day 23 - juicy

ถ้าเธอคือผลไม้ เธอก็เปรียบเหมือนผลไม้ที่สุกงอมหวานฉ่ำจนฉันติดอกติดใจ

ไม่แปลกใจเลยที่พระเจ้าจะโกรธและลงโทษอดัมกับอีฟที่เด็ดผลไม้ต้องห้ามไปกัดกิน

แต่ฉันเนี่ย ผิดอะไรนักหนาเหรอ

จะถามพระเจ้าก็รู้อยู่แก่ใจว่า ต่อให้พระองค์ท่านมีอยู่จริง ก็คงไม่มาตอบคำถามนี้ให้อยู่ดี

หนำซ้ำตัวเธอน่ะนับถือพุทธ ยิ่งไปกันใหญ่เลยเพราะพระพุทธเจ้าน่ะปรินิพพานไปแล้ว

จะมาให้คำปรึกษาปัญหาหัวใจก็เกรงว่าจะไม่ถูกไม่ควร

จะคัมภีร์ไบเบิล อัลกุรอานหรือพระไตรปิฏกก็คงยากจะให้คำตอบ

เพราะไม่ว่าจะใครก็คงบอกให้ตัดใจเสียแต่ตอนนี้

"มึง เรายังเป็นเพื่อนกันไม่ได้เหรอวะ" เธอถาม หลังจากที่เราสองคนต่างผลัดกันร้องไห้ฟูมฟาย

"ถ้ามึงชอบใครมากๆ ชอบมากๆ แล้วเขาไม่มีวันรักมึงอะ จะอยากอยู่ด้วยให้ตัวเองทรมานเหรอ" น้ำตายังไหล แต่ฉันยิ้มพลางพูดติดตลก

"....แต่มึงก็อยู่กับกูมาตั้งนานอะ..." เธอว่า ดวงตาแดงก่ำและฉ่ำน้ำตา

"ก็ใช่ไง ถ้าเป็นคนไข้ก็คงต้องเข้าไอซียูแล้วเนี่ย" พอจบประโยคนั้น เธอก็เงียบไป พยักหน้ารับแล้วไม่เอ่ยอะไรออกมาอีก

เธอย้ายออกไปไม่นานหลังจากนั้น

เหมือนจะเป็นโอกาสของฉันที่จะได้ตัดใจจากเธอจริงๆเสียที

ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากเอ่ยคำนี้กับเธอเลยแม้แต่นิด

ลาก่อนนะ ความรักของฉัน

ถ้ามีโอกาสในซักหมื่นพันล้านความเป็นไปได้บนโลกใบนี้

ฉันก็อยากให้เธอรักฉันแบบเดียวกันกับที่ฉันรักเธอ
________