วังมีไว้วิ่ง | Tokyo Imperial Palace - My First Story

“ยูต้องหาเวลาไปวิ่งรอบพระราชวังโตเกียวอิมพีเรียลให้ได้” ที่นั่นเป็น A Must ของนักวิ่งเลย วิวรอบๆชวน Stunning ในความเรียบง่ายแต่อลัง” !

ผมกำชับ “ยู”-กตัญญู สว่างศรี นักวิ่งป้ายแดงที่สนิทกันว่าไปโตเกียวเทียวนี้ต้องแวะไปที่นี่ให้ได้
เชื่อว่าทุกคนคงมีโตเกียวในความทรงจำกันไปคนละแบบ โตเกียวแบบของผมไม่ใช่ Tokyo Banana ไม่ใช่ Tower หรือ Skytree แต่โตเกียวที่ผมจดจำได้ดีคือ Tokyo Running เป็นที่ที่ต้องวิ่ง ! สังเกตุไหมว่าโตเกียวเป็นเมืองที่ (แทบ) ทุกคน “ต้องขับเคลื่อนตัวเองด้วยขา” ไม่ว่าจะเดินขึ้น-ลง รถไฟฟ้าใต้ดินหลายสิบตลบ เดินขึ้นไปทำงาน และเมืองนี้จะ “รับน้อง” คนไปครั้งแรกด้วยอาการปวดตึงเมื่อยขาอย่างรุนแรง แบ็คแพ็คเกอร์คุยกันในร้านราเมนย่านชินากาว่าว่า “This is Land of walk”

แล้วยูก็ส่งข่าวมาว่า ได้วิ่งแล้วเพ่ — สุดยอด !!! อะไรทำนองนั้น ผมมารื้อความทรงจำว่า ทุกๆ ครั้งที่ไป ไม่ว่าคนอื่นจะสนใจ ไปเฟี้ยวฟร้าวทำอะไรที่ไหน ผมกลับเหมือนเด็กอนามัยนอนเร็ว ได้แต่รอให้ฟ้าใกล้รุ่ง เพื่อสลัดตัวจากที่นอน ออกไปวิ่งอาบเหงื่อแทนการอาบน้ำ ได้วิ่งในวันที่ได้ไปเที่ยวเป็นวิธีบูตความสดใสที่จะ Have a nice day ไปเอง

หลังจากติดวิ่งมาหลายปีเข้า การค้นหาที่พักเปลี่ยนไปสิ้นเชิง ไม่ได้สนใจดาวน์ทาวน์ใกล้แหล่งช็อปปิ้ง แต่ปักหมุดหาที่ใกล้ที่วิ่งเป็นหลัก โตเกียวรอบหลังสุด ผมพักย่าน Kanda บนเส้นรถไฟฟ้ายามาโนเตะไลน์ (Yamanote Line) สายสีเขียว “สถานีกันดะ” เป็นสถานีเล็กที่อยู่ถัดจากโตเกียวสเตชั่นหนึ่งสถานี ที่พักที่นี่ราคาย่อมเยากว่าหน่อย เมื่อวางรูธติ้งแล้ว สามารถวิ่งจากบ้าน Airbnb ไปที่พระราชวังอิมพีเรียลได้เลย ไป-กลับรวมระยะทางราว 12–13 กิโลเมตร ถือว่ากำลังดี สดชื่นพอเหมาะ ได้เบิร์นแป้งจากมื้อค่ำอันหนักหน่วง (เอ่อ … 12–13 กิโล เชื่อเถอะถ้าเจอที่วิ่งดีๆ เราจะรู้สึกว่าไม่ไกล)
เอาเข้าจริง, ผมสามารถอยู่เมืองนี้ด้วยการวิ่งและวิ่ง คล้ายกับสโลแกนของ Airbnb ที่ว่า Don’t go there but Live there ส่วนผม คือ Live There + Run There บางทีคุณค่าใหม่ของการเดินทางอาจไม่ใช่การตระเวณเซลฟี่เก็บแลนด์มาร์คใหญ่โตอะไรให้ครบหรอกมั้ง แต่คือ การได้เห็นเมืองเมืองนั้นในมุมที่ตรงกับความสนใจ กิจกรรมที่เราหลงใหล บางคนชอบไปคาเฟ่ บางคนไปร้านกล้อง ฯลฯ ส่วนผมแค่ส่วมรองเท้าแล้วก็วิ่งไปเรื่อยๆ ทุกที่ก็เป็นที่ใหม่แล้ว ที่ที่อยากไปไม่ได้เป็นแลนด์มาร์คแต่เป็นเส้นชัยที่เราเลือกวิ่งไปเห็น

ผมโน้ตไว้ว่า สนใจทำซิตี้รันโดยเฉพาะการวิ่งตามเส้นรถไฟยามาโนเตะ ไลน์ที่กินระยะบนรางราว 34.5 kmแต่ระยะจริงบนถนนที่ต้องวิ่งอ้อมบ้างน่าจะได้สัก 1 มาราธอนพอดี ได้สำรวจเส้นทางเอาไว้แล้วละจะเป็นเส้นรอบวงไข่แดงกลางมหานครที่มีทั้งชิบูญ่า ฮาราจุกุ ชินจูกุ อิเคะบุคุโระ ฟินแน่ๆ ไม่ว่าจะเป็น Night Run หรือ Day Run หิวก็แตะการ์ด Suica หรือแวะเข้าร้านราเมนแบบไม่ได้เร่งรีบอะไร

ส่วนโตเกียวอิมพีเรียลพาเหรด,ในเช้าวันนั้นเป็นช่วงเดือนธันวาคม อุณหภูมิข้างนอกตอนเช้าตรู่อยู่ที่ 10–11 C’ หนาวท้าน มีลมแรง แต่อย่าหวังมาวัดใจให้นอนต่อ ผมส่วมเสื้อแจ็คเก็ตทับยังสั่น แต่เมื่อก้าวขาวิ่งสัก 5 นาทีแรก ฮีธเตอร์ในร่างกายทำงาน เริ่มสู้กับความเย็นได้ ผมส่วมถุงมือด้วยเพราะวิ่งไปแล้วมือชาเราจะวิ่งได้ไม่ทพระราชวังอิมพีเรียล 1 รอบใหญ่ คือ 5 กิโลเมตร เป็นธรรมเนียมว่านักวิ่งจะวิ่งออกตัวไปทางขวาทวนเข็มนาฬิกา แต่ข้อมูลอีกด้านบอกว่าหากเป็นครึ่งปีแรกจะวิ่งตามเข็มนาฬิกาเพื่อไม่สวนทางกับลม แปลกดีแฮะ “ลมเปลี่ยนทิศ ต้องวิ่งเปลี่ยนทาง” ไว้ไปพิสูจน์แล้วกัน
ทิวทัศน์ด้านหน้าของวังจะเป็นหมู่ตึกย่าน “มารูโนะอุชิ” (Marunouchi) ย่านนี้มีตึกสูงเป็นสำนักงานสำคัญบริเวณนี้วิ่งไปชวนคิดว่า ผืนดินย่านนี้มีความเจริญตั้งแต่สามสี่ร้อยปียุคเอโดะ พื้นผิวทางวิ่งด้านหน้าเป็นกระเบื้องไม่ลื่นเลย บางระยะวิ่งไปจะเจอกับลวดลายดอกไม้บนพื้น

วังใหญ่แห่งนี้มียุทธศาสตร์ป้องกันการถูกโจมตีด้วยคลองน้ำโดยรอบ ตัววังตั้งอยู่บนเกาะ ที่ปราสาทโอซาก้าก็เช่นเดียวกัน การวิ่งทำให้ได้ตรวจตรา ตั้งข้อสังเกตกับสิ่งรอบข้างอย่างละเลียด เพราะทุกๆ อย่างอยู่ในระนาบสายตาเราผ่านไปเห็นได้ไม่ต้องชะเง้อ

ผมค่อยๆ วิ่งไปด้านข้างของวัง พื้นเปลี่ยนจากกระเบื้องเป็นทางถนน ลู่วิ่งน่าจะกว้างราว 3 เมตร มีต้นไม้ยืนระยะยาวตลอดแนวช่วงที่ไปเลยฤดูใบไม้แดงแล้ว แต่พอเห็นสีสันปลายฤดู มีเฟิร์นขึ้นเขียวเกาะตามต้น สดชื่นเป็นสองเท่าเลย

ถามว่าไฮไลท์ของรูธอิมพีเรียลอยู่ตรงไหน ผมให้คะแนนสิบเต็ม ตรงบริเวณปีกซ้าย ที่มุ่งหน้ากลับมาฝั่งโตเกียวสเตชั่น จุดนั้นเป็นโค้งน้ำของคลอง เห็นความลึกหลายสิบเมตร มีหญ้าสีเขียวปกคลุมราบลงไป อีกด้านเป็นกำแพงวัง อีกด้านเป็นเมือง เป็นวิวพาราโนรามิคเต็มตา วิ่งมาจวนจะครบ 5 กิโลเมตร มาเจอวิวตรงนี้หายเหนื่อยทันที

ส่วนนักวิ่งในญี่ปุ่นวิ่งกันเร็วจี๋มีเพซ 4 เพซ 5 เป็นเพซตั้งต้น อาจเพราะอากาศหนาว ผมไม่อาจวัดรอยเท้าได้ วันนั้นวิ่งไป 1 รอบ และวันต่อมาก็กลับไปวิ่งอีก 2 รอบ :)

ถึงแล้วนะโตเกียวที่ต้องมีขา
How to go there

ใช้รถไฟฟ้าสายสีเขียว Yamanote Line มาลงที่โตเกียวสเตชั่น จากนั้นให้หาทางออก Exit : Marunouchi ที่เป็นด้านหน้าสถานีเก่าอาคารเก่าสีอิฐแด หันหน้าออกจากสถานีมองตรง เบื้องหน้าเราตอนนี้คืออิมพีเรียลพาเหรด จะเริ่มจ็อกกิ้งจากตรงนั้นมาเลยก็ได้ มาถึงด้านหน้าจะเจอถนนหลักสายใหญ่กั้นอยู่ รอสัญญาณไฟ ข้ามมาตั้งหลักหน้าวังจากนั้นออกสตาร์ทกันเลย !

Tip : หากไปแล้วอยากฝากของ-อยากอาบน้ำ ห่างไป 2Km กันมี Runner Station ที่ให้บริการด้านนี้ กดหาใน Google Map ด้วยคำว่า “Kojimachi” หรือดูรายละเอียดได้ที่ http://runsta.jp/contents/koujimachi.

Trivia : คุณหมี-จิรณรงค์ วงษ์สุนทรได้เขียนไว้ A Year of Marathon ว่าเขาทำ New PB ได้ที่นี่ด้วยดังนั้นใครไปที่นี่ก็น่าจะลองทำ PB กันนะ

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น