ปีนี้เป็นปีที่ฉันเริ่มฝึกงาน ไม่มีการลอกคราบครั้งใดไม่เจ็บปวด การเปลี่ยนผ่านแต่ละจังหวะชีวิตนำมาซึ่งความหวาดกลัวต่อสิ่งที่ไม่รู้จัก ความวิตกกังวลบอกฉันว่า ฉันจะเจอกับอะไรบ้าง ถ้าฉันทำไม่ได้จะเป็นอย่างไร ทุกคนจะมุงดูและตะโกน “Shame! Shame! Shame!” หรือเปล่า (นี่ก็ดู Game of Thrones มากไป ฮา) จนอยากรีบทำให้จบๆไป แต่พอลองนึกตามที่พี่แชมป์บอก การทำงานเพื่อ trade off กับบางสิ่ง หรือทำเพื่อให้มันเสร็จไป ไม่ใช่ทำเพราะอยากทำ การมองผลลัพธ์ ไม่ใช่กระบวนการ นั่นคือสิ่งที่ทำให้งานต่างกับการเล่นหรือ พี่หนุ่มมองการทำงานเป็นการเล่น ส่วนพี่แชมป์ทำเรื่องเล่นให้เป็นงาน พอฉันเริ่มมองมุมกลับปรับมุมมอง เปลี่ยนความคิด จริงๆงานที่จะทำก็น่าตื่นเต้นดีนะ ลองมองให้เป็นเรื่องสนุก อยู่กับปัจจุบัน อยู่ในช่วงเวลานั้นๆ ค่อยเป็นค่อยไป รับรู้การกระทำด้วยระบบต่อเนื่อง ไม่ใช่ระบบสิ้นงวด ก็รู้สึกมีความสุขขึ้น เมื่อได้มาทำจริงก็ประทับใจมาก ได้เจอเพื่อนและพี่ที่ดี ได้เปิดใจขึ้น ลองทำสิ่งใหม่ๆ ตื่นเต้นกับการแต่งชุดสาวออฟฟิศและพยายามปกปิดความหน่อมแน้มเด็กน้อยของตัวเอง และที่สำคัญรู้สึกว่าได้ความรู้ที่เรียนจากที่เคยมองเป็นสิ่งแบนๆ 2มิติ มาเป็น 3, 4 มิติ หรือ Virtual Reality เลยทีเดียว แบบอ๋อมันเป็นอย่างนี้นี่เอง เห็นภาพรวมว่าทั้งหมดที่เรียนๆมาเพื่ออะไร เอามาทำอย่างไร กับการเขียนความเรียงเรื่องนี้ก็เช่นกัน ตอนแรกก็รู้สึกว่าเมื่อไหร่จะเขียนจบหน้า ทำไมไม่ครบ 1,000คำ(บวกลบ 200)สักที เหมือนตั้งใจเขียนเพื่อให้เสร็จ ไม่ใช่อยากเขียนจริงๆ พอเปลี่ยนความคิดแล้วก็เขียนออกมาได้ด้วยประการฉะนี้
​

          ข้อคิดการอยู่กับปัจจุบันที่ช่วยให้ชีวิตการงานและส่วนตัวแฮปปี้ขึ้นนี้มาจาก Podcast Magic Lessons* ที่ต่อยอดมาจากหนังสือ Big Magic ของคุณ Elizabeth Gilbert ที่พี่แชมป์ของเราแนะนำเอาไว้ ต้องขอบคุณที่นำ big magic มาสู่พวกเรา (ทำเสียง Liz ฮา) ชอบตอนหนึ่งใน Podcast นี้คือตอนที่ชื่อว่า The Action is Right Here ที่ได้คุณ Rob Bell เพื่อนของนางมาร่วมพูดคุยและแนะนำหญิงสาวคนหนึ่งที่เขียนมาปรึกษาเกี่ยวกับชีวิตการทำงานที่แสนเบื่อหน่ายของเธอใน call center คุณ Bell พูดได้น่าสนใจ ประเด็นหนึ่งคือ เมื่อคนเรามองว่าวันพรุ่งนี้จะต้องทำสิ่งเดิมๆซ้ำๆ เราจะเบื่อหน่าย เพราะคาดหวังว่าชีวิตเราจะต้องดีกว่านี้ เป็นการตัดสินอนาคตในขณะที่ยังอยู่ในปัจจุบัน ทั้งที่ความจริงชีวิตเราจะไม่ได้เป็นแบบนี้ตลอดไปหรอก สิ่งสำคัญที่สุดคือตอนนี้ เขียนเตือนตัวเองไว้ว่า The Action is Here ตอนนี้เราอยู่ที่นี่เพื่อเหตุผลบางอย่าง แม้จะเจอเรื่องแย่ๆก็เป็นแค่ chapter หนึ่ง ขอให้ “เปิดใจให้กว้างด้วยความกระหายรู้ เป็นน้ำครึ่งแก้วที่เปิดรับคำสอนใหม่ๆ อ่อนน้อม และยืดหยุ่น” อีกประเด็นคือ การทำงานซ้ำๆเหมือนเป็นการฝึกทางจิตอย่างหนึ่ง เราอาจรอคอยเรื่องยิ่งใหญ่ให้เกิดขึ้นกับตัวเอง แต่จะดีแค่ไหนถ้าเราสามารถเรียนรู้ที่จะเห็นความงดงามของสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของเรา อยู่กับปัจจุบันขณะที่แท้จริงได้
​

          สรุปแล้ว สิ่งหนึ่งที่อาจช่วยให้เราไม่นอยด์เมื่อวันจันทร์มาถึงคือ อย่าคิดว่าเมื่อไหร่จะเลิกงาน เมื่อไหร่จะวันศุกร์ แต่ให้ลองมองหาความสวยงามในวันจันทร์ เปิดใจ อย่าต่อต้าน อย่าหนีปัญหา หรืออย่ามองสิ่งนั้นที่ทำเป็นปัญหา ทุกอย่างมีทั้งด้านบวกและลบ การเจอเรื่องดีๆอาจไม่ช่วยละลายเรื่องแย่ๆให้เจือจาง แต่เรื่องแย่ๆก็ไม่ได้ทำให้เรื่องที่ดีหมดความหมาย แม้จะมีเรื่องไม่ดีบ้าง แต่นั่นอาจไม่มีสาระสำคัญ หากเทียบกับสิ่งที่เราได้เรียนรู้เมื่อได้มองย้อนกลับไป
​

          Brace yourself, Monday is coming!

ปล. ความเรียงนี้เขียนส่งร่วมสนุกกับ Omnivore Cast พ็อดคาสต์ดีๆครบ 20 ตอนแล้ว ตามไปฟังกันนะ

*Magic Lessons with Elizabeth Gilbert https://itun.es/th/N4B1db.c