รวมบทความว่าด้วยพลวัตของการเมืองไทยนับแต่สมัยก่อนการปฏิวัติไปจนถึงการสิ้นสุดการปฏิรูปการปกครอง 2475 หรือการปกครองใหม่ ทำให้เห็นเหล่าตัวแสดงที่มีบทบาทในการพยายามล้มล้างคณะราษฎรเพื่อนำประเทศเวียนกลับเข้าสู่ระบอบการปกครองเดิมที่มีเพียงกลุ่มกษัตริย์และกษัตริย์นิยมมีอำนาจในการปกครอง รวมถึงตัวแสดงภายนอกที่มีบทบาทสูงในช่วงสมัยของสงครามเย็นอย่างกองทัพสหรัฐฯ ที่มีส่วนสำคัญในการสร้างสถาบันกษัตริย์ให้กลายเป็นศูนย์กลางทางการเมืองที่มิอาจล้มล้างได้ ถือว่าเล่มนี้เป็นเล่มเปิดโลกการเมืองของเราให้กว้างขึ้นมากกว่าที่เคย โดยเฉพาะวาทกรรมที่ครองประวัติศาสตร์กระแสหลักได้ถูกคัดง้างไปด้วยข้อมูลและหลักฐานที่ได้ถูกนำมาอ้างอิงในเล่ม เช่น รัชกาลที่ 7 ไม่ได้เป็นผู้มีส่วนในการสร้างรัฐธรรมนูญฉบับการปกครองใหม่ (ฉบับประกาศใช้ 27 มิถุนายน 2475) หากแต่เป็นหัวหอกสำคัญในการคัดค้านรัฐธรรมนูญฉบับดังกล่าว รวมถึงการเป็นผู้สนับสนุนหลักของขบวนการกบฏบวรเดชและโจมตีเค้าโครงเศรษฐกิจของนายปรีดี พนมยงค์ เป็นต้น เหล่านี้ล้วนตอกย้ำบทบาทอันแท้จริงที่ขัดแย้งกับเรื่องเล่าในประวัติศาสตร์กระแสหลักที่ว่ารัชกาลที่ 7 คือบิดาแห่งประชาธิปไตยไทย