ต้องยอมรับว่าส่วนตัวไม่ชอบหนัง ขาว-ดำ เลยแต่เปิดใจลองดูสักครั้ง ทุกอย่างย่อมมีครั้งแรก เป็นหนังที่ สตรีมมิ่งทาง NETFLIX ของผู้กำกับ อัลฟอนโซ กัวรอน ที่มีผลงานประทับมามากมาย (เอาจริงก็พึ่งรู้มาเด้อ) ว่า ผกก. ทำเรื่องแฮรี่พ็อตเตอร์ภาค3 นักโทษแห่งอัซคาบัน ซึ่งฉันชอบมากเด้อ

1.      หนังพาเราไปอยู่ในเม็กซิโกตัวเอกของเรื่องมานิต้า เป็นแม่บ้าน เป็นพี่เลี้ยง เป็นทุกอย่างนะเอาจริงในเรื่องความอ่อนโยนของมานิต้าช่างมีความหมาย

2.      หนังสำหรับบ้างคน อาจจะไม่ส่งผลกระทบอะไรอาจทำให้สงสัยส่วนตัวเราร้องไห้สะอึกสะอื้นไปเลยจ้า

3.      หนังให้กำลังใจแบบไม่ชัดเจนมาเป็นแนวแฝงๆ แอบๆเป็นอะไรที่เล็กน้อยธรรมชาติ ไม่มีมีความแสดงให้ดูเหนือจริงด้านความรู้สึกสัมผัสที่ได้คือกำลังใจจากครอบครัว มันไม่ใช่แบบสู้ๆนะเป็นแบบให้รู้ว่าฉันอยู่ตรงนี้ในยามมืดมนไม่ได้ทอดทิ้งหรือซ้ำเติม

4.      หนังแกล้งเราในเรื่องความเห็นแก่ตัว  บ้างเรื่องเป็นเรื่องที่เลวร้ายแต่เรากลับดีใจที่มันเป็นแบบนั้น   จะแสดงงออกยังไงในเมื่อก็ไม่ได้เสียใจที่มันเกิดขึ้นแต่ให้ยินดีก็ทำไม่ได้

*น่าจะสปอย ข้ามไปนะ

มีอยู่ 1 ฉากที่แบบเราเคยเป็นเลยแบบนี้กับครอบครัวเราในโต๊ะกินข้าวตอนเย็นตอนที่แม่พูดเรื่องสำคัญที่ทำให้เรารู้สึกไม่ดีกับเด็กๆเราไม่มีคำพูดใด เราได้แต่ร้องไห้ๆๆ มันเศร้ามาก พอมาเห็นแบบนี้ในหนังขณะทีเด็กร้องไห้คนที่ทุกข์ที่สุดเครียดที่สุดคือแม่เรานั้นเอง

เรามักมองคนที่จากไปดีกว่าคนที่อยู่ข้างๆเรา ขอบคุณ Roma ที่เตือนสติฉัน