“อย่าโลภให้มาก ไม่งั้นคงไม่เหลืออะไรเลย"

เนื้อหาสาระสำคัญในหนังสือ

    “ศาสตราจารย์ถูกฆ่าสยอง ฆ่าโหดผู้เชี่ยวชาญโบราณคดี ศาสตราจารย์ถูกดับอนาถ คดีมืดมนยิ่ง”

      ศรินทร์ หลานชายศาสตราจารย์ เรียกเพื่อนรักอย่างมุรธามาดูที่เกิดเหตุ พร้อมบอกว่า ลุงตายด้วยมือผู้หญิง และเล่าถึงเรื่องรายละเอียดหีบลึกลับให้ฟัง พร้อมกับให้มุรธานำหีบกลับไป ก่อนจะนำกลับไป ก็ทำให้ศรินทร์พิศวงมากว่า ลุงเขาอยากเปิดหีบนี้ให้ออก แต่เปิดไม่ได้ พออยู่กับมุรธาดันเปิดออกง่ายดาย

หลังจากนี้จะสปอย

เนื้อหาสาระสำคัญในหนังสือ

คราวนี้มุรธาเอากลับบ้าน คืนนั้น เจอแมงมุมสีขาวมาขโมยกล่อง แต่เขายิงสะกัดเลยขโมยไม่สำเร็จ หลังจากนั้น ดร.อนุชามาขอพบและบอกว่า ตัวเขาจะมาพร้อมกับพ่อเลี้ยงของชาดา ชาดา และนักภาษาศาสตร์ เพื่อขอดูหีบ 

        ดร.อานนท์ก็ได้นำหีบกลับบ้าน และได้พบกับมือลึกลับที่ทำให้เกือบตาย แต่ในไม่ช้า เขาเป็นบ้าไป และหีบก็หายไป จนกระทั้งมีคนเอามาขายให้ชาดา ชาดาเลยรีบเอามาคืนกับมุรธา บอกว่า ให้รีบเอากลับไปที่เดิม

        คืนนั้นเอง หลังจากที่ มุรธาได้หีบกลับมาก็ฝันถึงอมตเทวี พูดถึงอมตปุระนคร พร้อมกับอธิบายให้ฟังว่า เธอเก่งไสยเวทย์ จึงถูกการเทพตัดแขนเพื่อลดอำนาจและแยกชิ้นส่วนแขนกับร่างกายเอาไว้ที่หลัง 

        ท่านขอร้องให้มุธราเอาหัตถ์ของเธอไปคืนที่เดิม โดยบอกวิธีหมุนหินด้านซ้าย 3 และด้านขวา 3 ก่อนเรียกชื่ออมตเทวี หินก็จะเปิดและให้เอาหีบไปวางที่เดิม ซึ่งพระนางบอกว่า มุรธาคืออำมาตย์ของพระนางในชาติก่อน เลยเชื่อในความซื่อสัตย์

        ส่วนพระนางตัดใจฆ่าลุงศรินทร์กับทำให้อานนท์เสียสติเพราะว่า ทั้งสองคนโลภอยากได้ของพระนาง และพระนางบอกว่า พอรุ่งเช้า เห็นมืออยู่ในหีบ เมื่อตอนเช้าขึ้นมาพบเช่นนั้น มุรธาเลยไปเล่าให้ศรินทร์และชาดาฟัง ก่อนวางแผนเอาไปคืน โดยศรินทร์ติดต่อพรานที่จะพาเดินทาง

        ทั้งคณะได้เดินทางเอาไปคืนก่อน ก่อนที่ถ้ำจะถล่ม ทุกคนเจอพ่อเลี้ยงของชาดาที่จะมาเอาสมบัติ และถ้ำก็ถล่มลงมาจนพ่อเลี้ยงตาย เหลือแต่แขนเอากลับมาทำพิธีศพ

        หลังจากนั้น พระนางก็มาเข้าฝัน อวยพรให้ทุกคนโชคดีก่อนที่มุรธาจะเอาแหวนที่พระนางมอบให้ ตอนเอาหีบไปคืน มาเล่าให้ชาดาฟังและขอชาดาหมั้นก่อนทั้งสองจะรักกัน

วิเคราะห์ตัวละคร

มรุธา

พระเอกเรื่องนี้เป็นคนมีเหตุผลและซื่อสัตย์มาก แถมเป็นนักค้นคว้า ค้นหาว่า เรื่องหีบโบราณนี้เป็นอย่างไร

ชาดา

นางเอกเป็นคนเชื่อเรื่องลี้ลับ และมีเหตุผล แถมไม่ใช่คนขี้กลัวอีกด้วย และไม่เป็นตัวถ่วงกับพระเอก

ส่วนตัวละครที่ถ้าไม่พูดไม่ได้เลยคือ ศรินทร์ ซึ่งก็คือ คนมอบหีบให้ เป็นคนสบายๆ ไม่สนใจอะไร และเป็นคนกลางๆสุด เพราะคือ นิสัยดี และเข้าใจอะไรง่ายๆ โดยไม่หวังอะไร ส่วนตัวละครตัวอื่นก็มาทำให้ในเรื่องมีสีสันมากขึ้น ส่วนอีกละครที่ควรพูด คือ อมตเทวี เธอไม่ได้โหดร้าย แต่เธอฆ่าคนเพราะความโลภของคนนั้นเอง

วาทกรรมคำคมจากหนังสือ

“อย่ามัวโลภอยากได้ของคนอื่น” 

        จริงอยู่ที่เราคนอื่นจะมีความโลภได้ และในเมื่อสิ่งนั้น ไม่ใช่ของๆเรา ยิ่งไม่ควรไปเอาเข้าไปใหญ่ เราคิดว่า หนังสือเล่มนี้ ถึงบาง แต่ตอบโจทย์ความโลภในใจคนอย่างเห็นได้ชัด อย่างเช่น พ่อเลี้ยงนางเอก ลุงของศรินทร์ ที่ตาย และดร.อานนท์ที่เป็นเสียสติ เพราะความโลภอยากได้ในสิ่งที่ไม่ควรได้ทั้งนั้น

ความรู้สึกส่วนตัว

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองที่อ่านของอาจารย์จินตวีร์ หลังจากอ่านใต้เงาปิรามิด ซึ่งเป็นเล่มบางๆที่สนุกสนานมาก ลุ้นระทึกตลอดเวลากับเรื่องลี้ลับ เรื่องสยองขวัญ ว่า มือนี้คือมืออะไร

        และเมื่อเราได้ดำดิ่งไปสู่เรื่องราวว่า มือนั้นคืออะไร ก็ต้องทึ่งกับที่จินตวีร์สามารถผูกเรื่องราวกับอาณาจักรนับ 15,000 ปี นี่ได้อย่างสนุก ลงตัว ตื่นเต้น น่าค้นหาและนำไปสู่เรื่องราวลึกลับจนจบ

       เรื่องนี้ ตัวร้าย ก็ไม่ได้ร้ายมากจนเกินไป แต่ทำให้หอมปากหอมคอ จนสนุกน่าติดตามจนจบ

เรื่องราวเริ่มต้นจากความน่าสงสัยจนถึงสิ่งค้นหา

“ลึกลับซับซ้อนน่าค้นหา

มือไม้ชาพบเจอสิ่งข้างหน้า

ผมเดินทางตามหาเวลา

ผมเจอทางพามือกลับไป

มือได้กลับไปที่ถ้ำตามเดิม

คนโลภเหมือนพามาตาม

เจอแต่สิ่งให้ครั้นคราม

กับความตายที่รอตกเหว”

                    Look a Breathe