เคยคิดมาตลอดเลยนะ ว่าต้องหาแฟนแบบที่ตั้งสเปคไว้ทุกอย่าง
.... หล่อ แต่งตัวดี ถ่ายรูปเป็น เล่นดนตรี ร้องเพลงเพราะ วาดรูปสวย
ค่ะ! ไม่แปลกใจทำไมมึงไม่มีผัว ------ เพื่อนกล่าว
จนมีโอกาสได้คุยกับคนนึง ซึ่งโดยรวมๆ แล้วก็ไม่ค่อยตรงตามที่กล่าวไว้ข้างต้น
แต่เหมือนเราหลงรักเทสต์ทางดนตรีของเค้า เพลงที่เค้าฟังคือมันดีมากๆ แทบจะทุกเพลง
พอเทสต์ทางดนตรีไปกันได้แล้วเหมือนทุกอย่างจะดีหมด แฮปปี้ เราชอบเค้า
เอ๊ะ... หรือเราชอบการฟังเพลงของเค้ากันแน่วะ ?
นั่นสิ
ไม่ว่าคำตอบจะเป็นยังไง หลังจากที่คุยกับคนนั้น คนที่คุยต่อๆ มาเราต้องถามเรื่องเพลงก่อน
เหมือนจะติดเป็นนิสัยไปแล้ว พอเรื่องเพลงตรงกัน ทุกๆ อย่างจะไปแบบรวดเร็วมาก
เมื่อเทียบกับคนที่ไม่ได้ฟังเพลงแนวเดียวกัน เหมือนทุกอย่างตัน ไปต่อไม่ได้
ต่อให้เค้าจะพยายามทำเหมือนรู้เรื่อง เหมือนจะอินกับเพลงไปพร้อมๆ เรา
แต่มันก็ดูออกว่ามันไม่ใช่อ่ะ ไม่ต้องพยายามอะไรเบอร์นั้นก็ได้ 55555555
คงเป็นเพราะเรารักเพลงมากๆ ถ้าจะมีความสัมพันธ์อะไรเกิดขึ้นมันก็ต้องมาพร้อมเสียงเพลงอ่ะ
เรารักการที่เวลาเรารู้สึกยังไงตอนฟังเพลงนั้น เวลาฟังอีกกี่ทีก็จะรู้สึกแบบนั้น
แต่ถ้าเป็นในกรณีของเพลงที่ฟังตอนเศร้า จะเป็นอะไรที่เหี้ยมาก
เราไม่สามารถฟังเพลงในช่วงระยะเวลานั้น แต่ต้องคอยลองกดฟังอยู่เรื่อยๆ
ถ้าวันที่เราฟังเพลงนั้นแล้วไม่คิดถึงเค้า แสดงว่าเราโอเคแล้ว
สำหรับเรา เรื่องการฟังเพลงคงเหมือนสเปคอย่างหนึ่งแหละ เหมือนบางคนชอบคนตัวสูง บางคนชอบคนเล่นดนตรี บางคนชอบคนเล่นกีฬา แต่แปลกตรงที่เวลาเราเจอเรื่องการฟังเพลง เรามองข้ามอย่างอื่นไปเลย เราสามารถชอบเค้าได้แบบง่ายๆ เลย :-)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in