เทคยาวันที่4 รู้สึกสงบลง
วันนี้ไม่ร้องไห้แล้วนะ
กินข้าวได้เยอะขึ้นแล้ว
แต่ยังพยายามคิดหาคำตอบที่ไม่มีวันได้อยู่เหมือนเดิม
ลองยิ้มหน้ากระจกแบบจริงใจได้แล้ว
หมอดูบอกว่าคุณจะกลับมา
20.00
รู้สึกกลัวจนจะหยุดหายใจ อยู่ๆก็แพนิค มือสั่น จะวูบ
ทั้งที่ตอนเย็นเพื่อนบอกเสียงดูสงบลงมาก
วางแผนจะไปเที่ยวนครนายกด้วยกันกับเพื่อนด้วย
กำลังกลับมารักตัวเองแล้วนะ
อีก10วันจะไปเจอหมออีกแล้ว
หวังว่าจะดีขึ้นเร็วๆ
ไม่เคยคิดว่ามนุษย์จะมีสัญชาตญาณการเอาตัวรอดสูงขนาดนี้
ในขณะที่จิตใจและร่างกายทั้งหมดกำลังตายลง
แต่ก็ยังมีส่วนเล็กๆที่พยายามอย่างหนักที่จะเอาตัวรอด
เพราะฉะนั้นน่ะ คนที่ตายได้จริงๆ ไม่ได้เรียกว่าคิดสั้นหรอกนะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in