ขอบอกว่างานนี้ RUSH สมชื่อคอนเสิร์ตจริงๆ เป็นทริปที่ลุ้นมากว่าจะได้ไปหรือไม่ เพราะงานนี่ก็เลื่อนๆๆๆ จนวันเปิดร้านมาตรงกับวันที่ต้องบินพอดี ตอนที่รู้นี่คือชอคมากกกกก ทั้งที่เคยขอนายไว้แล้ว แล้วเค้าก็เคยอนุญาตแล้ว แต่พอเลื่อนวันเปิดมาตรงกับทริปพอดี เครียดอยู่คนเดียวหลายวัน ไม่กล้าไปถามนายว่าสรุปว่ายังให้ไปอยู่มั้ย
แล้วก่อนบิน 2-3 วัน ร้านก็โดนเลื่อนเปิดอีก (จริงๆ ก้แอบภาวนาให้เลื่อนนะ 5555) สรุปว่าของมาส่งไม่ทัน เตรียมเมนูไม่ทัน ก็เลื่อนเปิดไปอีกวีคนึง ก็เลยได้บินแบบสบายใจ
แต่กว่าจะได้สบายใจ นี่เหนื่อยกายมาก ปั่นงานทุกอย่าง ทุกเมนูให้เสร็จภายใน 1 วีค (จริงๆ แค่ 3 วัน) ซึ่งจริงๆ แล้วเป็นอะไรที่แทบเป็นไปไม่ได้เลย มีแต่เมนูใหม่ที่ไม่เคยทำ และสูตรที่นายให้มาก็คือ... ไม่ตรง ไม่ถูก ไม่อร่อย ไม่เซท ไม่เข้ากัน แสรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เออ ก็ทำๆ ไปก่อนอ่าเนาะ ให้มันได้หน้าตา ได้การ plating ก่อน แล้วเดี๋ยวรสชาติค่อยกลับมาแก้ก้ได้วะ
จริงๆ มีอีกอุปสรรคในการทำ ก็คือ ให้เราสอนทุกคนว่าต้องทำอะไรยังไง
หืมมมม??? สูตรใหม่ ไม่เคยทำ จะสอนได้มั้ยคะคู้ณ แล้วให้แบ่งหน้าที่ให้คนอื่นทำด้วย แล้วแบบ.... คนไม่เคยทำขนม ให้เค้ามาทำขนม แม่ม อยากบอกว่ายุ่งกว่าเดิมอีกค่า!!!!
แต่สุดท้ายก็ผ่านไปด้วยดี และได้หยุด และ ได้ บิน ฟิ้ววว ว ว ว ว ว .........
ออกจากดอนเมือง คืนวันอาทิตย์ 7 สค มุ่งสู่นาริตะ ถึงตอนเช้า 8 โมง
ซึ่งก็ต้องลุ้นอีก เพราะตารางรถบัสมีถึงแค่ 10.30 ถ้าพลาดก็ต้องรอรอบ 14.30 กันโน่นเลย แล้วก็จะไปถึงมิโตะเย็นๆ .... เป็นอะไรที่เราไม่อยากให้เกิด
พอเครื่องแตะพื้น เราก็รีบจ้ำอ้าวมาถึง immigration แถวยังสั้นๆ อยู่ ดีใจสุด คิดว่าไงๆ ก็แป๊บเดียวเนาะ
ผิดคาดค่ะคุณ
จนท. นาริตะ โหดกว่าฝั่งคันไซเยอะมาก จากที่ไปคันไซมาตลอด จนท. แค่ดู passport บางทีก็ไม่ถามด้วยซ้ำว่ามาทำอะไร แล้วก็ให้ผ่าน เป็นแบบนี้กับหลายๆ คนนะ แต่พอนาริตะ จนท. ถามคนข้างหน้าเราเยอะทีเดียว แล้วก็โดนส่งเข้าห้องหลายคนด้วย ถ้านับแถวเรา และแถวข้างๆ เราไปยืนแค่ไม่กี่นาที โดนส่งเข้าห้องไปประมาณ 10 คนได้ ..... ณ จุดนี้ ก็เริ่มกลัว ....
แต่พอถึงคิวเราก็ไม่มีปัญหา จนท. แสกน passport มองหน้า ไม่ได้ถามอะไร แล้วก็ให้ถ่ายรูป แสกนนิ้ว จบ แล้วก็มารอกระเป๋า ซึ่งก็ไม่นาน ผ่านออกมาข้างนอกได้เร็วกว่าที่ตั้งเป้าไว้เยอะ
รับกระเป๋าผ่านออกมาประมาณ 9 โมงนิดๆ ทันรถรอบ 9.20 พอดีเป๊ะๆ
แต่ตรงนี้ก็มีลุ้นอีก เพราะหาที่ขายบัตรไม่เจอ ไปถาม information counter พนง. ก็อธิบายแบบดีและละเอียดมาก (เกินไป) คือ counter ขายตั๋วห่างไปอีก 2 เสา แต่เธอก็พยามพูด + ทำท่าเดินๆๆๆๆๆๆๆๆ ไปอีก 30 เมตร ก็จะเจอนะคะ ............ ค่าาาาา คือแบบบว่าาาาา จะตกรถก็เพราะท่าเดินเธอนี่แหละ ToT ก็ต้องพูดตัดบทแบบสวยๆ ถามว่า เดินไปทางนี้ 30 เมตร ใช่มั้ยคะ ขอบคุณค่ะ ฟิ้วว ว วว ว ว ว ว...
แล้วเราก็ได้ตั๋วรถแบบเฉียดฉิว วิ่งมาต่อคิว ส่งกระเป๋า รับบัตรฝากกระเป๋า แล้วรถก็มาพอดีเป๊ะ!
แล้วเราก็นั่งมองทุ่งนาไปอีก 2 ชั่วโมงจ้า
มันทุ่งนาจริงๆ เยอะมาก นา ภูเขา นา ภูเขา นา ภูเขา นา ภูเขา จนกว่าจะเข้าตัวเมือง ก็ 1 ป้ายก่อนที่เราจะลง ซึ่งเมืองก็เล็กมาก 5555
ก่อนไป เราก็หาอ่าน review ว่ามีเที่ยวอะไรบ้าง ส่วนใหญ่ก็ต้องนั่งรถออกไปอีกหน่อยทั้งนั้น แต่ด้วยความขี้เกียจ + ร้อน + ไม่ได้รักธรรมชาติอะไรขนาดนั้น ขอสิงอยู่แถวสถานี มีตึกช้อปปิ้งนิดหน่อย แค่นั้นก็พอแล้ว
และมื้อแรก!!!! อันนี้ก็สำคัญ และหลงทาง ... อีกแล้ว
ห้างนี้มี 2 ตึก คือตึกทางออกเหนือ ทางออกใต้ ซึ่งพอเดินเข้าไปอยู่ในสถานีแล้ว เราก็ไม่รู้อะว่าประตูห้างอันนี้มันคือของตึกไหน เดินวนอยู่ในตึกเหนือนานมากกก เดินทุกชั้น แล้วก็ยังหาร้านนี้ไม่เจอซักที เลยออกมานอกห้าง .... เพื่อพบว่า เข้าไปผิดตึก จ้าาา า าา า าาาาา
พุ่งไปสู่อีกตึกนึง เราจะได้กินแล้วแน่ๆๆๆๆ แต่พอขึ้นบันไดเลื่อนไป ก็มีแถวคิวหน้าร้านอีก ToT คือหิวและเหนื่อยอ่า อยากกินๆๆๆๆๆ แต่ก็ทนรอๆๆๆ เพราะเล็งไว้นานแล้วว่าอยากกินร้านนี้สุดๆ แล้วก็ไม่ผิดหวังจริงๆ น้ำซุปอร่อยมาก!! หมูหนามาก!!!! นุ่มละลายในปากสุดๆ แต่เส้นออกจะแข็งไปนิดนึง อาจจะเป็นสไตล์ของร้าน ไม่ว่ากัน โดยรวมแล้วก็ยังอร่อย คิคิ ชามนี้ 800เยนเท่านั้น อิ่มถึงกลางคืนเลย
กินเสร็จ ก็เริ่มภาระกิจติ่งค่ะ ไปจองตั๋วหนัง HiGH&LOW THE MOVIE ดูรอบ 5 โมงเย็น ก็เลยมีเวลาช้อปปิ้งนิดหน่อย ซื้อกระเป๋าได้ 1 ใบ + เบียร์อีกมากมาย อยากบอกว่า supermarket ที่ญี่ปุ่น ไม่มีถุงก๊อบแก๊บให้ฟรีนะคะ ถ้าซื้อของแล้วจะเอาถุงด้วย ก็ต้องจ่ายค่าถุงด้วย บางทีใบละ 2 เยน บางที่ก็ 5 เยน นะ ถ้าจะให้ดี ควรพกถุงผ้าไปเองจ้า ... ด้วยความงก เราก็เลยไม่ซื้อถุงเพิ่ม แล้วเอาเบียร์ใส่ในกระเป๋าใหม่ที่เพิ่งซื้อมา 555555555555555555
พอของเริ่มหนัก ก็เดินกลับโรงแรมก่อน เอาของไปเก็บ นั่งๆ นอนๆ จนใกล้เวลาหนังค่อยออกมาใหม่
เห็นแบบนี้ จริงๆ แดดร้อนมากกกกก คือดำมากเลย ขอบอก
ฤดูร้อนญี่ปุ่น โหดมากจริงๆ
แต่ก็เรียกว่าโชคดี (มั้ง) ที่เดินมาถูกทาง เดินไปเรื่อยๆ ถึงอีกแยก ซึ่งจริงๆ แค่ตรงไปนั่นแหละ แต่ทีนี้ google map ก็สร้างปัญหาละ บอกให้เลี้ยวๆๆๆ แต่ดูป้ายแผนที่ริมถนนก็บอกให้ตรงไป ที่เราจำได้ก็บอกตรงไป แต่ทำไม google map มันให้เลี้ยวอยู่ได้ ก็เลยลองข้ามถนน เดินย้อนกลับ แล้วมันก็ยังบอกให้เดินวนไปวนมาอยู่ 2-3 รอบ เลยตัดใจ เข้า Lawson ไปถามพนักงานซะเลยแม่ม อารมณ์เสีย!!
ในที่สุด!!!!!!!!!! 
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in