เขียนมาตั้งสองเดือนที่แล้ว จำอะไรไม่ได้เลยว่าเขียนอะไรไปบ้าง

เจ๋งดี ทำไมถึงไม่เขียนบ่อยๆนะ จะเขียนสไตล์เดิมละกัน อ่านอันแรกละชอบ ไม่เขิน

ย้อนกลับไปอ่านแล้วรู้สึกถึงความแฮปปี้ของตัวเอง รู้สึกได้ถึงความพอซซิทีฟมากๆ ชอบ

ก็จะพยายามเขียน ให้ตัวเองกลับมาอ่านโพสนี้แล้วรู้สึกดีละกันนะ

ก็วันนี้วันที่เท่าไหร่ละอะ กลางเดือนสิบเอ็ดแล้ว

เร็วมากเลยเอาจริง อยู่อังกฤษรอบนี้มาสามเดือนแล้ว เหลืออีกเดือนเดียวก็จะกลับบ้าน

คือสองเดือนที่ผ่านมา ก็ไม่ค่อยมีประสบการณ์อะไรเพิ่มขึี้นจากตอนเขียนโพสแรก

แต่คิดว่ามีการเติบโตทางความคิดมากขึ้นนะ อาจจะคิดไปเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

หลักๆที่เกิดขึ้นก็ ทำงานร้านไทยเป็นประจำมาตลอด เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เวลาผ่านไปเร็วมากๆ

มีเงินเก็บครั้งแรกของชีวิต แบบเป็นเงินที่ตั้งใจเก็บจริงๆ จะเอาไปทำอะไรยังไม่รู้ แต่ตั้งใจเก็บไว้ก่อน

ละก็เพื่อนสนิทมาหา นางมาเที่ยว แพลนกันไว้นานแล้ว นางก็มารวมทั้งหมดสิบวัน 

แต่เนื่องจากการขัดข้องของมหาลัย ห้าในสิบวันนั้นเราต้องไปเรียนทุกวันเลยจ้า

ไปเที่ยวกันเยอะพอสมควร ไปหลายๆที่ที่เราเองก็ไม่เคยไปเลยอะ ดีใจมาก

ก็รักนางมาก ตอนนางกลับก็เศร้าพอสมควร แต่ก็ใช้ชีวิตกันต่อไป

พูดถึงคุณแฟนบ้างดีกว่า เมื่อก่อนเค้าชอบมาแอบอ่าน เดี๋ยวนี้ไม่รู้ยังมาอ่านอีกไหม

ถ้ามาอ่านก็อยากให้รู้ว่ารักนะ รู้ว่าเป็นประสาท แต่ก็รักนะ

ไม่รู้จะได้เจออีกทีตอนไหน อยากให้เต็มที่กับทุกอย่างทีทำอยู่ 

ไม่อยากให้เป็นห่วง และไม่อยากให้ต้องคิดอะไรเรื่องเราเลย

เราอยากเป็นแฟนที่ทำให้ชีวิตพี่ง่ายขึ้น ก่อนหน้านี้อาจจะทำให้สะดุดๆไปบ้าง

แต่ชีวิตอะเนอะ สู้ๆนะครับ คงทำอะไรไม่ได้มาก เต็มที่ก็คงบอกให้สู้ๆทุกครั้งที่จังหวะมันจะบอกได้

ไว้เจอกันที่รัก

ถึงตัวเองในอนาคต

ชีวิตก็มีขึ้นๆลงๆอะแหละ เรื่องอารมณ์ความรู้สึกอะไรต่างๆ มันไม่เคยมีอะไรแน่นอนเลยจริงๆ

บางทีเราเองก็เผลอทำให้มันยากเกินไปเองด้วย ยังไงก็ตามอย่าคิดมากนะ 

ค่อยๆเรียงลำดับจัดการกันไป วางแผนอะไรไว้ให้เยอะๆๆๆๆเลย 

นี่ตอนธันวาปีแรกอะ เคยแพลนไว้เลยนะว่ากลับไทยไปจะไปเจอใครวันไหนบ้างอะ 

ลองทำดูอีกมะ เดี๋ยวไม่ได้เจอนะ 55555

เออคิดถึงเพื่อนมากนะจริงๆ