มยุราเรียกให้นางเอกไปช่วยเป็นครูให้ลูกสาวพระเอกที่ชื่อพระรามเพราะลูกสาวพระเอกอ่อนแอ

   หลังจากนั้นความน้ำเน่าก็ปรากฏจากเรื่องนี้ พร้อมกับมุขที่แม่คุณสกาก็ปล่อยเช้า ปล่อยเย็น ปล่อยตลอดเวลา บางทีก็ขำ บางทีก็ไม่เข้าใจ แถมบางทีก็ไม่ขำ และบางทีก็เหวอกับมุขพร้อมมโนของแม่คุณ

   แม่คุณสกาชอบช่างมโนว่า ที่ๆแม่คุณอยู่ไม่ต่างจากปราสาทสมัยโกธิกเป็นต้น มีตัวร้าย มีเรื่องระทึกว่า ต้องค้นหาตัวร้าย ว่า ใครเป็นคนทำ แต่จริงๆเปล่า แม่คุณมโน เพราะเรื่องของเรื่องก็คือ เรื่องของอาที่ชื่อพระรามกับหลานที่ชื่อภัทรชอบสกา 

น้องสาวผมถามกลับอีกว่า ระทึกยังไง ผมก็ตอบว่า ระทึกที่นางมโนนี่ล่ะ ไม่เพียงเท่านั้น พอเจอเหตุการณ์จริงที่มีการทำร้ายกันเกิดขึ้นนี่ นางก็ยังมโนให้ระทึกกว่าเดิม ผมบอกน้องสาวผมว่า เหมาะเหลือเกินทำละครช่องใดช่องหนึ่ง เพราะคนเล่นก็ต้องช่างมโนด้วย สนุกแบบบรรเจิดแน่นอน แถมผมรับรู้ได้ถึงความขบขันอีกด้วย

   หนูรู้สึกว่า เรื่องนี้ถ้าใครชอบก็จะเหมือนพี่ชายหนู เข้าใจมุข อ่านด้วยกันก็ขำตลอดแถมช่างมโนไม่ต่างกัน แต่สำหรับหนูไม่เข้าใจมุข มีความรู้สึกว่า เรื่องนี้สนุกตามความน้ำเน่ามากกว่ามุขและมโนที่ปล่อยตลอด แถมเนื้อเรื่องก็ผูกหละหลวมไป แต่คุณพี่เถียงกับหนูว่าจะให้คะแนนเต็ม