ทันทีที่เราเริ่มชอบใครสักคน...
เราจะดูถูกตัวเอง ว่าเราสู้คนที่เขาแอบชอบไม่ได้หรอก
เราจะกลัว กลัวทุกอย่าง ไม่ว่าจะทำนู่นทำนี่เราก็กลัว
เราจะกลัวว่าสิ่งที่ทำไปมันจะดีหรือไม่ดี เขาจะชอบมั้ย
เราจะไม่กล้าสบตากับเขา เพราะเมื่อเขาหันมาเราจะหลบตาเขาทันที
เราจะกลายเป็นคนลังเล ว่าจะส่งข้อความไปทักเขาดีมั้ย แล้วถ้าทักไป เราจะทักยังไงดี
เราจะกังวลทันทีที่เขาไม่ตอบแชทเราหลังจากที่เราส่งไปแล้วนานมาก (ในความคิดของเรา)
เราจะกลัว กลัวว่าเขาจะรู้ว่าเรารู้สึกยังไง ถ้าเกิดว่าเขาเองก็ชอบเรา มันคงจะเป็นอะไรที่ดี แต่ถ้าไม่ละก็... เราคงเสียใจมาก
เราจะอยากเป็นเหมือนคนที่เขาแอบชอบ โดยการที่พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเอง ซึ่งในความจริงแล้ว เขาไม่ได้สนใจอะไรเราเลย
เราจะใจเต้นแรงเพียงแค่เห็นเขาอยู่ไกลๆ
เรามักจะใช้เขามาเป็นแรงบันดาลใจในการเปลี่ยนแปลงตัวเอง ซึ่งนี่ก็คือข้อดีอย่างหนึ่งถ้าเราทำได้
เราจะมโนไปเองว่า "เขาชอบเรา" ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วมันไม่ใช่
เรามักอยากจะบอกให้เขารู้ว่า "เราชอบเขา" แต่พอจะทำแบบนั้นจริงๆ เรากลับไม่กล้า
เราอยากคุยกับเขาแทบตายแต่ทำได้เพียงส่องดูเขาอยู่ห่างๆ
เรา... จะ... บอก... ชอบ... เขา... ยัง... ไง... ดี... นะ...
หากใครรู้สึกอะไรก็สามารถเข้ามาแชร์ประสบการณ์กันได้นะคะ
นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของความรู้สึกจากคนแอบชอบค่ะ
[: Lailalyn | ไลลาลิน :]
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in