จบแล้วค่า เป็นอะไรที่ขัดใจมาก..... ฮืออออออ  สรุปที่เห็นลูบหัวคือลุงมโนค่ะ ..... แล้วไม่ได้คุยกันสักคำ คำทักสักประโยคก็ไม่มี เราดูว่าน้องก็ไม่ได้รังเกียจอะไรลุงนะคะ เหมือนอยากคุยด้วย พยายามหาเวลาปลีกวิเวกมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆเปิดโอกาสให้ลุงเต็มที่แล้ว ลุงไม่คว้าโอกาสนั้นเพราะละอาย เพราะกลัว เพราะแก่ ฉากแต่งหน้า ฉากลุงร้องไห้เป็นอะไรที่เราสะเทือนใจมากๆเลยค่ะ ดูจบเศร้าหน่วง สงสารเสียดาย คือทั้งเรื่องเราเอาใจช่วยลุงมากๆอ่ะ แถมตอนจบก็มาตายน่าสงสาร  คือโรคหัวใจกำเริบ แทนที่มาพักผ่อนจะคลายเครียด นี่ลุงเครียดทุกซีน มีฝันร้าย ต่อสู้กับภายในจิตใจเบื้องลึกตนเองอีก เฮ้อออ  

สำหรับเราแล้ว "Death in Venice" เป็นหนังอีกเรื่องที่ดีมากๆเลยค่ะ ภาพสวย กลิ่นอายคลาสสิกแบบเก่าๆ หนังเรื่องนี้ถือว่าประสบความสำเร็จในแง่รางวัลมากๆเลยค่ะ ได้ทั้งจากรางวัลที่คานส์ BAFTA (กวาดเยอะเลย) เข้าชิงออสการ์เครื่องแต่งกาย เหนือสิ่งอื่นใด น้องที่เล่นเป็นTadzio ตอนนั้น (คุณ Björn Andrésen) ยังดีงามมากๆ โผล่มาทีไรปังทุกซีน น้องสวยเวอร์ ยิ้มน่ารัก ยิ้มหวานๆมาที 

อย่าให้ต้องคุณลุงกุ๊สต๊าฟเลย เราก็ใจไม่ดีค่ะ 5555

โดยส่วนตัวคิดว่าช่วงที่หนังดึงกระชากอารมณ์อย่างที่สุดคงเป็นภาพที่แช่นิ่งๆ ทั้งที่ถ่ายไกลๆ และซูมใบหน้า จับความรู้สึกตัวละคร คลอด้วยซาวด์แทรก Symphony No. 5 by Gustav Mahler  -adagietto- เนี่ยแหละค่ะที่แม้จะหยิบมาฟังซ้ำหลังหนังจบก็ปวดใจอย่างบอกไม่ถูกT^T  ซึ่งตรงนี้นักวิจารณ์บางส่วนบอกว่ามันดูไม่สร้างสรรค์และเป็นการใช้มุมกล้องแบบโหลๆ แต่เราคิดว่ามันโอเคเลยทีเดียว คู่ควรรางวัล BAFTA Best Cinematography แล้ว (แถมPasqualino De Santisก็เพิ่งคว้าออสการ์ไปหยกๆเมื่อ 1969) เราคิดว่าสำหรับหนังเรื่องนี้ที่เด่นสุดก็เป็นCinematography แหละค่ะ 55555

มุมมองบางส่วนของคนที่ได้อ่านนิยายมาก่อน อาจจะไม่ถูกใจ Death In Venice แบบฉบับของวิสเคาตี้นัก อย่างแรกการเปลี่ยนอาชีพของแอชเชนแบช อย่างต่อมาคือการใส่ความ"หื่นกระหายทางเพศ" ที่มีต่อตัวน้องมากเกินกว่าบทประพันธ์ดั้งเดิมของโทมัส แมนน์มี  ส่วนใหญ่ฉบับนิยาย ความรู้สึกของแอชเชนแบชจะเป็นไปอย่างยกย่อง เชิดชู หลงใหลในความสะอาด บริสุทธิ์ แห่งความเยาว์วัย ซึ่งตรงนี้เรากลับเห็นว่ามันก็ขึ้นอยู่กับการตีความ ในยุคที่นิยายออกตีพิมพ์ 1912 ความโจ๋งครึ่มของวรรณกรรมชายรักชายเป็นสิ่งต้องห้าม ตัวโทมัส แมนน์เองก็เป็นนักเขียนดัง การจะใส่ให้ตัวละครลุ่มหลงในตัณหาเกินกว่าความพอดีแบบศิลปะก็ดูเกินจำเป็นและไม่เป็นผลดี แม้ว่าบางส่วนเราก็แอบเห็นด้วยกับคำวิจารณ์ ที่การใส่ซีนโสเภณีมามันออกจะดูประดักประเดิดและเป็นการเปรียบเทียบTadzio ผู้สูงค่ากับผู้หญิงบริการ ก็ดูเป็นความจงใจของผู้กำกับที่ออกจะล้ำเกินบทประพันธ์ไปเสียมากอยู่ก็ตามค่ะ
สรุป เราให้ 4 / 5
หัก1คะแนนที่ไม่ค่อยตรงกับบทประพันธ์และการตัดไปตัดมาตอนลุงคิดถึงอดีต ที่เราคิดว่าบางซีนก็เหมาะสม บางซีนก็ไม่เหมาะสมค่ะ 

ใครสนใจ SEARCHING FOR TADZIO ตามต่อไปดูคลิปนี้ได้ค่ะ https://youtu.be/_eKEBLv8_Ys    

ทีมงานวอร์เนอร์และผกก.ไปออดิชั่นเด็กๆทั่วยุโรป ตอนแรกอยากได้เด็ก 12 y แต่ก็ไม่ถูกใจมาเจอหนุ่มสวีดิช อายุ14 ที่ออร่าจับมาก แม้จะตัวสูงไปนิด อายุเกินไปสักหน่อย แต่ในที่สุดคุณ Björnก็ได้มาสวมบทเป็นน้องที่ใครๆเห็นก็ต้องตกหลุมรักค่ะ ^^ 

ส่วนที่เรื่องนี้ดังมากที่ญี่ปุ่น เพราะTadzio นำเทรนด์เด็กผู้ชายตาหวานที่นั่นเลยค่ะ นักเขียนการ์ตูนทาเคมิยะ เคโกะยังเอาไปเป็นแบบ ส่วนคุณBjörnก็ถ่ายแบบ ถ่ายโฆษณาให้ที่ญี่ปุ่นอยู่หลายชิ้น แม้ว่าตอนนี้จะทำงานในแวดวงดนตรีเป็นนักเปียโนไปแล้วก็ตามค่ะ 

ถ้ามีข้อผิดพลาดประการใดสำหรับรีัวิวแบบแฟนเกิร์ลอันนี้ก็ติชมได้นะคะ สามารถบอกให้เราเพิ่มเติมแก้ไขได้ค่ะ สุดท้ายขอฝาก Call me by your nameด้วยค่ะ5555 (Tie in ซะเลย) อยากให้อ่านนิยายก่อนไปดูในโรงมากๆ นิยายดีมากๆ ใครเป็นแฟนเรื่องนี้แอดมาคุยกับเราได้น้า @ifnotlater_when 

ขอบคุณที่อ่านจนมาถึงตรงนี้ค่ะ  //