ความลับของทั้งคู่เริ่มต้นและสิ้นสุดลงตอนไหน

หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่อ่านแล้วรู้สึกอึดอัด สับสน เครียด กดดัน เศร้า มีความสุข อบอุ่นหัวใจ เชียร์จนแทบแย่ และหยุดอ่านไม่ได้เลย เพราะลุ้นและตื่นเต้นตลอดว่า ต่อไปจะเป็นยังไง จุดจบเรียวคุงจะเป็นยังไง และจุดจบของแต่ละคนจะเป็นยังไง ซึ่งหนังสือเล่มนี้ทำออกมาได้ดีมาก เพราะว่า ครบทุกอารมณ์จริงๆค่ะ

ก่อนที่จะเข้าสู่เรื่องนี้ มีคำถามมากมาย

๑.) เด็กที่ถูกคุกคามทางเพศจากคนในบ้าน จนมีปากมีเสียงไม่ได้ เด็กที่พูดความจริงว่า ไม่ได้ถูกลักพาตัว ผู้ใหญ่ก็ไม่เชื่อ เด็กเหล่านี้ทำอะไรผิดหรอ ทำไมถึงไม่มีใครฟังเลย

๒.) ตำรวจที่ขอให้ไกล่เกลี่ยกันในขณะที่อยู่ในเหตุการณ์ที่ผู้ชายกระทำทารุณกรรมผู้หญิงจนเกือบตาย นี่จิตใจทำด้วยอะไรกันหรอ เพราะตำรวจคือผู้รักษากฎหมายไม่ใช่หรอ

๓.) เรียวคุงที่ชอบเอาเรื่องราวผิดๆเข้าไปในโซเชียล และโซเชียลก็เชื่อ พร้อมลุมประณามด่าคนที่ไม่ผิดจริง ทั้งโซเชียลและคนที่ลงอะไรผิดๆใช้อะไรคิดหรอ ถึงไม่ไตร่ตรองก่อน

สิ่งเหล่านี้ ทำให้เราเห็นถึงปัญหาสังคมที่ทั้งขัดแย้งและย้อนแย้งกันเองอยู่ตลอดเวลา และความจริงทั้งหลายก็ถูกความลวง และความหวังดี (ประสงค์ร้าย) ปกปิดอยู่

การลักพาตัวครั้งนี้เป็นเพราะ

พ่อแม่ของซาราสะเสียชีวิตกะทันหัน พร้อมกับชีวิตครอบครัวที่อบอุ่นของซาราสะก็จบลง เมื่อซาราสะต้องไปอยู่กับป้า และถูกลูกชายของป้าคุกคามทางเพศ และซาราสะไม่กล้าบอกผู้ใหญ่ วันหนึ่ง ในขณะที่ซาราสะกำลังหมดหวังอยู่นั้น ซาราสะเจอกับฟูมิชวนไปอยู่ด้วยกัน ซาราสะจึงตัดสินใจตามฟูมิไป

ฟูมิเป็นคนที่มีร่างกายเล็ก และโตไม่เหมือนกับคนอื่น ฟูมิเคยคิดว่า ตัวเขาเองแปลกแยกจากสังคม และเมื่อฟูมิเจอซาราสะโดยบังเอิญ ฟูมิเลยตัดสินใจชวนซาราสะไปอยู่ด้วย และเมื่อทั้งคู่อยู่ด้วยกัน ฟูมิพบว่า ซาราสะมีอิสระทางความคิดและการกระทำ ส่วนเขาถูกให้อยู่ในแบบแผนมาตลอด ดังนั้น เขาจึงชอบอยู่กับซาราสะ และทั้งคู่อยู่กันอย่างมีความสุข จนกระทั่งวันหนึ่ง ฟูมิตัดสินใจพาซาราสะไปสวนสัตว์ และฟูมิถูกจับตัวในข้อหาลักพาตัว และซาราสะก็กลายเป็นเหยื่อที่ถูกลักพาตัว

(ในหนังสือจะมีกล่าวคำหนึ่ง อธิบายฟูมิที่เป็นผู้ใหญ่ชอบและคลั่งไคล้เด็กว่า โลลิคอน แต่ฟูมิไม่รู้จัดเป็นแบบนี้ได้ไหม เพราะฟูมิไม่เคยทำอะไรที่ไม่ดีกับซาราสะเลย และชอบซาราสะแค่คนเดียวด้วยค่ะ)

เมื่อซาราสะกลับมา ก็ถูกอีลูกชั่วของป่าคุกคามทางเพศอีก ดังนั้น ซาราสะตัดสินใจคิดว่า คงไม่มีใครช่วยเธอแล้ว ตัวเธอต้องช่วยตัวเธอเอง ซาราสะจึงหยิบแจกันมาฟาดหัวมันจนแตก ก่อนที่ตัวเธอก็จะถูกย้ายไปอยู่สถานสงเคราะห์เด็กแทน แต่ชีวิตของเธอก็ยังต้องมาพบกับคนทารุณกรรมและคุกคามทางเพศอีกครั้ง กับแฟนของเธอนั้นเอง ก็คือ เรียวคุง ผู้เป็นดีเอ็ม

(ดีเอ็ม คือ BDMS คือ พวกชอบทำร้ายร่างกายหรือขืนใจคนให้มีเพศสัมพันธ์กับตัวเอง โดยเรียวคุงเลวยิ่งกว่าสัตว์ เพราะทั้งทุบตี ต่อย ทำร้ายร่างกายของซาราสะ และขืนใจให้มีอะไรกัน)

เจอกันอีกครั้งระหว่างทั้งสอง

หลังจากที่ฟูมิออกมาจากคุก (ไม่แน่ใจว่า จะเรียกว่าอะไร) ฟูมิอยู่กับพ่อและพี่ชาย แต่พ่อและพี่ชายทนไม่ไหวกับแรงกดดันของสังคม จึงมอบสมบัติและบ้านให้ แถมทั้งสองก็ออกไปอยู่ที่อื่น ในช่วงเวลาหนึ่ง ฟูมิพบกับทานิ และทานิก็ขอให้ฟูมิเปลี่ยนชื่อ และเป็นคนรักกัน แถมฟูมิมาเปิดร้านกาแฟในที่ลับตาคนแห่งหนึ่งอย่างเงียบๆ

ซาราสะที่เป็นเเฟนกับเรียวคุง บังเอิญมาเจอร้านกาแฟแห่งนี้ และพบกับฟูมิ ทำให้ซาราสะรู้ว่า ตัวเธอเองรักฟูมิไม่เคยเปลี่ยน ดังนั้น ตัวเธออยากทำอะไรให้ถูกกับเรียวคุง เพราะเธอเริ่มรู้สึกแปลกๆกับเรียวคุง ดังนั้น เธอจึงขอตีตัวออกห่าง เรียวคุงไม่ยอม จึงลงมือกระทำทำร้ายร่างกายและจิตใจแก่เธอ เมื่อเธอแจ้งความ ตำรวจทำเพิกเฉยและบอกให้ไกล่เกลี่ยกัน

(เรื่องเรียวคุงเป็นเรื่องซับซ้อนทางจิตใจของผู้ป่วยที่เป็นซาดิสต์มาก เพราะว่า เรียวคุงเลือกซาราสะ เพราะว่า ซาราสะเป็นผู้หญิงที่สังคมนี้ไม่เอาแล้ว เพราะมีราคี ดังนั้น เรียวคุงเลยคิดว่า ผู้หญิงคนนี้ ยังไงก็คงต้องยอมอยู่ใต้อำนาจของเรา และยอมรับความซาดิสต์ของเขาได้ แต่ความจริง ไม่ใช่ไง ใครจะไปทนไหวกับผู้ชายแบบนี้ เป็นเรา เราก็เอาฟูมิ เพราะทั้งอบอุ่นและนิสัยดีกว่ามาก แถมไม่บังคับ ขืนใจอีก คือ เรื่องนี้จะมีบรรยายถึงแฟนเก่าของเรียวคุงที่เลือกเธอคนนั้น เพราะเธอคือผู้หญิงที่สังคมไม่ยอมรับเช่นกัน)

เรียวคุงไม่จบเท่านั้น ถึงแม้ว่า ทั้งคู่จะแยกทางกันแล้ว และซาราสะย้ายไปอยู่ห้องใกล้กันกับฟูมิ เรียวคุงยังตามไปอาละวาด ลงเรื่องราวผิดๆในโซเชียล เพื่อไม่ให้ฟูมิอยู่ได้ในสังคมนี้ได้ และคนที่เสพข่าวก็เลือกที่จะเชื่อเรียวคุงด้วย ทานิก็เช่นกัน ร่วมผสมโรงด้วย (แต่ซ้ำเติมแบบไหน ไม่ขอบอก) เพราะไม่อยากเสียฟูมิไป และในไม่ช้า วันหนึ่งที่ทั้งเรียวคุงและทานิก็แพ้ภัยตัวเองไปอย่างที่ควรจะเป็น และสุดท้าย ทั้งฟูมิและซาราสะก็รักกันได้ในที่สุด

“เชียร์จนปวดหัว ปวดตับ ปวดใจมาก

และเมื่อทั้งคู่ได้คู่กัน ก็เผลอตะโกนร้องไชโยเลย”

      มนุษย์นั้นมีหลากหลายรูปแบบ

บ้างก็แคบตามตัวตามความคิด

บ้างก็กว้างดั่งสายน้ำตามสิทธิ์

บ้างก็ไม่ริดรอนอิสรภาพใคร

แต่บางคนก็เอาแต่ตัวเอง

จนไม่สนละเลงความคิดใส่

เชื่อแต่ว่าตัวเองถูกอยู่ร่ำไป

และไม่สนใจสิทธิของผู้อื่นนั้น

LOOK A BREATHE