วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์ไปต่างประเทศด้วยรถไฟปู๊นปู๊นนน

ปีใหม่ปีนี้ครอบครัวเราอยากออกไปเที่ยวต่างแดนอีกครั้ง
เลยเลือกไปประเทศใกล้ ๆ อยาก "มาเลเซีย" และ "สิงคโปร์"
แต่การเดินทางครั้งนี้พิเศษกว่าครั้งก่อน ๆ คือเราจะ...

บอกก่อนว่าทริปนี้เป็นทริปหญิงล้วนทั้ง 4 คน

มีคุณแม่ พี่สาว 2 คน และตัวเรา
เพราะฉะนั้นการเดินทางของพวกเราก็ต้อง Safety ไว้ก่อน

เริ่มจากเดินทางด้วยรถไฟปู๊นปู๊นนน
เราขึ้นรถไฟที่สถานีรถไฟศาลายาเจ้าเดิมเจ้าประจำเพราะอยู่ใกล้บ้าน
จองรถไฟขบวนทักษิณารัถย์ มุ่งหน้าสู่หาดใหญ่ ในเวลา 15.27น.
เอาจริง ๆ รถไฟมาเลทนิดหน่อย แต่ยังพอหยวน ๆ ได้
อ้อ.. ลืมบอกไปว่าเราจองเป็นตู้ Lady หรือตู้หญิงล้วนนะ
เตียงล่าง 2 เตียงบน 2 พอดี 4 คนเล้ย

นั่ง ๆ นอน ๆ กินข้าว อ่านหนังสือ ชมวิว และนอน รวม ๆ แล้วก็ 16 ชั่วโมงพอดี
เดินทางจากศาลายาไปหาดใหญ่เนี่ยยังชิล ๆ อยู่นะ
เพราะเราค่อนข้างชินกับการเดินทางไปหาดใหญ่ด้วยรถไฟอยู่แล้ววว

แต่ไอ้ที่ยังไม่ชินเนี่ย มันอยู่ตรงนี้!!

จริง ๆ แล้วเราสามารถนั่งรถไฟจากสถานีหาดใหญ่ ไปสถานีปาดังเบซาร์
เพื่อจะได้ข้ามไปฝั่งมาเลเซียได้แบบง่าย ๆ ในเวลาแค่ 1 ชั่วโมง
กับอีกแค่ 50 บาท

แต่เนื่องจากเกิดเหตุความไม่สงบสุขเมื่อช่วงต้นเดือน
ทางการรถไฟเขาก็ยังไม่มีกำหนดเข้าไปซ่อมทางรถไฟ
เลยทำให้การเดินทางด้วยรถไฟไปปาดังเบซาร์ของเราเป็นต้องล่ม..

แต่บ่เป็นหยัง!! มันยังมีทางอื่นให้เราได้ไปต่อ!!

เราเลยใช้วิธีอีกแบบหนึ่ง นั่นก็คือการนั่งรถตุ๊กตุ๊กจากสถานีรถไฟ

ไปที่ขนส่งหาดใหญ่กัน โดยเราจะใช้วิธีการนั่งรถตู้ไปยังด่านปาดังเบซาร์กัน

เมื่อถึงขนส่งแล้วเราก็เดินตรงดิ่งไปซื้อตั๋วรถตู้ที่เคาน์เตอร์ 43 

แล้วก็นั่งรถรถมาแค่อึดใจเดียวก็นั่งรถตู้ตุเรง ตุเรงกันไปที่ด่านตรวจคนเข้าเมืองปาดังเบซาร์กัน

ตอนแรกเราคิดว่านั่งรถตู้คงจะใช้เวลาไม่นาน

แต่จริง ๆ ล่อไปเกือบ 2 ชั่วโมงเลย

นั่งหลับแล้ว หลับอีก ตื่นแล้ว ตื่นอีก ก็ยังไม่ถึงซ้ากที

หลังจากที่เรานั่งรถตู้มาอย่างนานแสนนานแล้ว

ก็ถึงด่านตรวจคนเข้าเมืองซักที!!

เพียงแค่เราก้าวเท้าเข้าไปเพียงหนึ่งก้าว

ก็จะมีเดินปรี่เข้ามาให้เราอย่างเร็วไว พร้อมกับถามว่า

"แท็กซี่มั้ยคะเข้าด่านปาดังค่ะ ราคาเท่านี้ๆๆค่ะ"

"น้อง ๆ แลกเงินมั้ย แลกเงินมาเลยัง"

จนเราสับสน เพราะแต่ละคนเข้าชาร์จเราไวมาก

แต่ก่อนที่เราจะเข้าตม.ไป ก็ได้ทำการดีลแท็กซี่คันหนึ่ง

จริง ๆ มันไม่เชิงแท็กซี่หรอก แต่ฟีลแบบแกร๊บมากกว่า

ดีลกันว่า 4 คน เอาไปเลย 300 บาท ก็เลยตกลงไป

เพราะคิดว่าถ้านั่งมอเตอร์ไซค์ไปเสียคนละ 100 บาท 4 คนก็ 400 บาท

งั้นไปแท็กซี่ดีกว่าค้าบบบบ

ก่อนที่เราจะเข้าไปยังเขตของมาเลเซีย

ก็ต้องทำการต่อคิวที่นานมาก นานโคตร ๆ นานสุด ๆ 

เพราะจำนวนของรถที่ข้ามไปยังฝั่งมาเลเซียคือเยอะจนรถติดแอ้กเลย

ที่รถติดนานขนาดนี้ ก็เพราะว่าเราต้องต่อคิวสแตมป์พาสปอร์ต

และสแกนกระเป๋าเดินทางต่าง ๆ ด้วยการลงจากรถ ก็เลยอาจจะทำให้นานไปบ้าง

แต่พอเมื่อทำการเข้าตม.มาเลเซียเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

รถแท็กซี่ก็จะพาเราไปที่สถานีรถไฟปาดังเบซาร์

เป็นไงงงง ใกล้จะถึงความจริงแล้ววว

เมื่อถึงสถานีรถไฟปาดังเบซาร์แล้ว

เราก็เดินไปที่ตู้ซื้อตั๋วทันที โดยเราซื้อกับตู้จ่ายตัวอัตโนมัติ

จิ้ม ๆ กด ๆ ไม่อยาก ก็เลือกเลย "สถานีบัตเตอร์เวิร์ท"

แล้วเราก็เดินตามทางมาเรื่อย ๆ ที่ชานชาลาที่ 2

รถไฟจะมาเวลา 12.30น. ก็มาตามเวลานั้นเลย (เลทไปบ้าง 3-5 นาที)

พวกเราก็จัดแจงเลือกที่นั่งให้เรียบร้อย

รถไฟฟ้าที่เรานั่งไปยังบัตเตอร์เวิร์ท จะเรียกว่า KTM 

ข้างในขบวนที่นั่งถือว่าใช้ได้เลย

แต่ติดอยู่อย่างเดียวคือ เขาไม่มีจอดิจิตอลบอกว่าตอนนี้ถึงสถานีไหน

อีกทั้งเสียงประกาศของพนักงานบนรถไฟฟ้าก็ไม่ใช้ภาษาอังกฤษเลยแม่~

เราต้องคอยเงี่ยหูฟังว่าตอนนี้ถึงไหนแล้วน้า

พยายามเดินไปดูป้ายบอกสถานีในขบวนรถก็ดันไม่มีคำว่าบัตเตอร์เวิร์ทอีกต่างหาก

นั่งงงเป็นไก่ตาแตกเลยว่า เรามาขึ้นถูกมั้ยเนี่ย TT

เรานั่งไปได้ถึงสถานีที่ 10 ก็เตรียมตัวแบกเป้ลงจากรถไฟ

แต่โชคดีมาก ๆ ที่เจอพี่คนไทยคนนึง

เขามาสะกิดบอกว่า "น้อง ๆ บัตเตอร์เวิร์ทอีก 2 ป้ายนะ"

ก่อนที่พี่เขาจะลงที่สถานีนี้ ก็ยังหันมาตะโกนบอกอีกด้วยว่า "2 ป้ายนะน้องงง บัตเตอร์เวิร์ท!!"

ดีนะเนี่ยที่มีพี่คนใจดีคนนี้บอก ไม่งั้นต้องรอรถไฟขบวนต่อไปนานแน่..

นั่งอยู่บนรถไฟฟ้าจนก้นชา ในที่สุดก็ถึงแล้ว

"สถานีบัตเตอร์เวิร์ท" ระยะทางที่จะถึงปีนังเริ่มเข้าใกล้มาทุกทีแล้ว!!

แต่ก็ยัง..

เพราะเรายังต้องต่อเรือเฟอร์รี่จากบัตเตอร์เวิร์ทนี่แหละ

ไปยังปีนังงงง ความพีคคือ ก่อนที่เราจะลงเรือนั้น

เราต้องเดินไปซื้อตั๋วเรือกันก่อน

ตอนแรกเราตั้งใจจะไปรอบ 15.00น. เราก็ยืนต่อคิวชิล ๆ เพราะเวลายังเหลือ

ยืนคุย ยืนเม้ากันสักพัก หันไปมองเคาน์เตอร์อีกที

เอ้า!! รอบ 15.00น. ไม่ทันแล้ว ต้องได้ขึ้น 16.00น. 

โอ้ยยย เหลือเวลาตั้ง 1 ชั่วโมงนั่งรอจนหลับไปเลย~

นั่งรอเรือเฟอร์รี่ได้ 1 ชั่วโมงเต็ม

ก็ได้เวลาขึ้นเรือกันแล้วจ้า

คนเดินต่อแถวกันยาวมาก และในที่สุดเราก็ได้เข้ามานั่งในเรือกันสักที!!

(รูปเรือเฟอร์รี่)

น่ั่งชมวิวบนเรือได้ประมาณ 15 นาที

ในที่สุด.. 

ที่เราเลือกเดินทางไปมาเลเซียครั้งนี้ด้วยทางบกก็มาจากหลาย ๆ เหตุผล

ทั้งดูรีวิวมาบ้าง อ่านเจอบ้าง 

และก็อยากลองกลับมาเที่ยวแบกเป้อีกครั้งหลังจากที่ห่างหายไปนานถึง 5 ปี 

ที่สำคัญเลยคือ เราเป็นคนชอบมองวิวข้างทางมาก ๆ ไม่ว่าจะนั่งรถ นั่งเรือ นั่งเครื่อง 

ถึงแม้จะเป็นวิวซ้ำ ๆ เดิม ๆ ก็ยังคงชอบหันหน้าไปทางหน้าต่างอยู่ดี 

การเดินทางครั้งนี้มันเลยทำให้เราได้มองเห็นบรรยากาศรอบข้าง สังเกตสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแบบชัดเจน

และได้เก็บเกี่ยวความรู้สึกระหว่างทางหลาย ๆ อย่าง 

และเมื่อไปถึงจุดหมายปลายทางแล้วก็ทำให้ความรู้สึกเหนื่อย เมื่อย ล้า หายไปโดยพลัน...