“หากวันหนึ่งตื่นนอนขึ้นมา

พบว่าเจ้าแมวน้ำเป็นหนุ่มหล่อ

ทำอย่างไรล่ะที่นี้ที่ต้องรอ

ขอล่ะหนอรักฉันทีเถิดจ้า

แต่คงเป็นไปไม่ได้ล่ะที่นี้

เป็นเพียงมีฝันอันเเสนประหลาด

ชีวิตฉันเต็มด้วยชีวิตชีวา

ตื่นจากฝันมาสู่โลกความจริง”

     เรื่องราวดำเนินมาถึงขนาดนี้แล้วค่ะ ที่ทั้งเธอและโกมะโอะอยู่ด้วยกันดำเนินมาเรื่อยๆถึงนานแล้ว ทั้งคู่ยังปรองดอง เข้าใจกัน ส่วนเธอก็ดูแลเอาใจใส่เจ้าโกมะโอะต่อไป ให้เวลามันได้เรียนรู้ และสนุกสนานในแต่ละวัน โดยที่เธอขออยู่เคียงข้างในยามมันกลัว มันคิดถึง มันห่วงหา

     เธอตื่นขึ้นมาพร้อมกับพบว่า โกมะโอะเป็นชายหนุ่มหล่อและกำลังเข้าจู่โจมเธอ พอเธอตื่นขึ้นมา พบว่า เป็นความฝัน เธออดขำตัวเองไม่ได้ ว่า คิดไปได้ไงเนี่ย

     วันหนึ่ง มีการจัดเทศกาลมาเมะโกมะซึ่งเธอได้พามันไปร่วมบูธด้วย มีคนๆหนึ่งที่สวมชุดตุ๊กตามาเมะโกมะมา และอยากได้ลายเซนต์ของโกมะโอะ ซึ่งครั้งแรกเธอไม่รู้ เมื่อน้องสาวบอก เธอก็ อ้าว หรอกหรอ

     และทั้งวัน เธอก็พาโกมะโอะไปเที่ยวเทศกาลอย่างสนุกซึ่งเจ้าโกมะโอะก็ดีใจ ร่าเริงและมีความสุขอย่างมากที่ได้มาเที่ยวในวันนี้

เรื่องราวในเล่มนี้มีนิทานที่ใช้มาเมะโกมะในการแอบเลียนแบบนิทานดัง ซึ่งอ่านแล้วอดขำไม่ได้ ว่า คิดได้เนอะ แล้วมันก็ตลกในภาพวาดที่เขาวาดให้เราอ่านขำๆและสนุก เราว่า คนเขียนเริ่มหมดเรื่องราวแล้วล่ะ เลยต้องหาเรื่องนี้เข้ามาเขียนแทน เบรกอารมณ์ให้สนุกอีกแบบ

“การส่งเสริมจินตนาการที่ดี

คือการลองแบบหลากหลาย”

Look a Breathe