อาทิตย์นึงผ่านมาแล้วก็ดีขึ้นนะ รู้สึกเหมือนว่าตัวเองจะเดินได้แล้วแต่ก็ยังไม่กล้าเสี่ยงอยู่ดีมันก็กลัวละเนาะ ก็ในเมื่อไอ้หมอหน้าตี๋นั้น(เอ็งก็ตี๋ไอ้คนเขียน
ผม
ไอ้หมอตี๋หิด
ในห้องเงียบ การสนทนาเราเงียบ จากนั้นผมก็ได้ปลดปล่อยฮาคิที่มือขวาแล้วพุ่งหมัดปืนผ่านโมเลกุลที่ล่องลอยอยู่ในอากาศทะลุแว่นหนาเตอะๆของไอ้หมอตี๊หิดกระเด็นไป ร้อยหลา (แต่ก็แค่จินตนาการนะ)
ตามนั้นแหละ ผมก็ยังไม่กล้าที่จะลงแรงกับขาข้างขวาหรอก แล้วก็ต้องใส่เฝือกอยู่อย่างงี้ไปอีก1 เดือนด้วย อืม....1เดือน..... ตอนนี้20 ธันวาคม.....
ไอ้ห่า!! จะปีใหม่ละนี่กูต้องนอนตายอยู่บ้านในวันปีใหม่เหรอวะเนี่ยยยยยยย
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in