อาจจะเป็นความโชคดีอย่างหนึ่งของฉันที่ได้เกิดในยุคที่ไม่มีสงครามบ่อยนัก หรือถึงมีก็ไม่ส่งผลโดยตรงกับประเทศไทยแบบสงครามโลกที่ผ่านมา ทำให้ฉันจินตนาการไม่ออกเลยจริงๆว่าถ้าตอนนี้บ้านเมืองเผชิญสงคราม ฉันจะเป็นอย่างไรบ้าง จะได้เป็นวีรสตรี หรือเป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็กๆของผู้ลี้ภัยสงครามกัน สงสัยอาจจะเพราะไม่เคยเจอสงคราม ทำให้เราหาหนังเกี่ยวกับสงครามมาดู แต่ขอยอมรับตามตรงว่าปกติจะไม่ดูหนังที่หดหู่มากนัก ทำใจไม่ได้ค่ะ (ฮา) แต่เนื่องจากตอนที่เราเลื่อนหน้าฟีดแอพนกสีฟ้าไปเรื่อยๆเพราะคร้านที่จะอ่านหนังสือเตรียมสอบ เราไปเจอทวิตนึงที่แนะนำหนังเรื่องนี้ เราได้เห็นรูปที่เป็นฉากนักเปียโนชาวยิว ตัวละครหลักของเรื่อง เล่นเปียโนให้ทหารชาวเยอรมันฟัง และเมื่อได้อ่านว่าสร้างมาจากเรื่องจริง ทำให้เรากดออกจากแอพ แล้วเข้าnetflix เพื่อไปเปิดดูโดยทันทีทั้งๆที่รู้ว่ามันต้องเศร้าและหดหู่มากๆแน่  (หรือจริงๆเราแค่ขี้เกียจอ่านหนังสือก็ไม่มั่นใจนะคะ555) 

                                 รูปที่ทำให้เราอยากทดลองดูหนังแนวนี้ดูสักครั้ง

        The pianist หรือชื่อไทยคือ “สงคราม ความหวัง บัลลังก์เกียรติยศ” แน่นอนค่ะ เปิดเรื่องมาก็แสดงให้เห็นถึงบรรยากาศสงครามโลกครั้งที่ 2 ในประเทศที่ตกอยู่ใต้อำนาจของนาซีได้เป็นอย่างดี โดยประเทศที่ตัวเอกซึ่งเป็นนักเปียโนชาวยิวอาศัยอยู่นั้น คือประเทศโปแลนด์ ประเทศชายขอบใกล้กับประเทศเยอรมัน ทำให้ถูกกองทัพนาซีของอดอล์ฟ ฮิตเลอร์แผ่ขยายอำนาจมาอย่างไม่ต้องสงสัย ในช่วงนั้นนาซียังไม่ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ชาวยิวยังพอทำอะไรต่างๆได้บ้าง แต่ก็ถูกแบ่งแยกเป็นอีกชนชั้น อย่างเช่นในตอนที่ตัวเอกหรือ วลาเดก สปิลมัน นัดกับสาวชาวเยอรมันเพื่อออกไปเดทกัน เธอชวนสปิลมันไปร้านกาแฟ แต่กลับมีป้ายหน้าร้านว่าห้ามคนยิวเข้า เมื่อเธอจะไปสวนสาธารณะแทน ก็ไม่ได้อีกเพราะมีกฎห้ามชาวยิวนั่งเก้าอี้สาธารณะ และเมื่อสถานการณ์เริ่มทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ชาวยิวต้องสวมปลอกแขนแสดงตัวตนว่าเป็นชาวยิว ห้ามชาวยิวมีทรัพย์สินในครอบครองเกิน 2,000 ชลอตี (ค่าเงินของโปแลนด์สมัยนั้น) จนอยู่มาวันหนึ่งก็มีประกาศให้ชาวยิวในกรุงวอร์ซอ (เมืองหลวงของโปแลนด์) ต้องย้ายมาอาศัยที่เขตอาศัยสำหรับชาวยิว ซึ่งแออัดเมื่อเทียบกับจำนวนคน รวมถึงความเป็นอยู่ที่ลำบากขึ้นมาก จนช่วงที่นาซีเริ่มจะฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวยิว ตรงนี้เป็นฉากที่เรายกให้เป็นฉากที่หดหู่มากที่สุดสำหรับเราเลยค่ะ ตอนดูต้องหลุดกรี๊ดออกมาเลย เป็นฉากที่ทหารบุกเข้าไปในแฟลตตรงข้ามกับแฟลตที่ครอบครัวสปิลมันอาศัยอยู่ตอนกลางคืน แล้วสั่งให้คนในห้องลุกขึ้น แต่ในห้องนั้นมีคนแก่นั่งรถเข็นอยู่ค่ะ และเมื่อเขาลุกไม่ได้ ก็ถูกจับโยนลงมาจากระเบียงค่ะ TT แล้วคนอื่นก็ถูกยิงตายอยู่ดี ชาวยิวในนั้นถูกฆ่ามากขึ้นเรื่อยๆๆ หาทางต่างๆให้รอดตายก็แล้ว สุดท้ายครอบครัวรวมถึงวลาเดกก็โดนพาไปขึ้นรถไฟไปค่ายกักกันอยู่ดีค่ะ แต่ด้วยเคราะห์ดีของตัววลาเดก ทหารชาวยิวที่ไปทำงานให้กับเยอรมันคนหนึี่งที่รู้จักกับครอบครัวแอบดึงตัวให้หนีออกมาได้คนเดียวค่ะ