ดูนานมากแล้วแต่ไม่มีเวลาเขียนเลย หนังคงออกจากโรงไปแล้ว หนังเข้าชิงออสการ์หลายรางวัลนะ แต่เหมือนจะได้มา 1 รางวัล สาขาเครื่องแต่งกาย ซึ่ง สวยงามจริงจังค่ะ หนังเป็นสไตล์สนทนา อารมณ์ก็มาจากการสนทนานี่แหละ ส่วนตัวเราชอบนะ ให้ดูก็ดูอีก แต่แฟนเราบ่นนิดๆๆ

1.หนังนำเสนอรักต่างวัย เราเลยขอเรียกพระเอกว่าคุณลุงนะ คุณลุงเล่นดีมาก เป็นผู้ชายซึ่งประสบความสำเร็จในอาชีพ เป็นคยหมกหมุ่น พิถีพิถัน ชอบทำงานมาก เวลาทำงานต้องใช้สมาธิสูง โฟกัสได้ที่ล่ะเรื่อง รักงานมากกว่าสิ่งใดในโลกหล้า คือแล้วเอานางเอกมาทำไม

2.นางเอกสาวน้อยในชนบท ที่คุณลุงพาเข้าเมืองมาเลือกชุดสวยให้ใส่พาไปในที่สวยงาม นางเอกหลงคุณลุงสุดหัวใจ นางเอกมองคุณลุงเป็นผู้มอบชีวิตใหม่ให้กับเธอ เธอต้องทำทุกทางไม่ให้คุณลุงเบื่อเธอ เพราะสำหรับคุณลุงเธออาจเป็นแค่แรงบันดาลใจใหม่ในการทำงานเท่านั้น!!!! ปล.นางเอกแก้มแดง แบบแดงทั้งแก้มน่ารักมาก ไม่น่าจะใช่การแต่งหน้า


3.หนังนำเสนอมุมมองความรักแบบลุ่มหลง หึงหวง สุดท้ายใส่ความเกลียดชังลงไปด้วยซึ่งเก๋มากๆๆ เราชอบมากไม่ใช่การทะเลาะนะ คือความเกลียดเลย แต่มันยังคงเป็นความรักอยู่นะเออ

4.หนังมีมิติมากขึ้นด้วยบทคุณป้าพี่สาวของคุณลุงซึ่งทำหน้าที่เป็นผู้จัดการร้าน พูดน้อย นิ่ง เดินสวย หน้าเชิดหลังตรง ท่าจิบกาแฟนี่กินขาด หนังให้เธอเป็นคนเด็ดขาด พูดทุกเรื่องเพียงรอบเดียว งงมั้ย คือเป็นคนที่แบบ ไม่โต้เถียงพูดรอบเดียวรู้เรื่อง ไม่รู้ก็ช่าง งี้

สุดท้ายเรื่องนี้ คุณลุงใช้มือไม้ สอดคล้องกับสายตาเวลาหยิบจับ เพ่งพิจ  ดูเท่ห์ ดูผู้ดี ดุมีคลาส (เราคงชอบหนังพีเรียดด้วย555) แต่มันให้ความรู้สึกเหล่านี้จริงๆ


เราคิดว่าถ้าผู้หญิงดูต้องคิดว่าแฟนเรา คล้ายลุงคนนี้สักเรื่องแหละ ดูจบออกมาล่ะขำนะ เราว่าน่ารักดี บ้างคนไม่แน่นะอาจคิดถึงพ่อก็ได้ อย่างน้อยที่สุดคือชุดสวยมาก อังกฤษสวยมาก มีทั้งแบบฉากชนบท ฉากในเมือง
สรุป.........เราชอบ