ไดอารี่เล่มนี้ มอบแด่เธอผู้เปรียบเสมือนดอกทานตะวันในฤดูหนาว

บทความชิ้นนี้ถูกสร้างขึ้นจากความรักและความชื่นชม 

เขียนโดย...พระอาทิตย์ดวงน้อยที่ยิ่งใหญ่ของเธอ

"สุลักษมิ์ ศิริภัทรพงศ์" 

สุ - ว. ดีงาม 

ลักษมิ์, ลักษมี - น. เสน่ห์ ความงาม

โดยรวมแล้วสุลักษมิ์แปลว่าผู้มีเสน่ห์ที่แสนงดงาม 

ชื่อนี้เป็นชื่อที่ผู้เขียนเองไม่เคยได้ยินมาก่อนในชีวิต

จนได้รู้จักเธอคนนี้ "รัก สุลักษมิ์"

มนุษย์ผู้เป็นศิลปะตั้งแต่ชื่อเรียกจนถึงที่ซึ่งลึกที่สุดในหัวใจ

เราเคยตั้งคำถามอยู่ในใจว่าทำไมชื่อของเธอถึงสั้นจัง แค่รัก...เองหรอ...

แต่เมื่อเวลาผ่านไป เราได้รู้จักเธอมากขึ้น 

ก็ทำให้เรารู้ว่า คำว่ารักน่ะ เหมาะกับเธอที่สุดแล้ว

และเธอสมควรได้รับมันเยอะๆเลยเช่นกัน

เราเคยได้ยินประโยคหนึ่งที่บอกเอาไว้ว่า 

"Art is something that makes you breathe with a different kind of happiness."

ศิลปะคือสิ่งที่ทำให้เราสัมผัสกับความสุขในหลากรูปแบบที่ต่างไป

เพราะอย่างนั้นการได้ก้าวเข้าสู่วงโคจรของเธอคนนี้คงนับเป็นศิลปะหนึ่งชิ้นที่จังหวะเวลาของชีวิตพาให้เราได้มาชื่นชม เธอไม่ได้เป็นแค่ผู้วาด เธอไม่ได้เป็นแค่ผู้สร้างภาพวาดอันลึกซึ้งและสวยงาม ที่คอยมอบความสุขให้กับคนอื่น เพราะชื่อของเธอ ภาพของเธอ และตัวตนของเธอก็เป็นดั่งศิลปะที่เยียวยาหัวใจใครหลายคนบนโลกใบนี้ด้วยเช่นกัน ถึงเธอจะเป็นเพียงแค่ชิ้นส่วนเล็กๆในจักรวาลอันกว้างใหญ่นี้ แต่ ณ ที่แห่งนี้ ท่ามกลางแสงอาทิตย์จากทุกความอบอุ่นที่มอบให้เธอ เธอเป็นดอกทานตะวันยิ่งใหญ่และสวยงาม 

งานเขียนชิ้นนี้จะเป็นหลักฐานที่จะย้ำเตือนเธอเสมอ ไม่ว่าเธอจะเลือกเดินทางไหน เธอไม่ได้อยู่ลำพัง ทุกครั้งที่เธอกลับมาอ่าน มันจะเป็นสิ่งที่คอยบอกเธอเสมอ ว่าเธอกำลังถูกรัก เพราะฉะนั้น ไม่ว่าวันนี้เธอจะเจอเรื่องอะไรที่ทำให้ใจของเธอหม่น หรือวันไหนจะเป็นวันที่แย่สำหรับเธอ มันก็ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว เพราะว่าในตอนนี้... เธอมีฟูกนุ่มๆมาคอยรับไว้ไม่ให้เธอร่วงหล่น ตรงนี้มีความสดใสและพลังบวกให้เธออยู่เสมอ ทิ้งขว้างวันแย่ๆไปแล้วตั้งใจใช้ชีวิตของเธอในวันใหม่ให้ดีนะ ใช้ชีวิตแบบที่เธอชอบ และอย่าลืมเติมความสุขให้ตัวเองในทุกๆวัน เพราะมีใครหลายคนกำลังหวังให้เธอเป็นดอกทานตะวันที่กำลังมีความสุขอยู่ ถึงจะรู้ว่าความทุกข์และความเจ็บปวดเป็นสิ่งหนึ่งที่แทบทุกสิ่งในโลกจะต้องเจอ เมื่อเวลานั้นมาถึง ก็ขอให้เป็นหน้าที่ของความอบอุ่นจากอ้อมกอดของพวกเราตรงนี้ ที่จะคลายความเจ็บปวดทุกข์ใจให้เธอเอง และแม้วันหนึ่งฤดูหนาวจะมาถึง วันที่แสงอาทิตย์จะริบหรี่ลงไป เธอจะต้องเติบโตไปอย่างแข็งแรงจากพลังแสงอาทิตย์ที่เหลืออยู่ เธอจะยังเป็นเธอ และเราจะอยู่เป็นแสงอาทิตย์อุ่นๆที่อยู่กับเธอเสมอ หันมาเมื่อไหร่ก็เจอ เพราะดวงอาทิตย์ดวงน้อยๆของเธอจะเฝ้ามองเธอเติบโตจากตรงนี้... เป็นดอกไม้ที่แข็งแรง

เติบโตไปด้วยกันนะ 

ตั้งแต่วันแรกที่ได้รู้จัก"รัก" ก็รัก 

และจะรักเธออยู่ตรงนี้เสมอไป

ขอบคุณที่ทำให้เข้าใจว่าโลกที่มีคำว่ารักมันสดใสแค่ไหน

อยากบอกให้เธอรู้

ว่าอ้อมกอดนี้

ไม่เคยอยากให้มีสักช่วงเวลาที่เธอเจ็บปวด

แด่...รัก สุลักษมิ์... ผู้เป็นที่รัก