Title : Shampoo  (#OsForMH)
    Pairing : Mark Lee | Donghyuck
    Author : @Lera1441
    Chapter : 1/3, Drabbles
    Genre : Fluff, High School-AU


    "เอ่อ.. เนื้อหาส่วนของประวัติ Oscar Wilde ตรงนี้ยังขาดไปอยู่นะ คิดว่าง้้นไหม"

    "...."

    "แฮชาน"

    "หือ..."

    "ใช่เวลามาหลับไหมเนี่ย"

    แสงแดดส่องจากช่องหน้าต่างบานใหญ่ ความเงียบสงบและอุณหภูมิพอเหมาะภายในห้องโถงใหญ่ของหอสมุดประจำเมือง สวยงามโอ่อ่าแต่เก่าคร่ำครึเสียจนทุกวันนี้แทบไม่มีใครได้เข้ามา เว้นเสียแต่เด็กไฮสคูลสองคนที่ต้องทำรายงานวิชาวรรณกรรมส่งมิสซิสเกอร์แลงในวันศุกร์นี้

    "แทบจะไม่ไหวแล้ว อยากนอนมันตรงนี้เลย ให้ตายเหอะ น่าเบื่อชะมัด" แฮชานเอาหน้าฟลุบกลับไปบนโต๊ะอีกครั้ง เรียกคิ้วขมวดจากอีกฝ่าย

    "อยู่กับฉันมันน่าเบื่อเหรอ"

    "ไม่! ไม่ได้หมายความแบบนั้นซะหน่อย" สะดุ้งตัวจากโต๊ะ เผลอเพิ่มน้ำเสียง กลัวว่าอีกคนจะเข้าใจผิดไปเสียก่อน

    "ชู่ว เงียบๆ" เสียงเอ็ดจากคุณยายบรรณารักษ์ที่แม้จะพูดอยู่อีกฝั่งของโถงก็ยังได้ยินมาถึงตรงที่ทั้งสองคนนั่งอยู่ ก็แหม มีอยู่กันสามคนในนี้..

     มาร์คที่ละใบหน้าจากการหันไปขอโทษขอโพยคุณยายเสร็จก็หันกลับมาหาเพื่อนตัวดีที่ทำท่าจะหลับไปอีกรอบนึง

    "เนื้อหาตรงส่วนนี้ยังขาดอยู่ ... นี่เห็นไหมว่าพอกล่าวถึงตรงนี้แล้วมันกระโดดไปเรื่องผลงานเลย เราควรจะใส่เรื่องชีิวิตก่อนหน้านี้ของเค้าเข้าไป"

    มาร์คสาธยายเรื่องรายงานแต่ตอนนี้ในหัวของแฮชานมีแต่เบอร์เกอร์ตรงหัวมุมถนนที่ต้องผ่านไปอีกสามสี่บล็อก ให้ตายเถอะ เบอร์เกอร์เนื้อ ขากลับจะแวะซื้อซะหน่อย

    "นี่ฟังอยู่หรือเปล่า"

   "ใช่ เบอร์เกอร์เนื้อ.. เอ้ย หมายถึง ใช่ ไม่สิ ทำไมต้องใส่ไปด้วย แค่นี้ก็หกสิบกว่าหน้าแล้วนะ" แฮชานรู้ตัวว่าเผลอทำหน้าหงุดหงิดออกไป มันสะท้อนออกมาจากใบหน้าตกใจตลกๆของมาร์คที่น่ารักจนชวนให้ใจกระตุก

   "แต่มิสซิสเกอร์แลง..."  มาร์คทำหน้าละห้อย ตามประสาเด็กเนิร์ดที่โดนขัดใจแต่ก็ไม่กล้าต่อปากต่อคำเท่าไหร่

   "แล้วเนื้อหาส่วนนั้นจะต้องไปหาตรงไหนล่ะ"

   .

   "หายากชะมัด หามาสามเล่มยังไม่มีเล่มไหนพูดถึงชีวิตหมอนั่นเลย" แฮชานโยนหนังสือใส่พื้นข้างๆ จัดการเอาหัวพิงชั้นหนังสือโซนวรรณกรรมและอัตชีวประวัติของกวี ที่ฝุ่นเขรอะและจืดชืดสมแล้วที่เป็นที่ประจำของเด็กเนิร์ดข้างๆเขา

   "เขาไม่ใช่ 'หมอนั่น' ซะหน่อย" มาร์คหันมาเอ็ด

    เขาสองคนนั่งอยู่ในช่องทางเดินแคบๆระหว่างชั้นหนังสือสูง 8 ฟุต มาร์คที่พยายามนึกถึงหนังสือทุกเล่มในโซนนี้ที่เค้าเคยอ่าน เผื่อจะนึกออกว่าเนื้อหาเกี่ยวกับชีิวิตของกวีชื่อดังนั้นอยู่ที่ไหน

    "ใช่.. ใช่เลย" อยู่ดีๆมาร์คก็อุทานเบาๆขึ้นมา จนแฮชานต้องมองตามสายตาอันตื่นเต้นของอีกฝ่ายที่กำลังยืนหาหนังสืออยู่บนหัวของเขา

    "นี่ ค้นดีๆอย่าให้ตกมาใส่หัวฉันล่ะ"

    "เล่มนี้แน่ๆ"

    มาร์คนั่งลงที่พื้นที่เดิมข้างๆแฮชาน จัดการเปิดดูสารบัญและไล่ลงมาเรื่อยๆและเปิดไปหน้าที่น่าจะเป็นข้อมูลที่กำลังหาอยู่

    "นี่ไง! แฮช! ดูนี่สิ ใช่จริงๆด้วย" เสียงตื่นเต้นดีใจของอีกฝ่ายทำให้แฮชานรู้สึกขบขันไปในเวลาเดียวกัน จะดีใจจนยิ้มแป้นอะไรขนาดนั้นนะ

    "ไหน..ดูซิ"

    แฮชานที่นั่งข้างๆมาร์คเขยิบเข้ามาใกล้จนขาชิดกันแทบจะเกยไปกับต้นขาของอีกฝ่าย ใบหน้าเล็กโน้มตัวลงจ้องมองที่หนังสือบนหน้าตักของมาร์ค ที่วันนี้ใส่ฮู้ดเขียวเข้มลายกรีนแลนเทิร์น ฮีโร่คนโปรดของเขา

    "อือ.. จริงด้วย นายนี่ เก่งชะมัดเลย" แฮชานหันมาชมแถมรอยยิ้มให้เป็นรางวัล หารู้ไม่ว่านั่นทำให้อีกฝ่าย ใจเต้นแรงกว่าเก่า ขนาดไหน

    "แฮช นาย..." พออีกฝ่ายหันมากลับไม่กล้าพูดออกไป มาร์คดันแว่นก่อนหนึ่งทีแล้วหลุบหน้าลงกลับไปยังหนังสือเล่มเดิม

    "มีอะไร"

    "เปล่า.." โกหกคำโต

    แสงแดดอุ่นๆเมื่อครู่เริ่มทอเป็นสีส้มบางจวนจะเหลืองอ่อนส่องผ่านหน้าต่างใบเล็กข้างๆโซนหนังสือวรรณกรรม สะท้อนไรฝุ่นที่ล่องลอยไปมาตามอากาศ

    ล่องลอยเหมือนสติของมาร์คลีที่ได้กลิ่นหอมจากเรือนผมสีน้ำตาลเข้มของคนข้างๆ

    "นายมี อย่ามาเลยคุณลี หูนายมันฟ้องหมดแล้ว" บ้าจริง หูเวรเอ้ย...

     หายใจลึกๆเพิ่มความกล้า ก่อนจะพูดออกไป

    "นาย.. ใช้แชมพูอะไรเหรอ"

    "ก็ยี่ห้อเดียวกับนายไง ขวดสีดำอันนั้นน่ะ" แฮชานยืนยันรูปลักษณ์ของแชมพูด้วยการทำไม้ทำมือเป็นขนาดขวดแชมพูที่ใช้ตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมา

    "เหรอ"

    "ทำไมเหรอ หรือหัวฉันมีรังแคขึ้น" เจ้าตัวสะบัดหัวสองสามทีเช็คดูว่ามีอะไรผิดปกติไหม

    "ไม่ ไม่เลย.. ฉันหมายถึง.. ผมนายหอมดี"

    แฮชานเลิกคิ้ว

    ".. แปลกดี ฉันก็ใช้ยี่ห้อนั้นแต่ก็ไม่ยักกะหอมเหมือนนาย"

    "ชอบเหรอ"

    "อือ"

    ชอบ ชอบจริงๆ

    "ว้าจับได้ซะแล้ว" แฮชานขำเบาๆแล้วเอนหัวซบไปทีไหล่ของมาร์คที่ตอนนี้ทำหน้างงว่าจับได้ที่ว่านั่นแฮชานหมายถึงอะไรกันนะ

    "นายหมายความว่ายังไง ?"

    "ความจริงแล้ว... ก่อนมาหานายวันนี้ฉันแอบฉีดสเปรย์ของพี่สาวมา"

     ผมหอมๆของอีกฝ่ายยังคงเตะจมูกของเขาอยู่  ใกล้และชัดเจนกว่าเดิม บนไหล่ของเขา

    "หืม ? สเปรย์ผม ?"

    "ถ้านายชอบฉันจะฉีดมาทุกวันแล้วกันนะ"


TBC.

แก้บนเรื่องที่ 1
คอมเม้นท์ติชมได้ที่แฮชแท็ค #OsForMH นะคะ