다시 돌아와 돌아와 돌아와 

(กลับมาอีกครั้งเถอะนะกลับมา กลับมา)

หลังการแสดงคอนเสิร์ตที่แสนยาวนาน แสงไฟภายในฮอลล์ขนาดใหญ่เริ่มดับลง เอฟเฟกต์กระดาษสีขาวจากการแสดงเมื่อครู่ค่อยๆ โปรยตัวลงมากระทบกับแสงสว่างจากแท่งไฟสีเหลืองในมือของเหล่าแฟนคลับที่กำลังโบกสะบัดไปมาตามจังหวะเพลงที่ใช้ร้องและตะโกนเรียกให้ศิลปินที่พวกเขารักกลับออกมาบนเวทีอีกครั้งหนึ่ง เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจากกัน…เป็นเดือน เป็นปี หรืออาจเป็นตลอดไป

ฉันโบกแท่งไฟสีเหลืองไปตามจังหวะอย่างสุดแรง เช่นเดียวกันกับแฟนคลับคนอื่นๆ แสงของมันเริ่มริบหรี่ เพราะห่างหายจากการใช้งานมาเป็นเวลาเกือบหนึ่งปีเต็ม ปากตะโกนประโยคเดิมซ้ำไปซ้ำมาจนสุดเสียง หากแต่ยังไม่มีทีท่าว่าจะเหน็ดเหนื่อย เสียงแห่งความปรารถนาที่ดังก้องไปทั่วบริเวณ ทำให้น้ำตาฉันรื้นขึ้นมาด้วยความประทับใจ เพียงไม่นาน แสงไฟบนเวทีก็สว่างไสวขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับการปรากฏตัวของศิลปินหนุ่มทั้ง 7 คน…

ฉันกลับมาคิดถึงบรรยากาศในวันนั้นอีกครั้ง หลังจากอ่านคำแถลงการณ์เกี่ยวกับการขอถอนตัวออกจากการเป็นสมาชิกวง INFINITE ของโฮย่า ใช่ ฉันเป็นแฟนคลับของศิลปินเกาหลีวงนี้ 

วงบอยแบนด์อายุ 7 ปี ที่ประกอบไปด้วยผู้ชายทั้งหมด 7 คน คิมซองกยู จางดงอู นัมอูฮยอน อีโฮวอน (โฮย่า) อีซองยอล คิมมยองซู (แอล) และอีซองจง 

วงบอยแบนด์ที่เป็นเสมือนขุมพลังงานและแหล่งกำลังใจของฉันตลอดเวลา 4 ปีที่ผ่านมา

ฉันรู้จัก INFINITE อย่างเป็นทางการครั้งแรกตอนชั้นมัธยมศึกษาปีที่6 เพราะนัมอูฮยอน แสดงเป็นพระเอกในซีรีย์ที่ฉันติดงอมแงมอย่างเรื่อง ‘Hi school love on’ ถึงแม้ว่าช่วงเวลานั้นจะเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่ส่งผลกับอนาคตตัวเองอย่างการสอบเข้ามหาวิทยาลัย แต่ฉันก็ยังสามารถแบ่งเวลาไปให้กับการตามดูรายการโทรทัศน์เก่าๆ ที่เขาเคยไปออก ตามฟังเพลงในอัลบั้มต่างๆ และสมัครใจเข้าเป็นแฟนคลับพวกเขาทั้ง 7 คนในที่สุด 

แน่นอนว่า INFINITE ไม่ใช่ศิลปินกลุ่มแรกที่ฉันรักและชื่นชอบ การติ่งหรือการคลั่งไคล้ในสิ่งใดสิ่งหนึ่งอย่างบ้าคลั่งดูเหมือนจะเป็นของคู่กันกับฉันมาตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบัน จากศิลปินไทยอย่างคู่พี่น้องกอล์ฟไมค์ เติบโตมาเป็นนักเขียนและสำนักพิมพ์โปรด ผู้กำกับหนังชื่อดัง จนกระทั่งปัจจุบันนี้ที่ฉันเพิ่งเพิ่มจองเซอุน ศิลปินฝึกหัดที่เข้าแข่งขันในรายการเรียลลิตีชื่อดังของเกาหลีอย่าง Produce101 season 2 เข้ามาเป็นศิลปินในดวงใจคนใหม่อีกหนึ่งคน

“เขาตัดสินใจที่จะเลือกเดินอีกเส้นทางเพื่อทำตามความฝันของเขา” เป็นประโยคที่ทำให้ฉันสะดุดใจ 

โฮย่ามีความฝัน ฉันรู้ในข้อนี้ดี ครั้งหนึ่งเขาตัดสินใจหยุดเรียน และเลือกที่จะเดินทางจากปูซานเข้ามาไล่ล่าความฝันในการเป็นไอดอลแม้จะผิดหวังจาก JYP Entertainment แต่เขาก็ประสบความสำเร็จที่ Woollim Entertainment ในที่สุด มันเป็นเพราะความตั้งใจมุ่งมั่น และพยายาม ฉันเชื่ออย่างนั้น 

ซ้อม ซ้อม ซ้อม แล้วก็ซ้อม ไม่ใช่แค่พ่อและแม่ที่บอกกับฉันแบบนี้เสมอ เวลาฉันต้องต่อสู้กับเส้นทางแห่งความฝันที่ดูห่างไกล แต่เขาก็บอกแบบนี้เหมือนกัน บอกกับแฟนคลับ และบอกกับตัวเองว่าต้องซ้อมให้หนัก ต้องทำให้ดีขึ้น ต้องเป็นคนที่พัฒนาอยู่เสมอ 

คำพูดทำนองนี้วนเวียนเข้าหูซ้าย ทะลุออกหูขวามาเนิ่นนานจนฉันเคยชินและยึดถือมันเป็นคติพจน์ในการดำเนินชีวิตไปแล้ว เพราะฉันเชื่อในผลของความพยายามมาก ฉันคงสอบเข้าเตรียมอุดมฯ ไม่ติดถ้าไม่บอกตัวเองให้เลิกสนใจคำพูดของคนอื่น แล้วตั้งใจอ่านหนังสือต่อ คงไม่ได้ร่วมงานเป็น reader service กับสำนักพิมพ์แซลมอน ถ้าฉันยอมแพ้และไม่ส่งใบสมัครไปอีกครั้ง หรือศิลปินระดับโลกอย่าง จัสติน บีเบอร์ ก็คงไม่มีเพลง love yourself ออกมา ถ้าเขาไม่ลองเขียนเพลงมั่วๆ จนมันเสร็จ

“สิ่งที่เราจะแข่งด้วยได้คือตัวเราเอง เอาชนะตัวเองคนเมื่อวาน” พ่อบอกกับฉันอย่างนั้น ตอนที่ฉันอยู่ในภาวะเสมือนบุคคลไร้ความสามารถ ภาวะที่ฉันใช้เรียกช่วงเวลาที่พลังกายไม่มี พลังใจติดลบ เพราะขาดความมั่นใจ และคิดว่าตัวเองไม่น่าจะทำอะไรสำเร็จได้สักอย่าง

ฉันเดาว่าโฮย่า คงคิดมีความคิดหรือความเชื่อคล้ายๆ กัน ความเชื่อที่ว่า อย่างน้อยถ้าวันนี้ฉันยังคงก้าวต่อไป ฉันก็มีโอกาสที่จะสำเร็จในวันข้างหน้า 

ฉันคงจะเป็นนักเขียนได้ในสักวัน ถ้าตอนนี้ฉันยังคงเขียนอยู่ เช่นเดียวกันกับเขาที่คงจะประสบความสำเร็จในเส้นทางใหม่ที่เลือกเดิน ถ้าวันนี้เขายังก้าวต่อไปด้วยความมุ่งมั่นแบบที่เคยทำ

ตลอดเวลาที่ผ่านมา INFINITE เป็นเหมือนแสงอาทิตย์ที่ส่องลงมาให้ความอบอุ่นกับฉันแม้ในวันที่มีพายุกระหน่ำ เพลง Footsteps ยังคงเป็นแหล่งเติมพลังบวกชั้นดีที่ช่วยเยียวยาจิตใจ เวลาฉันหมดไฟ สับสน และท้อแท้ในชีวิตให้ดีขึ้นได้เสมอ 

ไม่มีอะไรเหมือนเดิมได้ตลอดไป นี่เป็นสัจธรรมข้อหนึ่งที่ฉันได้รับจากการติ่ง 

สักวันหนึ่งอาจจะเป็นฉันเองก็ได้ที่เดินจากไป และหากวันนั้นมาถึง ฉันคงไม่หวังอะไรมากไปกว่าการที่ตัวเองจะไม่ลืมความทรงจำเหล่านี้ ความทรงจำที่ว่าครั้งหนึ่งในชีวิตฉันเคยได้รักและชื่นชอบคนธรรมดาๆ ที่แสนพิเศษพวกนั้น คนที่ทำให้ฉันไม่ยอมหมดหวังในความฝัน คนที่เป็นเหมือนแรงผลักดันให้ฉันสามารถทำอะไรหลายๆ อย่างในชีวิตได้สำเร็จ อย่างน้อยที่สุดก็คือบทความชิ้นนี้ บทความที่ประกอบสร้างขึ้นมาด้วยความรักและความติ่ง