เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
messy girl with messy lifems.messy
ดินแดนที่ไม่มีอยู่จริง
  • แสงจันทร์นวลส่องเปรียบดังดวงไฟนำทาง สาดสว่างกระทบดวงหน้าเด็กสาวปริศนา
    เธอยืนลำพังเงียบอึงใต้ความมืดสงัด นิ่งงันเช่นนั้นเนิ่นนาน
    ใบหน้าเรียบเฉยไม่ปรากฏความรู้สึก แต่คล้ายว่าเธอกำลังรอบางสิ่ง
    ซึ่งเธอเอง…ก็ไม่แน่ใจว่าคืออะไร

    เธอได้ยินเรื่องเล่าเกี่ยวกับดาวดวงอื่น ผู้คนต่างกล่าวขานว่าที่นั่นทั้งสวยและน่าตื่นเต้น
    ทุกอย่างบนนั้นเจิดจรัสสว่างจ้า พรมด้วยสีสันประดับประดาทั่วถ้วน
    แลดูเป็นดินแดนในฝัน ทว่าช่างไกลเกินเอื้อมและน่าพิศวง
    หลายคนออกเดินทางไปดินแดนดังว่าแล้วไม่มีใครกลับมาอีกเลย
    เมื่อคิดเช่นนั้น เธอสลัดภาพฝันออกจากภวังค์ทันใด

    ในเมื่อความเป็นจริง เธอมีหน้าที่ที่ต้องทำทุกวันเหมือนเดิม
    เรื่องนักแสวงโชคที่บรรดาผู้คนพูดกันเข้าหูเธอเป็นระยะ
    และมักพ่วงด้วยคำเตือนแกมตำหนิว่า
    “อยู่ดีไม่ว่าดี หาเรื่องใส่ตัว”
    “จุดจบก็รู้ๆกันอยู่”

    ผู้คนที่นี่แทบไม่มีใครหลงเหลือตัวตนของเจ้าของ
    ยกเว้นเหล่าเด็กชายหญิงที่ยังไม่กลายเป็นโดยสมบูรณ์ ...รอแค่เวลาเท่านั้น
    นับแต่วันที่พวกเขาเดินทางมาถึงดินแดนแห่งนี้
    พวกเขาได้ถูกสอน สั่งให้ทำ และเป็น
    ถอดสลายตัวตนไปอย่างช้าๆจนหมดสิ้น
    กระทั่งพวกเขาไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร ความคิดที่มีก็ไม่ใช่ตัวเขาอีกต่อไป

    โลกของเด็กสาวหมุนเวียนแต่ละวันไปอย่างช้าๆเหมือนนาฬิกาที่ไม่หยุดเดิน
    เธอถูกสอน สั่งให้ทำ และกำลังจะกลายเป็น
    เธอทำตามทุกอย่างที่ควรทำอย่างว่าง่าย
    มิอาจหาญกล้าขบถ ด้วยกลัวจุดจบที่เขาว่ากัน
    การออกมาดูจันทร์จึงเป็นสิ่งเดียวที่เยียวยาหัวใจดวงน้อยของเธอ
    ก่อนความรู้สึกเปี่ยมหวังเช่นนี้จะค่อยๆมลายหายไป

    ในขณะที่ความหวังเล็กๆถึงดินแดนพิศวงนั้นดูเลือนรางไปทุกขณะ
    เธอก็ตระหนักว่า หรือบางสิ่งที่เธอกำลังเฝ้ารอนั้น…อาจไม่มีอยู่จริง
    คิดได้เช่นนั้นแล้ว เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วหันหลังกลับเข้าสู่คูหานิทราดังเดิม

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in