คิดหัวข้อเรื่องไม่ออก เพราะไม่รู้จะตั้งหัวข้ออะไร
เพราะมันไม่มีเหตุการณ์อะไรสำคัญทั้งนั้นในวันที่นี้
จุดเริ่มต้นของการเขียนบล็อคนี้ขึ้นมาคืออะไรก็ไม่รู้
เราแค่หาโปรงานหนังสือ แล้วเราก็เจอหนังสือของแซลมอน
แล้วเราก็เข้ามาในเว็บมินิมอ แล้วเราก็อยากเขียนบล็อค
อืม มันมีแค่นี้แหละ
เราอยากบันทึกเรื่องราวในจุฬาของเราไว้
เพราะเรื่องราวในเตรียมอุดม โรงเรียนในฝันของเรา
เราไม่ได้บันทึกเอาไว้เลย
มีบันทึกไว้ในไดอารี่ แต่มันก็มีแค่เรื่องราวที่เป็นความไร้สาระของเด็กคนนึง
ไว้วันไหนมีอารมณ์จะปัดฝุ่นมาเขียน
เราผ่านช่วงเวลายากลำบากมาได้แล้ว
เอ่อมันไม่ถึงกับเรียกว่ายากลำบาก มันก็แค่การอ่านหนังสือ แล้วก็ไปสอบ
เราว่ามันคือการฝึกวินัยในตัวเองอย่างนึงแหละ
เราอยากเข้าอักษรจุฬา เราไม่รู้ว่าเราคิดอยากจะเข้าอักษรตอนไหน
เรารู้แค่ตอนม.3 เรามาสอบเตรียมสายศิลป์จีน แล้วเราก็ติด
หาคณะที่จะเรียนในมหาลัยก็มี อักษร นิติ นิเทศ รัฐศาสตร์
เราไม่ชอบกฏหมาย
อ้อไม่สิ
เราเกลียดวิชากฏหมาย มันเป็น1ในหัวข้อวิชาสังคมที่เราเกลียดสุดๆ
ตัดทิ้ง
นิเทศ เขาบอกจบมาหางานยาก
ถึงมีงานก็เป็นแค่เบ๊หลังกอง
ตอนนั้นโดนเป่าหูมาแบบนั้น
ตัดทิ้ง
รัฐศาสตร์ จบมาเป็นทูต
อืมมมน่าสนใจ
แต่เราก็ไม่ได้อยากเป็นทูตขนาดนั้น
ตัดทิ้ง
เหลืออักษรอย่างเดียวแล้ว
เรียนภาษา
อือ ก็ภาษาไง
นี่ก็เรียนจีนไม่ใช่หรอ ก็เรียนภาษาต่อไปสิ
โอเค ตามนั้น
โคตรง่าย
พอม.5 เราได้จุฬาโอเพ่นเฮ้ามา เราเข้าไปคณะอักษร ตึกมหาจักรสิรินธร
ประกอบกับช่วงนั้นกำลังอินหนังไฮสคูลของเมกาพอดี
โหหหหหห ตึกเรียนเหมือนในหนังของเมกาเรยยย
(ไม่ได้สนใจเนื้อหาสาระอะไรทั้งนั้น)
โอเค อักษรนี่แหละ
เด็กอักษรจุฬา ฟังจากชื่อเท่จะตาย
ไปบอกญาติ ญาติเขาก็เห็นดีเห็นงามด้วยนะ
คณะนี้แหละ
เวลามีคนถามว่าเราจะเข้าคณะไหน เราไม่เคยลังเล
เราตอบไปเลยเต็มปากเต็มคำ อักษรจุฬาค่ะ
แต่ตอนนั้นเราก็ไม่รู้จริงๆว่าอักษรจุฬามันจะตรงกับที่เราอยากเรียนมั้ย
พอมาม.6 เราก็ตั้งใจอ่านหนังสือ เพื่อจะสอบเข้าอักษรฬ
อ่านแพทจีน สังคม อังกฤษ ไทย
เราวางตารางของเราเป้ะๆๆๆๆ
กำหนดเป้าหมายเป้ะๆๆๆๆ
แล้วเราก็ทำได้ตามเป้า คะแนนเราออกมาถึง 23980คะแนน
มั่นใจได้แล้วว่าติดแหละ
ตอนนั้นเอง เราถึงเพิ่งจะมาค้นหาว่าอักษรเรียนอะไรบ้าง
อักษรเรียนประวัติศาสตร์ตะวันตกตะวันออก
วิชาว่าด้วยเหตุผล วิชาภาษาไทยแบบที่อ.จงชัยสอน
วิชาสารนิเทศที่เพื่อนๆเกลียดนักเกลียดหนา
เห้ยย แต่เราโอเค
เราว่ามันน่าสนใจ
นี่เป็นครั้งแรกที่เรารู้สึกว่า เลือกอักษรนี่แหละ ถูกต้องแล้ว
แต่เราก็ไม่รู้ว่าชีวิตจริงๆของเด็กอักษรเป็นไง
เรามีอคติกับเด็กอักษร
เราไม่ชอบสังคมของเด็กอักษรที่มีแต่ผู้หญิงๆๆๆๆ
เป็นสถานที่ที่มีแต่ผู้หญิงมากองรวมกัน
มันไม่น่าตื่นเต้นเลย ไม่มีอะไรแปลกใหม่
มันคงไม่ต่างจากการก้อปปี้สายศิลป์เตรียมมากองที่นี่
แต่สิ่งที่น่าสนใจสำหรับเราคือ มนุษย์ผู้ชายโครโมโซม XX
เราชอบการมีเพื่อนเป็นตุ๊ด เราชอบตุ๊ด
เราอยากมีเพื่อนสนิทเป็นตุ๊ด
นี่คือสิ่งที่เราตั้งตารอในอักษร
เราไม่รู้ว่าในอนาคตความคิดเราจะเปลี่ยนไปมั้ย
แต่ว่าวันนี้เราคิดแบบนี้
ใครว่าวันที่วันนี้ไม่สำคัญ :)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in