้อจุ้ยได้ไหม" ตะโกนถามพี่จิ๊บที่กำลังเปลี่ยนเสื้อในห้องน้ำ

     "เดินไปหยิบดิ มันไม่ได้ล็อกห้อง"

     เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าจุ้ยที่อยู่ห้องตรงข้ามพี่จิ๊บแล้วก็ปิดภายในสามวิ อีน้องจุ้ย แกควรมีลูกเหม็นหรือกาบูรติดตู้เสื้อผ้า

     "เอาเสื้อพี่จิ๊บแหละค่า"

     จัดการหาเสื้อที่น่าจะเล็กที่สุดในตู้พี่จิ๊บมาใส่ ส่วนกางเกงก็เป็นกางเกงพละโรงเรียนที่วางไว้ใต้ตู้ พี่จิ๊บบอกว่าไม่เคยหยิบมาใช้เลยเพราะใช้กางเกงนักเรียนตลอดเวลาเรียนพละแต่ก็ซักตลอด สภาพเลยเหมือนใหม่มากแถมใส่พอดีตัวยุ้ย

      ในที่สุดพี่จิ๊บก็ออกจากห้องน้ำ กลิ่นหอมคล้ายเมื่อวันสงกรานต์วันแรกยังคงติดจมูก วันนี้กลิ่นนั้นมันกลับมาอีกแล้ว พี่จิ๊บใช้น้ำหอมยี่ห้ออะไรนะ แพงไหม ทำไมกลิ่นมันน่าซุกขนาดนี้ แม้แต่ตอนนี้ที่ยุ้ยนอนลงบนเตียงพี่จิ๊บอันแสนคุ้นเคย (แหม เพิ่งเคยนอนคืนเดียว) กลิ่นนั้นมันก็ยังติดที่หมอน

     "จะนอนเหรอ"

     "อื้อ ยุ้ยง่วง"

     "ยุ้ยนอนนี่แล้วพี่ไปนอนไหนอะ"

     "ก็นอนด้วยกันดิ นอนได้"

      ขอโทษค่ะแม่ที่หนูทำตัวแบบนี้ อย่าตีหนูนะคะ

      พี่จิ๊บเดินขึ้นเตียงแล้วให้ยุ้ยนอนชิดกำแพง จัดแจงท่าทางจนมันนอนพอดีแต่ หัวยุ้ยลงล็อคได้ไปนอนหนุนแขนพี่จิ๊บ เหมือนฝันอยู่เลยแฮะ  

     บรรยากาศเงียบๆ แสงแดดสีส้มอุ่นๆจางๆผ่านผ้าม่าน

      "พี่จิ๊บใช้น้ำหอมอะไรอ่าคะ ทำไมหอมจัง" ยุ้ยถามเสียงอู้อี้อยู่บนแขนเสื้อของพี่จิ๊บ

      "ไม่ใช่น้ำหอมอะ มันคือสเปรย์ดับกลิ่นเฉยๆ"

      "จริงปะ ของอะไรอะ ทำไมมันห๊อมหอม" กลัวพี่จิ๊บไม่เชื่อเลยหอมเสื้อพี่แกโชว์ไปฟืดนึง

      "ของถูกๆอะ AXE กลิ่นสีเขียวๆ อะพอลโลมั้ง ไม่แน่ใจ" พี่จิ๊บหลับตาอยู่แต่ก็ยังตอบคำถามของยุ้ยมาเรื่อยๆ รู้สึกได้ว่าพี่จิ๊บน่าจะง่วงจริง

      ความเงียบมาเยือน เสียงลมหายใจสม่ำเสมอ เข้าสู่ห้วงนิทรา




      ซะที่ไหนล่ะ


      ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ โอกาสทองมาถึงแล้ว วันที่ได้นอนข้างพี่จิ๊บ แผนร้ายของยุ้ยที่จะครอบครองพี่จิ๊บใกล้จะสำเร็จเพียงแค่เอื้อม อยากรู้มานานแล้วว่าหุ่นข้างในพี่จิ๊บมันเป็นยังไง ตอนนี้พี่จิ๊บก็หลับแล้วไม่น่าตื่นขึ้นมาเตะได้

      กรี๊ด ตื่นเต้นค่ะแม่

     มือซ้ายจัดการเลื้อยลงไปที่ขอบเสื้อของพี่จิ๊บ นิ้วไล่ไปจนถึงปลายขอบค่อยๆเปิดเสื้อขึ้นทีละนิดแต่ก็ยังไม่กล้ามองเต็มๆตา เลยส่งหน่วยกล้าหาญคือมือข้างซ้ายไปแทนก่อน พอสัมผัสได้ถึงเนื้อหนังของพี่จิ๊บมือกลับสั่นซะอย่างงั้น ไม่ได้นะยุ้ย พี่จิ๊บจะตื่นมาตอนไหนก็ได้ ถึงตอนนั้นแกจะอดนะ ใส่มือเข้าไป! วางมือลงไป!

      สุดท้ายอำนาจมืดก็บังคับจิตใจจัดการไล้ตั้งแต่ช่วงอกที่แน่นเหลือเกินจนยุ้ยอยากเรียกรถโรงพยาบาลมาแสตนบายเพราะลมหายใจเริ่มติดขัด แต่ก็มิวายนิ้วเรียวไล้ลงมาเรื่อยๆจนถึงลอนหน้าท้องแข็งๆ ทำให้ใจมันอยากรู้ว่าจะมีเยอะขนาดไหนเชียว

     หนึ่ง.. สอง.. สาม... ฮื้อ แข็งง่ะ ...สี่ ... ห้า .. หก...เจ็ด.. พอแล้วมั้งคะ... เดี๋ยว ป ...ป แปด มีแปดเลยเหรอ

     การเดินทางสิ้นสุดลงเมื่อนิ้วพามาถึงขอบกางเกง

     หรือน้องยุ้ยจะสู้ต่อดี

    
    นิ้วไม่รักดีมันเริ่มไล้ขอบกางเกงไปมาเหมือนชั่งใจอยู่ว่าจะไปต่อดีไหม หรือว่าเราจะเลื้อยมือเข้-


     "จะหยุดหรือจะให้พี่โยนออกนอกหน้าต่าง"

     เสียงทุ้มดังอยู่ข้างหู มาจากเจ้าของดินแดนที่ยุ้ยเพิ่งไปบุกรุกมาเมื่อครู่ ตัดฉับแผนสำรวจไว้แต่เพียงเท่านี้ ยุ้ยชักมือกลับ เม้มปากทำหน้าไม่ถูกเพราะโดนจับได้

     "เด็กทะลึ่ง นอนได้แล้วเดี๋ยวจะเย๋็น"

     "อื้อ"

     "ดูทำหน้า"

     "พี่จิ๊บทดสอบความอดทนยุ้ยเหรอ"

     "ผิดแล้ว"

     "?"

     "พี่ทดสอบความอดทนตัวเองต่างหาก" 

    

     
___________________________________________________________________

Talk : สุขสันต์วันปีใหม่ค่า ขอโทษที่ช้า แต่ติดธุระเยอะจริงๆ

คอมเม้นติดแฮชแท็ก #ยุ้ยเป็นสาวแล้ว Or กลับไปเม้นในจอยก็ได้ เดี๋ยวทำเป็นตอนพิเศษไว้ค่า