"ไม่มีใครอยากเป็นที่โหล่ ทุกคนอยากเป็นที่หนึ่ง เพราะเพียงสิ่งเดียว คือ การยอมรับจากคนอื่น"

เรื่องนี้เริ่มต้นจากการที่เด็กๆทุกคนต้องแข่งขันกันเป็นที่ 1 ถ้าใครได้ที่โหล่ก็ต้องไปอยู่หลังห้อง

ฮาจิเมเข้ามาใหม่ ได้พบความลับอย่างนึง ความลับที่ว่า ถ้าได้เป็นที่โหล่ จะได้เจอเทวดาที่โหล่และคุยกันได้ทางโทรจิต ฮาจิเมจึงพยายามจะเป็นที่โหล่

เมื่อเรื่องที่โหล่แพร่สะพัดไป
- "เด็กทุกคนในห้องอยากเป็นที่โหล่เพราะจะได้เห็นเทวดาที่โหล่ เเละเมื่อเห็นเทวดาที่โหล่แล้วยังสามารถโทรจิตคุยกันได้ด้วย"

หลังจากทุกคนในห้องได้ที่โหล่จนครบทุกคน
- "เทวดาที่โหล่ก็หายไปทีหลัง เพราะเทวดาเกิดจากความรู้สึกเครียดของเด็กๆว่า ได้ที่โหล่แล้วไม่ดี เมื่อทุกคนสนุกกับได้ที่โหล่ก็กลายเป็นเทวดาก็หายไป"

* สำหรับความคิดเห็นส่วนตัว เราคิดว่า เทวดาที่โหล่หายไป เพราะว่า เด็กเข้าใจทุกอย่างมากขึ้น เด็กรู้จักเรียนรู้ที่จะแบ่งปัน เรียนรู้ที่จะไม่เอาชนะแบบผิดๆและเรียนรู้ที่จะรู้จักกับคำว่าแพ้ พร้อมที่จะให้อภัยและช่วยเหลือคนเป็นที่โหล่

จบตรงที่ว่า
- "ครูอิชิดะ ครูประจำชั้นก็มีหน้าเหมือนเทวดาที่โหล่"

* สำหรับความคิดเห็นส่วนตัว น่าจะกำลังสื่อว่า ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ก็มีบางครั้งที่ผิดพลาดหรือเป็นที่โหล่ได้เช่นกัน เรื่องเป็นที่โหล่ยังไม่เจ็บเท่าเรื่องที่ตัวเองยอมรับความเป็นที่โหล่ไม่ได้ แต่เมื่อครูยอมรับได้แล้ว ก็เลยกลายเป็นว่า เทวดาที่โหล่ไม่ได้หายไปไหน แต่อยู่กับทุกคนไม่ว่าเด็กหรือปู้ใหญ่

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านหลายรอบเช่นกันกับเรื่องเมื่อสวรรค์ให้รางวัลผม เพราะว่า รู้สึกอบอุ่นหัวใจและเข้าใจเด็ก เรารู้สึกว่า เรื่องนี้ไม่ได้เขียนมาเฉพาะให้เด็กอ่านโดยตรงแต่เขียนให้ผู้ใหญ่อ่านด้วยเช่นกัน เพราะจะได้เข้าใจความคิดเด็กมากขึ้น

สิ่งที่ได้จากการอ่าน
1. อย่าคาดหวังจะเอาชนะอย่างเดียว เพราะคนที่ชนะเมื่อยืนอยู่คนเดียวก็ถือว่าเป็นผู้แพ้อยู่ดี
2. อย่าเอาคำพูดคนอื่นมาสร้างความคาดหวังในใจเพราะจะทำให้มีคำว่าแพ้และชนะ
3. เรียนรู้ว่าเราพลาดแล้วแก้ไขใหม่
4. ควรเรียนรู้ที่จะเป็นผู้ให้มากกว่าเป็นผู้รับอย่างเดียว
5. ความสามัคคีคือพลังอันยิ่งใหญ่ที่ทำให้หายใจอย่างมีค่า
6. รู้จักเรียนรู้การให้อภัย ก่อนอื่นต้องอภัยตัวเองในสิ่งที่พลาดไปและให้อภัยผู้อื่นที่ทำพลาดเช่นกัน
7. เพื่อนคือคนที่เข้าใจกันในยามทุกข์หรือยามสุข

เมื่อคนเราอยากชนะก็แพ้แล้ว
คงไม่แคล้วเป็นคนเห็นแก่ตัวนัก
เพียงรู้จักแพ้ชนะผลัดกันบ้าง
ทำให้จางคลายทุกข์สุขีเอย
-- Look a Breathe --