“เจ้ามุคุทำให้คนอ่านรัก

ได้มาลักรอยยิ้มเสน่หา

ทำให้เราเห็นชีวิตมันทุกเวลา

ว่าน่ารักน่าเอ็นดูเป็นแบบไหน

เจ้าหมาน้อยเดินทางตามท้องทุ่ง

อยู่จนอรุณรุ่งสางละอองใน

ชีวิตต้องดำเนินต่อไป

ทำให้ได้รู้ว่าสุขเป็นแบบใด”

เพื่อนเราซื้อหนังสือจีนมาให้ฝึกจีน แต่ก็ยังยากเกินไปสำหรับเรา เราเลยต้องมีตัวช่วยหลากหลาย ได้แก่

      1. การแกะคำศัพท์ของเราผ่านตัวคันจิของญี่ปุ่น และเดาความหมายของศัพท์

      2. หาเวอร์ชั่นญี่ปุ่นมาอ่าน เพื่อทดลองอ่านดูเทียบกัน ซึ่งหาได้แค่บางหน้าที่มีคนเอามาลงเท่านั้น

      3. ตรวจสอบอีกครั้งผ่านกล้องของ Google Translate ว่าเราแปลถูกหรือผิด

ทุกอย่างก็ล้วนอยู่ที่ความอยากอ่านเพราะดูท่าทางจะสนุกและความตั้งใจส่วนตัวที่อยากเอามาเล่าสู่กันฟังค่ะ

     เรื่องราวในเล่มนี้เป็นเรื่องราวสุดซึ้งและน่าประทับใจของคุณนาโอโกะกับเจ้าหมาจรที่ชื่อมุคุ ที่มีทั้งความน่ารัก น่าเอ็นดู ความเศร้าที่จวบจนในช่วงชีวิตของหมาหนึ่งตัว ที่เห็นถึงความกวน ความซื่อสัตย์ ความเอาใจใส่ต่อเจ้าของ

     สมัยเด็ก คุณนาโอโกะนำหมาจรหนึ่งตัวมาเลี้ยงที่บ้าน คุณพ่อและคุณแม่ไม่ยอม แต่เธอยังเลี้ยงดูเอาไว้และมีการแอบนำอาหารมาให้กิน พ่อแม่บอกให้เอาเจ้ามุคุไปทิ้ง ซึ่งเธอก็ทำตาม แต่เจ้ามุคุไม่ยอมไป  แถมยังตามกลับมาบ้านอีก มีอยู่วันหนึ่ง มันหายไป และเธอไปตามมันกลับมา

      ถ้าหากเราอ่านจะพบว่า เจ้ามุคุรักทุกคนในบ้าน อยากให้ทุกคนในบ้านสนใจ โดยการสร้างความน่ารัก เอาใจใส่และเอาอกเอาใจกับคนในบ้านและคนรอบข้าง ซึ่งสุดท้ายคนในบ้านก็รักมัน 

      บางครั้งมีที่เจ้ามุคุและคุณนาโอโกะก็ทะเลาะกันอย่างรุนแรง ทะเลาะกันแบบน้อย และสุดท้ายก็คืนดีกัน เธอชอบแกล้งมัน แต่มันก็ไม่เคยโกรธ มีแต่มอบรักให้

      เมื่อคนในบ้านรักมัน คุณพ่อก็พาเจ้ามุคุออกไปเดินเล่น ไปเล่นน้ำและวิ่งเล่นรับลม และมีตอนหนึ่งที่เจ้ามุคุเจองู มันทำท่าจะสู้แต่ก็สู้ไม่ได้ และพ่อก็ทำหน้าที่ไล่งูแทน และมันก็ทำท่าตลกๆที่ทำให้เราอดขำไม่ได้

       เมื่อคุณนาโอโกะโตขึ้นมาก็เอาหมาตัวอื่นมาเลี้ยงเพิ่ม ซึ่งเจ้ามุคุจะอดอิจฉาไม่ได้ พยายามมาแย่งอาหาร พยายามทำให้คนเห็นอกเห็นใจและรักมันแค่ตัวเดียว เวลาเอาอาหารให้หมาตัวอื่นก่อนมัน มันก็จะโกรธ จึงทำให้เธออดเอ็นดูมันไม่ได้ ว่า หมาน้อย เจ้ามีความขี้อิจฉาเกินตัวจริงๆ

       มีวันหนึ่งที่เจ้ามุคุไม่สบายและคุณนาโอโกะรีบต้องกลับบ้านมาดูมันจนมันหายดี มันก็ยังรักเธออยู่มาก และสุดท้ายเมื่อเธอกลับโตเกียวอีกครั้ง แม่ก็โทรมาบอกว่า มันเสียแล้ว เธอก็เศร้าใจ นั่งดูรูปภาพของมันแล้วอดน้ำตาไหลไม่ได้ 

“ถึงแม้ศพของมันจะถูกพระทำพิธีไปแล้ว 

แต่ความทรงจำของเธอกับมันยังอยู่”

     เรื่องราวนี้เต็มไปด้วยความทรงจำของมิตรภาพที่ดีของคนกับสุนัข ที่สุนัขมอบความรัก ความเอาใจใส่ ความกตัญญู ความซื่อสัตย์และสร้างความเอ็นดูปนซึ้งให้กับคนอ่านอย่างเรา

“มิตรภาพที่ดีอยู่ในความทรงจำของเราเสมอ”

Look a Breathe